หน้าส่วนตัว
เป็นเศรษฐี ผู้ร่ำรวย ในหมู่บ้าน
ละแวกย่าน คนจน บนเมืองใหญ่
มีลูกสาว สวยจริง ยิ่งกว่าใคร
หวงดังไข่ ในหิน ริ้นมิตอม
ทุกทุกวัน ส่งลูก ไปโรงเรียน
เธอพากเพียร สมดัง พ่อถนอม
ทำเพื่อลูก อย่างไร ก็ต้องยอม
เศรษฐีพร้อม ยอมให้ ลูกได้ดี
มาวันหนึ่ง ลูกสาว นึกสนุก
จึงรีบลุก ออกไป อย่างเร็วรี่
ขึ้นรถเมล์ ที่ป้าย ไปทันที
ใช้ชีวี ธรรมดา อย่างสามัญ
ผู้เป็นพ่อ เป็นห่วง ลูกสาวนัก
เกณฑ์พลพรรค ตามหา จ้าละหวั่น
กลัวเหตุร้าย จะเกิด ขึ้นครามครัน
ไม่อาจกั้น ความห่วงหา ความอาทร
จึงขับรถ ออกไป เที่ยวตามหา
ในอุรา หวาดหวั่น นึกสังหร
กลัวลูกมี อันตราย ยามที่จร
เฝ้าแต่ถอน หายใจ ไม่สร่างซา
ส่วนลูกสาว สนุกนัก ได้ลักลอบ
นึกคิดชอบ จะทำ เป็นหนักหนา
พอตอนเย็น นั่งรถเมล์ รีบกลับมา
กลัวบิดา จะด่า ว่าไม่ดี
ไม่อยากให้ บริวาร ออกมารับ
จึงเดินกลับ คนเดียว อย่างเร็วรี่
ถึงทางเปลี่ยว เหลียวหา ใครไม่มี
ดวงฤดี คิดขยาด นึกหวาดกลัว
พลันมีชาย ฉกรรจ์ ประจันหน้า
โผล่ออกมา ฉุดกระชาก ลากกันมั่ว
เธอดิ้นรน ต่อสู้ กันเนียนัว
ด้วยรักตัว กลัวตาย กัดฟันทน
ท่านเศรษฐี ขับรถผ่าน ได้ยินเสียง
ฟังสำเนียง เรียกให้ช่วย ตั้งหลายหน
แต่ก็คิด ว่ามิใช่ กิจของตน
คิดจะหนี ให้พ้น คนจัญไร
แต่ก็นึก ถึงลูกสาว กลัวสบเหตุ
กลัวพวกเปรต อัปรีย์ นี้เข้าใกล้
สั่งบริวาร เข้าช่วย ในทันใด
มันหนีไป ทิ้งให้ เหยื่อครวญคราง
จึงมองเห็น ร่างนิ่ง ไม่ติงไหว
เดินเข้าใกล้ พิศดู อยู่ไม่ห่าง
พลันเศรษฐี หน้าเผือด จนซีดจาง
พิศหน้านาง คือลูกสาว ของตนเอง
เศรษฐีรีบ พาลูก ไปหาหมอ
ไม่รั้งรอ แจ้งความ อย่างรีบเร่ง
เป็นคราวเคราะห์ ที่ประสบ กับตนเอง
หากกลัวเกรง คนอื่น จักมีภัย
พลันได้คิด หากตน ทำนิ่งเฉย
ทำละเลย ปล่อยเหตุ เกิดขึ้นได้
ป่านฉะนี้ ลูกสาว เป็นอย่างไร
เป็นคนไทย มีน้ำใจ ใช่ปล่อยวาง
ร้อยฝัน 3 ธ.ค. 2548 22:46 น. - ID 83954 
891
5
0
3 ธันวาคม 2548 23:08 น. - comment id 543624
ให้..ข้อคิดได้ดี.. จ๊ะ..น้องอ้อย
3 ธันวาคม 2548 23:10 น. - comment id 543627
เดี๋ยวนี้คนเห็นแก่ตัวเยอะ ทามจายยยยยยยย
4 ธันวาคม 2548 12:53 น. - comment id 543683
อ่านแล้วขนลุกค่ะพี่อ้อย .. น้ำใจ .. คำนี้ ... มีมากมีน้อยดีกว่าไม่มีเลยเนอะ ..คิดถึงพี่อ้อยนะคะ
4 ธันวาคม 2548 13:10 น. - comment id 543697
4 ธันวาคม 2548 13:47 น. - comment id 543701
เคย..เห็นคนนิ่งเฉย .. เห็นคนเพิกเฉย .. เห็นคนไม่ไยดีต่อความทุกข์ร้อนของคนอื่น ..ธุระไม่ใช่ ..ไม่ใช่เรื่องของตู ..อย่าน่า เดี๋ยวจะพลอยเดือดร้อน ..ช่างมันประไร เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง ..ไม่ดีมั๊ง ..เดี๋ยวอีกฝ่ายจะว่าเอาได้ สารพัด ที่เคยเห็นข้ออ้างเหล่านั้น .. ไม่ได้เคือง ไม่ได้ถือเป็นเรื่องสำคัญ .. เพราะพวกเขา เลือกเองแล้ว ที่จะตัดสินเช่นนั้น .. เพียงแต่ .. อัลมิตรารู้สึกเสื่อมศรัทธา ..
4 ธันวาคม 2548 13:52 น. - comment id 543704
อ่านแล้วได้ข้อคิดมากๆคะ สภาพกาลปัจจุบันน้ำใจคนะราเหือดแห้งไปมากอาจเพราะบางครั้งการช่วยคนผลคือมีความผิดด้วย
4 ธันวาคม 2548 23:47 น. - comment id 543757
..
5 ธันวาคม 2548 13:04 น. - comment id 543826
สังคมน่าอยู่ ถ้าดูแลกันน่ะค่ะ :)
6 ธันวาคม 2548 14:28 น. - comment id 544052
แบ่งปัน..น้ำใจเอื้อเฟื้อ โลกนี้คงสดใส.. เพราะ.. คนก้อเป็นส่วนหนึ่งของโลก.. .. .. ... ไม่ได้อ่านงานเขียนเรื่องราวแบบนี้ นานแล้ว..แต่ก่อนนี้จะมีอยู่คนหนึ่ง ตามอ่านงานเค๊าประจำ.. ใช้ชื่อว่า ..น้ำตาซาตาน.. ตอนนี้ก้อเงียบไปแล้ว.. *******
6 ธันวาคม 2548 21:47 น. - comment id 544200
ขอบคุณค่ะพี่ภู อ้อยส่งที่อยู่ให้ทางเมล์ แล้วนะคะ ของขวัญหมูตัวอ้วน ๆ อย่างอ้อยไม่มีเหรอ ขนมอร่อย ๆ น่ะ กลัวผอม อิอิ ขอบคุณค่ะ คนจร เห็นด้วยกับคุณค่ะ แต่มันทามจายยยยยยยไม่ใคร่ได้ค่ะ ขอบใจจ้า เอม อิอิ คิดถึงเราเหมือนกันนะ น้ำใจน่ะมีน้อยหายาก และรักษายากมาก ๆ ด้วยจ๊ะ รักษาสุขภาพนะจ๊ะ นั่นสิคุณอัล ฯ นานาจิตใครเนอะ ขอบคุณค่ะไรไก่ เพราะอะไรจึงไม่มีน้ำใจต่อกัน คำตอบนี้ตอบยากจัง หือเจ้าเรนตัวน้อย ร้องไห้ทำไม ถึงมีน้อย แต่คนมีน้ำใจ ขอบคุณค่ะคุณกุ้ง เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ แต่ตอนนี้ หาใครดูแลก็ไม่มี
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
