ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

29 กันยายน 2548 22:59 น. - comment id 521201

ครูใหญ่มาแล้ว..คุณน้ำค้างกลางดึก เปลี่ยนชื่อให้ (ล้อเล่น นนน)

ชอบครับ..พรรณนาได้น่าฟังทีเดียวเชียวแหละ

ไรไก่

29 กันยายน 2548 23:16 น. - comment id 521210

แวะมาอ่านยามดึกจ้า
เพียงลมพัด ใบไม้นิ่งก็ติงไหว
ใบแกว่งไกวราวกระดิ่งที่พริ้วรั่ว
ใจหวั่นไหวในอารมณ์ที่ขุ่นมัว
ที่ถูกยั่วยวนโมโหให้โกธา


ไปด้วยกันได้ไหมเนี้ย

กอกก

30 กันยายน 2548 01:31 น. - comment id 521239

  พี่ปรายชอบวรรคนี้จริงๆ เจียว...
*กระทบพายลมซัด ... สะบัดฟุ้ง.* รำพันได้เห็นภาพความอ่อนไหว อ่อนแอมากๆ เยี่ยมค่ะ...

มาราตรีสวัสดีน้องน้ำค้างกลางดึก ของคุณครูใหญ่นะคะ อิ้ อิ้ 

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

ฉางน้อย

30 กันยายน 2548 02:19 น. - comment id 521253

......สวัสดีค่ะ คุณแดดกลางดึก เอ๊ย คุณแดดเช้า อิอิ   แวะมาอ่านกลอนค่ะ  

 .....ไพเราะจังค่ะ

เพียงพลิ้ว

30 กันยายน 2548 07:51 น. - comment id 521290

เพียงลมพัดความนัยใครมาถึง
ใจประหนึ่งได้ของดีสิ่งมีค่า
หวนนึกถึงคนไกลส่งใจมา
ไม่เห็นหน้าแต่ใจพบประสบกัน

พระจันทร์เศร้าฯ

30 กันยายน 2548 07:57 น. - comment id 521292

มาอ่านพรรณนาโวหารตอนเช้า ๆ ค่ะ
คุณแดดเช้า

sodasasa

30 กันยายน 2548 09:49 น. - comment id 521336

อิอิอิ จิตต้องนิ่งสงบไม่ไช่เหรอคะ ไหงมีปัญหากะแค่ลมพัดอ่า คิคิคิ แซวนะเจ้า 

จิตรนัย

30 กันยายน 2548 10:03 น. - comment id 521343

บินเดี่ยวหมื่นลี้

30 กันยายน 2548 10:32 น. - comment id 521379

นิ่งไว้ครับนิ่งไว้..แล้วทุกอย่างก็จะดีเอง

ชลกานต์

30 กันยายน 2548 12:36 น. - comment id 521451

 โอ้โห บทนี้งดงามกินใจและลึกซึ้งเกินบรรยายเลยพี่แดดจ้าที่รัก งามทั้งคำ ทั้งใจ ทั้งเสียง 

คนเมืองลิง

30 กันยายน 2548 19:34 น. - comment id 521662

เพียงลมโชยโรยแผ่วก็แว่วเสียง
ยินสำเนียงใบไม้ได้เสียดสี
เป็นสำเนียงเสียงสนดั่งดนตรี
เสนาะดีใต้ร่มพรมพฤกษ์ไพร

สุญญะกาศ

30 กันยายน 2548 22:27 น. - comment id 521738

    จินตนาการตาม เห็นใบไม้แห้งๆปลิวล่องลอยตามลม  อากาศเย็นหน่อยๆ  แน่ๆเลย