โอ้พระคุณน้ำนมแม่

แก้วประเสริฐ

                                                     โอ้พระคุณน้ำนมแม่
		๑๑๑   แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
		แม่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล
		แม่เราเฝ้าโอระเห่...กล่อมลูกน้อยนอนเปล
		ไม่ห่างหันเหไปจนไกล...ฯลฯ..........................   

       สำเนียงแผ่วแว่วหวานผ่านทำนอง
ด้วยสอดคล้องไพเราะจับใจฉัน
ทั้งเนื้อเพลงเสียงร้องคล้องจองกัน
ความหมายนั้นเข้าผนึกลึกหทัย
       เป็นความจริงยิ่งคิดจิตยิ่งรู้
ค่าคุณผู้ให้กำเนิดเลิศผ่องใส
น้ำนมแม่แม่เลี้ยงด้วยหัวใจ
ยากที่ใครจะเทียบเท่าเฝ้าดูแล
       ความฝังจำติดคิดย้อนสู่อดีต
ช่างแนบสนิทติดหทัยคล้ายดวงแข
ส่องแสงสว่างพร่างพรายในดวงแด
ยามเมื่อแม่โอบกอดฟอดแก้มเรา
       เมื่อคราวเจ็บเหน็บหน่วงล่วงละเมิด
แม่หน้าเริดเชิดป้องภัยจากเขา
เฝ้ารักษาลูกไว้ไม่บางเบา
ตัวแม่เล่าเฝ้าทนทุกเพลา
       ยามลูกป่วยด้วยหนาวไข้เข้าแทรก
แม่กอดแบกอุ้มไว้ไม่กังขา
ดวงตาแม่ซึมเศร้าเคล้าน้ำตา
กลัวลูกยามาด่วนดิ้นสิ้นชีวี

        โอ้แม่จ๋าพระคุณแม่แม้แผ่นฟ้า
อีกน้ำมหาสมุทรแผ่นดินถิ่นสุขี
มิอาจเทียบเปรียบน้ำนมแม่มี
แม้ชีวีที่ได้นมเพียงหยดเดียว
       มาบัดนี้ซิหนอคนส่วนมาก
แม่ลำบากเรื่องแม่ไม่แลเหลียว
พระคุณแม่ห่างไกลใจจริงเจียว
วัตถุเหนี่ยวสร้างไว้ได้เข้าครอง
       พอจวนจะตายให้ร่ำไห้แม่จ๋า
แต่ไม่พาเมียจ๋ามาสนอง
พอยามดีแม่นี้มักเป็นรอง
ประกาศก้องร้องว่าเมียดีนัก
       จิตมนุษย์คดเคี้ยวแสนเบี้ยวคุด
มิอาจฉุดหยุดลากช่างขลุกขลัก
ไม่เหมือนใจแม่นี้ที่มีรัก
มั่นคงนักยากหาเข้ามาแทน

       ไม่เคยบ่นตัวว่าข้าเหนื่อยยาก
แม้นลำบากหากลูกได้สุขแสน
พลอยยินดีที่ลูกไม่คลอนแคลน
ก็สุดแสนปลาบปลื้มลืมผ่านมา
       ชนอริยะควรคิดจิตสำนึก
โปรดรำลึกตรึกตรองกันเถิดหนา
ใครเล่าในแผ่นดินถิ่นรามา
จะล้ำค่ากว่าคุณแม่นั้นไม่มี
       เสียงเพลงแผ่วแว่วไกลให้พินิจ
ดวงใจจิตคิดตรองกระจ่างศรี
มองหาใครในโลกนี้ที่มี
ยากสุดที่ดีเท่าค่าน้ำนม.

                    ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙