สิ้นสุดทาง...ร้างหน่ายอารมณ์

แก้วประเสริฐ

                     สิ้นสุดทาง...ร้างหน่ายอารมณ์ 

          สุดระกำจำพรากจากจอมขวัญ
ดวงชีวันขวัญชู้ร้างหนีห่างหาย
นำดวงใจน้อยน้อยพลอยจากไป
สิ้นสุดไร้ในหนทางแห่งความรัก
          สู้อดออมถนอมไว้ในใจเสมอ
ยกให้เธอเลอเลิศประเสริฐศักดิ์
จำเนียรกาลผ่านเวลาหัวใจภักดิ์
ระทมนักยากจะแจ้งแห่งช่วงใจ
          โอ้อนาถวาสนาจำคราพราก
ความวิบากล้ำเส้นช่างเป็นไฉน
สิ่งเกื้อกูลหนุนไว้อบอุ่นไกล
แสนเสียดายให้หวนรัญจวนตรม
          ผกาเอ๋ยเคยหอมกรุ่นละมุนเหลือ
เหลือแต่เยื้อใยหอมสุดขื่นขม
มองหมอนคู่สู่ความหลังให้ระทม
อกร้าวระบมหวนไห้จนใจซึม
          ก่อนเคยหวานปานน้ำผึ้งซึ้งใจจิต
ยิ่งมาคิดจิตยิ่งเศร้าร้าวสุดขรึม
เบิ่งสายตาแลรอบประกอบครึม
เหมือนถูกบึมระเบิดเปิดอกทรวง
          ความชอกช้ำครั้งนี้ก่อนมีเหมือน
เคยย้ำเตือนเฉือนอารมณ์จนลับล่วง
ยังติดตามซ้ำเติมคล้ายลมลวง
สิ่งเคยหวงล่วงลับมิกลับมา
          ลาแล้วหนอพอกันทีสิ่งความรัก
ไม่ขอชักนำมาเฝ้าเคล้าเสน่หา
พอกันทีพี่นี้หน่ายแม่กานดา
สิ้นวาสนาอย่าพบประสบเจอ.
                 ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙