ถิ่นกำเนิดมนุษย์สัตว์

แก้วประเสริฐ

	ถิ่นกำเนิดมนุษย์สัตว์
         อันมนุษย์สัตว์ผุดไว้ให้จำแนก
โดยแบ่งแยกแตกนั้นได้สี่สาย
อยู่ที่ทำกรรมเวรในบั้นปลาย
ดุจกระจายเมล็ดพืชเพื่อสืบพันธุ์
         เป็นสถานเกิดให้ได้สัตว์มนุษย์
ที่ถูกฉุดสู่แคว้นแดนประหาร
ตามลิขิตเวรกรรมที่ทำกัน
ด้วยก่อนั้นพลันบังเกิดรูปนาม
         อัณฑชะจะพามามิได้เลือก
ชำแรกเปลือกแห่งฟองแล้วร้องตาม
เป็นสัตว์บางจำพวกทุกเขตคาม
เป็นผลกรรมตามสนองเมื่อก่อนตาย
         ชลาพุชะนั้นแปลกชำแรกไส้
มดลูกได้ให้เกิดสัตว์ทั้งหลาย
รวมทั้งมนุษย์สุดแยกแล้วกลับกลาย
ในบั้นปลายคล้ายคลึงจึงละเมิด
         สังเสทชะนั้นเล่าชอบเถ้าไคล
ที่สัตว์ตายเน่าเหม็นเป็นที่เกิด
อาหารกินล้วนมองเป็นของเลิศ
ช่างประเสริฐเลิศยิ่งกว่าสิ่งใด
         โอปปาติกะสถานวิญญาณเกิด
ถิ่นกำเนิดเทวดามนุษย์สุดแจ่มใส
รวมสัตว์นรกหมกไหม้ไม่วิไล
เปรตทั้งหลายบางพวกมาขอกิน
         ตามเวรกรรมทำมามักพาให้
ชีวิตได้ไปยังถิ่นเป็นนิจสิน
ใครสร้างดีถิ่นที่มีข้อจินต์
ชั่วโศกสิ้นทั้งกายมลายไป
         ท่านทั้งหลายได้อ่านมาถึงนี่
คิดชีวีว่าตายจะไปไหน
จะเลือกแคว้นแดนดินกันอย่างไร
วินิจฉัยจิตใจให้ตรองดู
         นรกดิรัจฉานนั้นเปรตวิสัย
สิ่งวิไลในมนุษย์มิอดสู
เทวดานั้นสถานที่น่าเอ็นดู
เป็นคติผู้ที่สัตว์นัดกันไป.                              

                 ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙