กระต่ายในเงาจันทร์

แดดเช้า

ยังมีเงาเก่าก่อนย้อนอดีต
เรื่องจารีตเล่าต่อพอเป็นหวัง
หนึ่งกระต่ายคล้ายเฝ้าเงาภินท์พัง
ณ จันทร์ขังแสงนวลให้ครวญรอ
หันหน้าพร่างกระจ่างต่างหน้าโลก
กระต่ายโศกเบื้องหลังเงาเฝ้าเติมต่อ
สร้างอนุสรณ์วอนร่ำคำถักทอ
อ้อนวอนขอให้เห็นจันทร์เพ็ญตา
มีกระต่ายเพศผู้หวังสู่สม
ซ่อนภิรมย์ฝันฟุ้งปรุงเปี่ยมค่า
อยากสัมผัสกระต่ายในจันทรา
วาดฝันว่าวันไหนได้ชื่นชม
แอบฝันเพียงพบรักปักใจฝัน
คล้องจิตมั่นสบตาคราสุขสม
อาจโศกเศร้าเหงาเหว่ว้าหว่างอารมณ์
ณ คืนค่ำสายลมหนาวพรมมา
วะหวิวหว่างว้างเวิ้งกลางเชิงเขา
พิศเพียงเงากระต่ายคล้ายไขว่หา
ท่ามอารมณ์ตรมขมข่มอุรา
มองด้านหน้าเคว้งคว้างอยู่กลางไพร
เบื้องหลังโหวงโล่งเตียนเจียนใจขาด
เขาชันลาดชอกช้ำแทบร่ำไห้
พบกระต่ายสาวน้อยคอยปลอบใจ
เสพรักไว้แทนกระต่ายในนวลจันทร์
จึงเป็นเรื่องเล่าขานจากจันทร์เจ้า
ความรักเฝ้าหวงแหนแทนความฝัน
กระต่ายหมายพิศชื่นยังยืนยัน
จะรักมั่นกระต่ายในจันทร์ดวง
ผ่านเลยวันผันคืนชื่นโศกสุข
โลกยังปลุกเปลี่ยนวนบนวันล่วง
คืนแล้วคืนเล่า ... เจ้ากระต่ายคล้ายเหน็บทรวง
กระต่ายบนจันทร์ช่วงยังนิ่งมอง
ณ ความจริงอิงซ่อนจันทร์จรหมุน
ด้านหน้าคุ้นกระต่ายคล้ายหม่นหมอง
ไม่อาจสืบเชื้อสายในครรลอง
ได้แต่ปองโลกนี้ทุกวี่วัน
หลายความหวังหลั่งไหลในใจข้า
เหมือนกระต่ายบนจันทราล้าความฝัน
ซ่อนเงามืดแห่งปริศนาอันตีบตัน
ได้แค่หันด้านสว่างอย่างกล้ำกลืน.