หน้าส่วนตัว
เกลียวคลื่นสะอื้นดวงใจ
ลมทะเลล้วนรุมเร้าเคล้าหวนถวิล
สำเนียงกลิ่นเกลียวคลื่นสะอื้นหา
สาดซัดผ่านซ่านระริกพลิกจวนมา
ท้องธาราปั่นป่วนล้วนครวญคร่ำ
เฝ้าระกำนำพรากมิสดใส
คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งงามขำ
ด้วยแฝงล้ำนำผนึกลึกใจจำ
เป็นเหตุทำจนพรากจากอาวรณ์
ระลอกแนวแถวคลื่นผลักคืนฝั่ง
ส่งเสียงดังซ่าซ่านิจจาผวน
เป็นฝอยฟองร้องหาดุจทบทวน
สะอื้นล้วนห้วงหทัยฤทัยตรม
ลมพัดจัดเกลียวคลื่นตื่นผวา
ท้องนภามาพะนอล้อขื่นขม
ยอดสนขย่มละใบใจระทม
สุดระบมขมขื่นฝืนกลับคืน
พิศตามองสองข้างระหว่างแถว
โขดหินแนวเนินผายากสุดฝืน
กระแสร์ชลซัดสาดดังครื้นครืน
หัวใจสะอื้นเหลียวหานางมาครอง
จันทร์ครึ่งเสี้ยวสะท้อนลอนขอบฟ้า
ท้องนภามืดสลัวระรัวหมอง
เหมือนเกลียวคลื่นร่ำไห้หัวใจปอง
ดุจแสงส่องผ่านเข้าเศร้าอกทรวง
คำตัดพ้อล้อพลิกติดใจหนอ
เขานั้นขอบอกลาอนิจจาสรวง
วิมานแมนแสนรักเคยตักตวง
เพราะคำลวงบ่วงรักมักตรอมใจ
สิ้นสุดแล้วซิหนออ้อความรัก
สมานสมัครพักไว้ไม่แจ่มใส
ต่อแต่นี้คงจะหายละลายไป
ทั้งนอกในช่างระทมเหมือนลมคลื่น.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
แก้วประเสริฐ 17 พ.ย. 2547 16:00 น. - ID 65732 
1246
28
0
17 พฤศจิกายน 2547 16:44 น. - comment id 372263
อ่านแล้ว อื่ม พูด มะออกค่ะ เกลียวใจล้น ท้นทรวง แต่ก็มลายหายได้ ตามคลื่นลมแรง
17 พฤศจิกายน 2547 16:57 น. - comment id 372265
เหน็บหนาวทรวงในไปด้วยเลยนะนี่ ***แวะมาอ่านผลงานครับ
17 พฤศจิกายน 2547 17:03 น. - comment id 372270
เก่งครับปรมมือให้
17 พฤศจิกายน 2547 17:34 น. - comment id 372280
สวัสดี...พี่แก้วฯ ทำไมมัน เจ็บเหน็บหนาวทรวงขนาดนี้ อ่านแล้วเจ๊บจี๊ด ๆ เลยค่ะ...... เกลียวคลื่นพัดลัดเลาะฝั่ง เปรียบประดั่งใจเจ้าเฝ้าคอยหา ใครคนหนึ่งมาเคียงอุรา ภาวนา ให้เขามาเรียง เคียงพี่เอย ู^____^ .....
17 พฤศจิกายน 2547 17:52 น. - comment id 372289
อาวรณ์ ( อ่านว่า อา-วอน) เสียงท้ายวรรคบทที่สอง รับสัมผัสกับ หวน จวน ป่วน ... คุณแก้วประเสริฐคะ อัลมิตราขอเสียมารยาททักค่ะ แต่อัลมิตราไม่ได้มาจากกรมไหนหรอกค่ะ ตอนนี้ยังอยู่ที่ทำงาน (เอกชน) ก่อนกลับบ้านแวะมาทักทายเพื่อนบ้างค่ะ :)
17 พฤศจิกายน 2547 18:38 น. - comment id 372303
^_^ อ่านแล้วอยากไปเที่ยวทะเลจังเลย... เอาความทุกข์ไปทิ้งทะเล..เย้เย ..อาการหนักค่ะอิอิ
17 พฤศจิกายน 2547 20:36 น. - comment id 372362
คลื่นอิงแอบแนบฝั่งสั่งความว่า จะกลับมาเยือนใหม่ไยต้องเฉา เสียงคลื่นเห่ทะเลใจไหวบางเบา อย่าหม่นเศร้าสักวันจะผันมา มาฟังเสียงคลื่นด้วยค่ะ ... ตอนแรกว่าจะหัวเราะ อิอิ.. แต่ก็กลัวตกเป็นจำเลยในกระทู้หน้าแรก เปลี่ยนเป็นหัวเราะ..แหะ..แหะ..ดีกว่า
17 พฤศจิกายน 2547 20:41 น. - comment id 372370
เกลียวคลื่นจากทะเลเหงา อาจพาหัวใจให้หวั่นไหวได้ แวะมาหาด้วยความคิดถึงค่ะ
17 พฤศจิกายน 2547 21:15 น. - comment id 372400
วันนี้อกหัก อีกแล้ว...แต่เรื่องนี้ก็เขียนดีน่ะค่ะ..ได้อารมณ์ของคลื่นลมดีค่ะ.. แวะมาอ่านค่ะ..แก้สัมผัสนิดหน่อยน่ะ..ตามที่คุณอัลฯ แนะน่ะค่ะ.. ..
17 พฤศจิกายน 2547 21:25 น. - comment id 372406
รักครั้งนี้มีคลื่นลมระทมนัก ไม่อยากทักถามใจให้ครวญหา อดมิได้ยามคลื่นสาดครืนมา ทวนรำพันสัญญากับรอยทราย สวัสดีค่ะคุณแก้วประเสริฐ ห่างหายไปจากเรือนหลังนี้หลายเพลา ยังซ่อมบ้านไม่เสร็จค่ะ ..และคอมพิวเตอร์ก็ต้องย้ายที่บ่อย..เพื่อหนีฝุ่นและการซ่อมแซม คงอีกนานที่กว่าจะเข้าสู่ภาวะปกติ ขอบพระคุณมากนะคะที่แวะไปฝากงานดีๆไว้ให้อ่านเสมอ...ด้วยความซาบซึ้งยิ่งค่ะ
18 พฤศจิกายน 2547 01:33 น. - comment id 372515
เห็นทะเลไม่ได้ ไม่รู้เป็นอย่างไรซิ ใจหายทุกครั้งเลย
18 พฤศจิกายน 2547 11:25 น. - comment id 372664
คุณ ดาหลา
อย่าคิดมากกันเลยครับ มันเป็นเพียงภาพจินตนาการที่ผมสร้างขึ้นมาเท่านั้นเองแหละ เรื่องจริงไม่มีหรอกครับ แต่ภาพเกลียวคลื่นลมนั้นเป็นของจริงครับ ขอบคุณครับ
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2547 11:26 น. - comment id 372667
คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้
อย่าคิดมากกันเลยครับ มันเป็นเพียงภาพจินตนาการที่ผมสร้างขึ้นมาเท่านั้นเองแหละ เรื่องจริงไม่มีหรอกครับ แต่ภาพเกลียวคลื่นลมนั้นเป็นของจริงครับ ขอบคุณครับ
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2547 11:28 น. - comment id 372669
คุณ ผมเอง
ขอบคุณมากครับ แหมทำให้ผมเขินไปเลยครับ ว่างแวะมาคอมเม้นท์ใหม่นะครับ
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2547 11:28 น. - comment id 372671
คุณ แมงกุ๊ดจี่
อย่าคิดมากกันเลยครับ มันเป็นเพียงภาพจินตนาการที่ผมสร้างขึ้นมาเท่านั้นเองแหละ เรื่องจริงไม่มีหรอกครับ แต่ภาพเกลียวคลื่นลมนั้นเป็นของจริงครับ ขอบคุณครับ
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2547 11:33 น. - comment id 372677
คุณ อัลมิตรา
ขอบคุณครับ ที่มาช่วยเหลือผมผมยินดีมากเลย อ้อ ตัวซ้ำกันผมนี่น่าถูกตีจังเลย แต่ได้ไปแก้ไขแล้วนะครับ เรื่องทำงานทำเอาผมเอง งง ยิ่งกว่าถูกชกเข้าศีรษะเลยครับ เรียกว่าน๊อคกันกลางอากาศเพราะผมเองก็ทราบอยู่แล้วว่าคุณทำงานด้านเอกชน เรื่องมารยาทไม่ต้องห่วงหรอกครับผมไม่เคยคิดยิ่งเราเป็นเพื่อนกันด้วยแล้ว เพื่อนย่อมช่วยเพื่อนเสมอ จริงไหมครับหรือว่าไม่จริง อิอิ อย่าลืมตอบให้ทราบด้วยนะ รักเพื่อนเสมอ
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2547 11:35 น. - comment id 372681
คุณ คนเมืองลิง
ครับทะเลนั้นน่าเที่ยวจริงๆครับ แต่ความรู้สึกผมนั้นเป็นรองป่าเขาลำเนาว์ไพรครับ แต่เป็นที่สองในความรู้สึกผมนะครับ อย่าคิดมากกันเลยครับ มันเป็นเพียงภาพจินตนาการที่ผมสร้างขึ้นมาเท่านั้นเองแหละ เรื่องจริงไม่มีหรอกครับ แต่ภาพเกลียวคลื่นลมนั้นเป็นของจริงครับ ขอบคุณครับ
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2547 11:40 น. - comment id 372686
คุณ น้องกิ๊ฟ
อย่าคิดมากกันเลยครับ มันเป็นเพียงภาพจินตนาการที่ผมสร้างขึ้นมาเท่านั้นเองแหละ เรื่องจริงไม่มีหรอกครับ แต่ภาพเกลียวคลื่นลมนั้นเป็นของจริงครับ ขอบคุณครับ
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2547 11:44 น. - comment id 372691
คุณ นางฟ้าซาตาน
ครับทะเลมักจะเหงาจนครวญครางเสมอยิ่งยามเย็นๆใกล้พลบค่ำแล้วพอพระอาทิตย์ตกดินนั่งใต้ต้นสนมองดูน้ำทะเลซัดหาฝั่ง คนเดียวล่ะคุณเอ๊ยอารมณ์กระเจิงเลยล่ะ ขอบคุณมากนะครับ
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2547 11:49 น. - comment id 372695
คุณ กุ้งหนามแดง
เพื่อนรักก็รู้อยู่กันแล้วนี่นาว่าผมเองถนัดเรื่องกลอนหวานปนเศร้าเขียนยังไงๆก็ไม่พ้นสักทีจึงหันมาเขียนกลอนธรรมะไว้ทดลองกลับมาเขียนอีกก็ยังไม่วายอิอิ ส่วนเรื่องนี้ อย่าคิดมากกันเลยครับ มันเป็นเพียงภาพจินตนาการที่ผมสร้างขึ้นมาเท่านั้นเองแหละ เรื่องจริงไม่มีหรอกครับ แต่ภาพเกลียวคลื่นลมนั้นเป็นของจริงครับ ขอบคุณครับ
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2547 11:53 น. - comment id 372699
คุณ พี่ดอกแก้ว
ผมเองได้แรงใจในการเขียนกลอนธรรมะจากคุณนี่แหละครับ จึงฝากผลงานไว้ในเวปฯมูลนิธิของคุณเสมอมากับที่นี่เท่านั้นแหละ ผมเองนี่แปลกนะครับคุณดูซิขนาดเล่นที่ไทยโพเอ็มยังเล่นเฉพาะกลอนตามใจคุณเท่านั้นที่อื่นไม่เคยแวะเข้าไปดูและส่งงานเลย นอกจากนานๆๆๆๆจะแว๊ปเข้าไปเยี่ยมเพื่อนเท่านั้นแหละ ส่วนเรื่องนี้นั้น
มันเป็นเพียงภาพจินตนาการที่ผมสร้างขึ้นมาเท่านั้นเองแหละ เรื่องจริงไม่มีหรอกครับ แต่ภาพเกลียวคลื่นลมนั้นเป็นของจริงครับ ขอบคุณครับ
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2547 11:55 น. - comment id 372703
คุณ รัถยา
ผมคิดว่าคงเป็นอดีตที่ฝังจำคุณไว้ตั้งแต่เด็กกระมังพอเห็นทะเลจะใจหายมากทุกครั้งไปครับ อย่าคิดมากกันเลยครับเรื่องนี้นั้นนะ มันเป็นเพียงภาพจินตนาการที่ผมสร้างขึ้นมาเท่านั้นเองแหละ เรื่องจริงไม่มีหรอกครับ แต่ภาพเกลียวคลื่นลมนั้นเป็นของจริงครับ ขอบคุณครับ
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2547 14:10 น. - comment id 372770
โอ๊ยยยยยยยยย มดกัดค่ะ เปงเพราะหวานความของกลอนลุงแก้วมั๊งค่ะ อิอิ แวะมาทักทายนะคะลุงแก้ว มาสายตามเคยคงไม่ว่ากันนะคะ จิจิ คิดถึงนะคะ คุณลุง
18 พฤศจิกายน 2547 14:36 น. - comment id 372777
เอายาหม่องตราลิงถือลูกท้อมาฝากค่ะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่าคะ ที่โดนน๊อค .. ยิ้มก่อนสิ แล้วจะเฉลย .. คุณแก้วประเสริฐเห็นมั๊ย ตอนนี้มีคนแฝงกายมาในเวป แล้วทำให้บรรยากาศกรุ่นๆพิกล .. บ้างก็เอ่ยว่า ขอวิจารณ์ ซึ่งตรงนี้ อัลมิตราเลยออกตัวกับคุณก่อนว่า อัลมิตรา ไม่ได้มาจากกรม ไหนค่ะ .. เช้าก็ออกจากบ้าน มาทำงาน เย็นก็ออกจากที่ทำงานกลับบ้าน .. เส้นทางก็ไม่ผ่านกรม แต่ผ่านสี่แยกไฟแดงหนหนึ่งนะคะ ก่อนเลี้ยวขวาเข้าบ้าน ( เขียนแล้ว งงเนอะ .. อัลมิตราเหนื่อยจัง วันนี้เพิ่งหลุดออกจากห้องประชุม เอ๋อ ไปแล้ว ค่ะ ..) ยิ้มหน่อยสิ ..
18 พฤศจิกายน 2547 16:50 น. - comment id 372855
สุดสิ้นแล้วซิหนอเจ้ากอรัก ที่เคยฟักให้ชูช่อระออฝัน มาบัดนี้เจ้าสลายตายแล้วพลัน จึงทำให้รักเรานั้นมาผันแปร *-*กลอนน่ารักมากเลยค่ะ*-*
18 พฤศจิกายน 2547 16:56 น. - comment id 372858
มาเป็นกำลังใจจ้า
18 พฤศจิกายน 2547 20:22 น. - comment id 372952
แวะมากทักทายนะคะเข้าเน็ตไม่ได้อ่ะคะเลยไม่ได้มากทักทายแต่ว่าคิดถึงเสมอนะคะ คืนนี้นอนหลับฝันดีค่ะ หนึ่งดวงใจที่จะรัก หนึ่งดวงใจนี้ที่คิดฝัน หนึ่งดวงใจจะเป็นพลัง หนึ่งดวงใจนี้คือรักเธอ
18 พฤศจิกายน 2547 22:52 น. - comment id 373076
คุณ สาวดำ
จริงหรือที่ว่าหวานนะ ก็เคยบอกแล้วว่ากลอนลุงถนัดหวานปนเศร้าเสมอ จ้ายังไงก็เป็นหลานรักอยู่ดีมาสายหรือไม่ ไม่เป็นปัญหาหรอกจ้า
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2547 22:57 น. - comment id 373084
คุณ อัลมิตรา
ยิ้มแก้มปริเลยจ้า เพื่อนเอ๋ยโลกใบนี้มันก็แบบนี้แหละคนเด่นคนดังมักจะโดนผู้ประสงค์อยากดังเข้าร่วมด้วยเสมอแหละ ผมเองเฉยๆสู้เล่นกลอนธรรมะดีกว่าสบายใจด้วย นานๆจะปล่อยออกมาบ้างนะ ได้ทั้งกุศลจิต เพราะจิตสบายใจไปแปดอย่างเลยหมายถึงมรรคนิ นั่นซิผมเองนะรู้และคิดว่าเข้าใจคุณดี อยู่ดีๆมีแบบนี้ไม่งงเหร๊อะ จริงไหมเพื่อนรัก สบายใจตั้งนานแล้วล่ะเพราะผมเข้าใจคุณได้ดีมากพอสมควรจ้า
รักเสมอ
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2547 23:02 น. - comment id 373091
คุณ ผู้หญิงไร้เงา
เพราะรักมากพรากอกสุดฟกช้ำ
แสนระกำซ้ำกำเริบเกิดวิถี
กระแสร์หวนชวนกลับสู่ชีวี
พอเริ่มดีแม่ตีจากทิ้งซากระบม.
แก้วประเสริฐ.
ขอบใจมากเลยนะครับท่านผู้หญิงฯ
18 พฤศจิกายน 2547 23:04 น. - comment id 373094
คุณ เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
ขอบใจกี้มากนะสาวพยาบาลคนสวย ขอบใจจริงๆจ้า
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2547 23:05 น. - comment id 373095
คุณ เพราะรัก
อ่านกลอนคุณแล้วซาบซึ้งใจในไมตรีจริงๆครับ ขอบคุณครับ
แก้วประเสริฐ.
22 พฤศจิกายน 2547 18:07 น. - comment id 375237
เปลี่ยนมาเป็นทะเล แต่ไม่ฮาเฮสิคะ อย่างนี้แหละหนอชีวิตคนเรา อย่างนี้แหละค่ะความรัก
22 พฤศจิกายน 2547 19:34 น. - comment id 375284
มองทะเล..ทำให้จิตใจผ่อนคลายได้มากนะคะ...นึกถึงคำพูด..ครูบาอาจารย์..ที่สอนไว้ว่า..จงมีความสงบ...ท่ามกลางความวุ่นวาย....ราชิกา..เห็นด้วยอย่างยิ่ง..ที่สำคัญ...สอบตกบ่อยๆ..อ่ะนะ...ต้องสอบซ่อมอยู่เรื่อย....แต่ก็ยังดี..ที่ผ่านมาได้....ให้ข้อคิดนะคะ...สบายดีมั้ยคะ...
20 ธันวาคม 2547 21:13 น. - comment id 392657
เยี่ยมจ่ะ.. ^___^
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
