หน้าส่วนตัว
โอ้สาวเจ้ายังด้อยอ่อนน้อยนัก
อย่ามัวรักมักได้เลียนตามเขา
อายุเจ้าเพียงพึ่งพ้นล้นวัยเยาว์
ตัวของเจ้ายังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
ได้กำเนิดเกิดเจ้านั้นเหมาะแล้ว
เขาวางแนวสร้างไว้ให้เหมาะสม
ความเจริญทั้งหลายที่ได้ชม
โลกนิยมสมสร้างศิวิไลซ์
สื่อมากมายไว้ให้ได้ศึกษา
ใช้ปัญญามาเรียนเพียรสดใส
เพียงแต่เจ้าเมามัวมิเข้าใจ
หลงตัวไปในเรื่องของความรัก
จนเป็นเหตุพาใจให้หม่นหมอง
อนาคตต้องพังทลายหลายคนนัก
ด้วยเลียนแบบโลกีย์ที่ประจักษ์
ส่งใจมักไปในสร้างอารมณ์ครอง
หากจะเรียนรู้ไว้ใช้ศึกษา
อย่าริพามาลองไว้จะหม่นหมอง
รู้ทั้งเขาและเรานำมาตรอง
จงอย่าสนองตัณหามาพาที
เครื่องแต่งกายที่ได้ใช้ประดับ
จงอย่านับด้อยค่าหมดราศี
แต่งอย่างไรควรใช้ให้พอดี
ที่เขามีอย่าแข่งแย่งวิไล
จนบางคนขายตัวมัวสิ้นคิด
ใช้ชีวิตผิดขนาดพลาดสดใส
เพราะมัวหลงชีวิตรักมักพาไป
ฉะนั้นไซร้จำไว้อย่าได้ทำ.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
แก้วประเสริฐ 10 ส.ค. 2547 12:29 น. - ID 58828 
815
11
0
10 สิงหาคม 2547 13:06 น. - comment id 309476
เป็นบทกลอนที่สอนใจได้ดีมากบทหนึ่งครับ การใช้วิจารณญาน โดยอิสระของเด็กวัยรุ่น สมัยนี้เป็นเรื่องอันตรายมาก ควรที่จะมีการ ควบคุมหรือการแนะนำสั่งสอนจากผู้ใหญ่นะ ครับ ไม่งั้นก็จะกลายเป็นเหยื่อโดยไม่รู้ตัว๚ะ๛ size>
10 สิงหาคม 2547 13:55 น. - comment id 309523
.................... สาวน้อย ไขว่คว้า.......หารัก มาชม เธอเริ่มเรียนรัก ด้วยใจและกาย แต่ผมสุดท้าย........เธอเสียรักไป ..........................
10 สิงหาคม 2547 13:55 น. - comment id 309524
น่าเป็นห่วงนะครับท่านแก้ว เด็กสาววัยรุ่นสมัยนี้ ดีแล้วครับ เขียนเตือนสติกันหน่อย รักคนง่ายเกิน แถมทุ่มเทให้เกินรักพ่อแม่อีก อนาถใจแท้ครับ เมกเห็นแล้ว สงสารพ่อแม่เขาจับใจครับ
10 สิงหาคม 2547 16:59 น. - comment id 309590
หนึ่งเห็นด้วยนะ ว่าเด็กหลายๆ คนหลงทางไปในที่ที่ผิด ก็ได้หวังแต่ว่า เขาจะกลับตัวได้ แต่อย่าลืมว่าเด้กทุกคนไม่ได้เป็นอย่างนัน้ อย่าเหมารวมกันไป เด้กบางคนอาจทำตัวร้าย แต่ไม่ได้เลวก็มี อย่าไปปิดกั้นเขาให้ไปตามทางที่คุณเคนเดินมาอยู่เลย เพราะบางทีคุณก็ไม่เคยเดินในเส้นทางที่คุณอยากขีดให้คนอื่น อาจไม่เคนเดินในเส้นทางที่ผนสัมยก่อนขีดให้คุณ เด้กสมัยนี้โง่ก็มี แต่แลดก็เยอะ เขารุ้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ อย่ามัวแต่จับผิด จนไม่ให้โอกาสเขาได้ลอง ไดเรียนรุ้ด้วยตัวเอง เหมือนคุณๆ เคยทำมา ..... ซีเรียสไปป่าวหวา เอาน่า ทำหน้าที่ตัวเองให้ดี่ที่สุดละกัน ....... อย่ามองฉัน แค่เห็นกัน ที่ภายนอก อย่าเพิ่งบอก ออกปากห้าม ไม่ถามไถ่ ล้มมันเจ็บ ฉันรู้ ฉันเข้าใจ แต่อยากลอง ผจญภัย ลองล้มดู อาจไม่ได้ เป็นอย่างใจ ที่ใครสั่ง ไม่ได้ฟัง ยังดึงดัน ยังดั้นสู้ ใครเคยกล่าว ให้กล้าคิด ผิดคือครู ฉันอยากรู้ ขอลองดุ ด้วยตัวเอง ....................... แวะมาเยีย่มครับ คิดถึง ^______^
10 สิงหาคม 2547 17:36 น. - comment id 309617
ไม่ริรักในวัยเรียน ต้องหมั่นเพียรการศึกษา มุ่งมั่นพัฒนา ความก้าวหน้าของตัวเธอ....ฯ เห็นด้วยกับแฝดเพื่อนค่ะ..การตัดสินใจที่ไม่ถูกต้องในวัยเรียน..จะทำให้อนาคตหมดสิ้นไป...เป็นข้อคิดที่ดีมากค่ะ...
10 สิงหาคม 2547 21:01 น. - comment id 309747
สมัยนี้มันปั๊ดตะนาแล้วค่ะ.. ปั๊ดตะนาลง.....เรื่อย สาธุๆ...เจริญเถอะโยม.. อิอิ วีนัสก่ะเจ้า
10 สิงหาคม 2547 22:17 น. - comment id 309805
เขียนดีคุณแก้วประเสริฐ..วัยรุ่นสมัยนี้ ค่อนข้างน่ากลัว เราเป็นผู้ใหญ่กว่า มีโอกาสต้องแนะนำกันไปบ้างตามสมควร... หายป่วยแล้วหรือครับ ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงนะ สวัสดีครับ..
11 สิงหาคม 2547 10:53 น. - comment id 310085
คุณ Robert TingNongNoi
ผมทราบดีว่าการเขียนกลอนบทนี้ย่อมกระเทือนใจไปทั่ว ซึ่งผมไม่ได้กล่าวหาใครเพียงแต่ชี้แนะแนวทางอันควรหรือไม่เท่านั้นให้ทราบ เพราะทุกๆคนย่อมมีอิสระภาพเสรีในการกระทำอยู่แล้ว การวิจารณ์ของคุณเป็นโคมที่ส่องนำสร้างภาพสรรค์ชีวิตให้กระจ่างขึ้นเกิดสีสรรนานาประการ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
11 สิงหาคม 2547 10:56 น. - comment id 310088
คุณ วิจิตร
นั่นซิน้องการกระทำจะคิดหรือไม่คิดก็ตามย่อมแสดงผลออกมาเสมอ หากเชื่อในคำติงสักนิดย่อมจะมีสติในการพิจารณาเกิดขึ้นบ้างไม่มากก็น้อยนะ ขอบใจน้องมากจ้า
แก้วประเสริฐ.
11 สิงหาคม 2547 11:00 น. - comment id 310091
คุณ เมกกะ
ผมอดสังเวชไม่ได้เมื่อเห็นภาพในสื่อที่แสดงถึงการกระทำอันไม่สมควรของวัยรุ่นพึ่งแรกแย้ม กระทำไปโดยขาดความยั้งคิดในอนาคตของตัวเอง ผมถึงได้เขียนกลอนบทนี้ขึ้นมาทั้งๆที่รู้ว่ามันกระเทือนใจหลายๆคน แต่เจตนารมณ์ผมต้องการชี้ให้เห็นสิ่งบกพร่องเพื่อการแก้ไข ดีกว่าจะปล่อยให้เป็นไปและจะทำให้เยาว์ชนของชาติต้องสร้างสิ่งเสียหายให้แก่ชาติทั้งที่เพื่อตัวเองไม่ได้คิดถึงส่วนใหญ่ และเสียถึงบุคคลากรของชาติในอนาคต ขอบคุณมากนะครับ
แก้วประเสริฐ.
11 สิงหาคม 2547 11:18 น. - comment id 310100
คุณ หนึ่ง
สมัยนี้เขาไม่สามารถวางเส้นชีวิตให้แก่เด็กได้เดินหรอก เพียงแต่พ่อแม่วางแนวทางไว้ให้แต่ส่วนใหญ่ขาดการอบรมติดตามเด็กของตัว แม้แต่ครูที่อบรมสั่งสอนยังตีเด็กไม่ได้แล้วนับประสาอะไรจะไปวางชีวิตเขา การเรียนสมัยนี้หากไม่ไขว่คว้าหาเอาเองก็เปรียบเหมือนควายตาบอด ครูเพียงแต่ได้สอนให้อ่านหนังสือได้เท่านั้นเองจะรู้มากรู้น้อยเรื่องของเขาเอง ไม่ใช่ว่าครูจะไม่มีจิตวิญญาณในการเป็นครูเพียงแต่ว่าไม่สามารถจะจัดการในสิ่งที่ควรแก่เด็กได้จึงจำเป็นต้องทำหน้าที่เพียงครึ่งเดียว เด็กๆจึงได้ใจและปล่อยใจไปตามที่สิ่งแวดล้อมแต่ไม่ได้หมายรวมทั้งหมดเพียงบางส่วนเท่านั้นเองแหละ การเขียนของผมนี้เกิดจากความสังเวชเมื่อได้เห็นสื่อแสดงภาพออกมา ซึ่งเขาก็คงมีเจตนาเหมือนๆกับผมนี่แหละ การที่คุณบอกว่าจะไปกำหนดขึดเส้นทางเดินเหมือนรุ่นผม วางกฏเกณฑ์ไว้ให้เขานั้นคุณคิดผิดเสียแล้ว การจะดีชั่วอยู่ที่ตัวของตัวเอง และการอบรมที่ถูกต้องเพียงแต่แนะนำให้เล่าเรียนให้มากๆเพื่ออนาคตของตัวเองเท่านั้น การดิ้นรนต่อสู้ในโลกกว้างใหญ่นี้หากคิดๆดูมันกำหนดแค่สิ่งรอบตัวเท่านั้นเองหากไม่ขนขวายหาความรู้ไว้ให้มากๆย่อมจะลำบากในภายหน้าครับ
ต้องขอขอบคุณที่แสดงความคิดไว้แต่ก็เป็นประโยชน์เหมือนกัน
แก้วประเสริฐ.
11 สิงหาคม 2547 11:34 น. - comment id 310115
คุณ ราชิกา แฝดเพื่อน
เพื่อนรักผมอดสังเวชใจมิได้ที่เห็นสื่อเผยแพร่ภาพอันไม่น่าจะเกิดขึ้นในเมืองไทยเราแต่ก็มีเสียแล้ว แต่ช่างเถอะเราเพียงแค่เขียนเตือนสติไว้นั้นเองจะคิดทำหรือไม่คิดก็ต้องปล่อยไปตามเวรกรรมของเขาเอง เราผ่านชีวิตมามากก็ย่อมเตือนสติไว้บ้างก็เท่านั้นเองแหละจ้า รักเพื่อนเสมอ
แก้วประเสริฐ.
11 สิงหาคม 2547 11:39 น. - comment id 310126
คุณ VeNuS
ใช่ครับสมัยนี้เขาปราถนาเรื่อยๆไปโดยไม่คิดถึงสิ่งเสียหายในอนาคตหรือไม่ วัตถุมันเจริญขึ้นแต่ความปราถนาในด้านจิตใจกลับต่ำลงเรื่อยเหมือนกัน อย่างคุณว่าถูกที่สุดคือ สาธุฯ เจริญเถอะโยม ผมขอต่อหน่อยนะ อมิตตะพุทธะ.........แฮะๆๆๆ
แก้วประเสริฐ.
11 สิงหาคม 2547 11:42 น. - comment id 310131
เรียน ท่านผู้เฒ่า
ด้วยความเคารพผมเขียนเกิดจากความสังเวชใจจึงได้เขียน ครับเราผ่านโลกมาหลายแง่หลายด้านย่อมเห็นว่าสิ่งใดควรหรือไม่ จึงได้เขียนเพื่อเตือนสติเท่านั้นเองแหละครับ ท่านผู้เฒ่าเข้ามาผมดีใจมากครับขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
