ในกำมือเธอมีชีวิตฉัน หวังเธอนั้นเมตตาอย่าทิ้งขว้าง ถ้าขาดเธอฉันคงเหมือนหลงทาง ขวัญคงคว้างถึงขนาดต้องขาดใจ ในกำมือเธอมีชีวิตฉัน ค่าของมันตอนนี้มีพอไหม เพื่อแลกกับการเอื้อเศษเยื่อใย อย่าปล่อยให้ต้องจมความตรมตรอม ในกำมือเธอมีชีวิตฉัน จะบีบมันคามือหรือถนอม หากเข่นฆ่าลงคอฉันก็ยอม ชีวิตพร้อมแตกดับกับมือเธอ
ทัดหทัย 11 ธ.ค. 2548 12:12 น. - ID 84149 
1637
10
0
11 ธันวาคม 2548 17:29 น. - comment id 545432
ในกำมือของฉันกำมั่นไว้ ใช่อื่นไกลคือเศษเงินเที่ยวเดินหา กำจนเหงื่อแฉะชื้นสะอื้นอุรา เหลืออยู่บาทกว่ากว่าไม่พอกิน วันสิ้นเดือนต้องเอาน้ำลูบท้อง
11 ธันวาคม 2548 19:44 น. - comment id 545442
..
11 ธันวาคม 2548 19:48 น. - comment id 545443
เรนขออนุญาต.. ทักทายพี่พฤหัสนะคะ.....
..
11 ธันวาคม 2548 20:34 น. - comment id 545448
โอ้โห... ทั้งหวานทั้งอ้อน
11 ธันวาคม 2548 21:39 น. - comment id 545462
..หายใจไม่ออกเอานะ..
12 ธันวาคม 2548 00:46 น. - comment id 545499
ลูกไก่ในกำมือ........ ... .........
12 ธันวาคม 2548 09:08 น. - comment id 545537
เมื่อไหร่นะ..ผมจะเขียนได้แบบนี้มั่งอะ... ***แวะมาเยี่ยมเยียนครับผม
12 ธันวาคม 2548 09:39 น. - comment id 545548
บินเดี่ยวฯ....... คุณทำผมเขิน จนต้องมาตอบ งานเขียนของทัดหทัยยังไม่ถึงขั้นดี แค่พอไม่อายใครเท่านั้น ผมให้ความสำคัญกับงานทุกชิ้นที่จะเขียน ตั้งใจก่อนจะลงมือเขียนว่าจะเขียนสุดความสามารถ หลังจากนั้นก็คิดก่อนว่าจะสื่อประเด็นไหน แล้วคิดต่อไปว่าจะสื่ออย่างไร อย่างชิ้นนี้ เมื่อผมตั้งใจบอกคนที่ผมรักยิ่งกว่าชีวิตผมว่าชีวิตผมอยู่ในกำมือเธอ อะไรๆ มันจะพรั่งพรูออกมาในใจเรามากมาย ตรงนี้เป็นจุดสำคัญ เราต้องเลือกเฟ้นว่าอันไหนเอา อันไหนไม่เอา ไม่ใช่นึกอะไรได้ก็ยัดลงไปหมด ผมยังไม่ชำนาญพอกับการสร้างความลงตัวในชิ้นงาน แต่งานในแนวนี้ เราพูดอ่อยๆ ไม่ได้ ต้องบอกให้ชัดถ้อยชัดคำและหนักแน่นจริงจัง แน่นอนว่ามันต้องออกมาจากส่วนลึกของหัวใจเราด้วย น่าเสียดายที่หลายคนเขียนอะไรแบบนั่งเทียน ไม่ได้กลั่นกรองออกมาจากความรู้สึก ก่อนที่นักแสดงจะเล่นได้ถึงบท เขาต้องเอาตัวเองเป็นตัวละครนั้นก่อน แล้วแสดงบทบาทตามความรู้สึกที่สร้างขึ้นในใจ มันไม่ง่าย และเพราะมันไม่ง่าย มันจึงไม่เหมาะกับคนมักง่ายด้วย ตรงนี้ไม่ได้ว่าใคร !
12 ธันวาคม 2548 10:19 น. - comment id 545553
ขอบคุณมากครับผมสำหรับคำชี้แนะและแนวทางการเขียนครับผม...ซึ่งผมเองก็พยายามจับจุดของตัวเองจนทุกวันนี้ว่า..อย่างไหนกันแน่ที่เราสามารถสื่อความหมายในชิ้นงานออกมาตรงตามที่เราถนัดและอยากจะสื่อให้คนอ่านอ่านแล้วรู้เรื่องไม่สับสน..จนปานนี้บางครั้งผมก็ยังสับสนเหมือนกันว่าตกลงแนวไหนกันแน่ที่เราถนัด...คงต้องเรียนรู้จากพี่ๆและเพื่อนอีกแยะครับผม..ขอบคุณมากครับและขอแอบบอกว่างานบางชิ้นเอาแบบของคุณทัดหทัยมาเป็นแบบอย่างครับ...และของเพื่อนอีกหลายๆคนด้วยครับ...รักษาสุขภาพนะครับอากาศเย็นลงแล้วครับผม
12 ธันวาคม 2548 12:07 น. - comment id 545582
ชอบคำที่คุณทัดหทัยตอบคุณบินเดี่ยวมากครับ... ยังเขียนงานได้ธรรมดาเช่นเคยครับ ด้วยชื่นชมฝีมือคุณ จึงแวะมาทุกบ่อยเท่าที่มีโอกาสครับ
12 ธันวาคม 2548 13:05 น. - comment id 545595
สะดุ้งนิดๆ เรื่องนั่งเทียนเขียนนี่น่ะ แบบว่า เป็นนารีไร้ใจที่พยายามเขียนเรื่องของหัวใจ เขียนไปยังไง ก็ไร้อารมณ์ทุกที สงสัยจะเอาดีทางเขียนกลอนอารมณ์ไม่ค่อยจะได้แล้วอะค่ะ .... มีคนบอกว่า แดดเช้าเขียนกลอนอารมณ์ เหมือนเล่าเรื่องเฉยๆ อิอิ และก็มีคนบอกอีกว่า กลอนเนื้อหาเศร้าๆ แต่แดดเช้าเอามาเขียนในอารมณ์เบิกบาน ฮาๆๆ แดดเช้าเศร้าไม่เป็นอะ ไม่รู้ทำไงดี ก็ยังอ่านกลอนของทัดหทัยแล้วหัวใจร่วงหล่นวางไว้กับตาตุ่มทุกที ... คงต้องเรียนรู้อีกเยอะ แดดเช้าเอ๊ย ไม่ท้อ ค่ะ ไม่ท้อ ไม่ต้องห่วงว่าจะไปผูกคอตาย ... ขอบคุณค่ะ ชอบที่ทัดหทัยมาตอบบินเดี่ยวฯ จังเลย : )
12 ธันวาคม 2548 16:40 น. - comment id 545641
ยอมเพราะรัก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
