* จันทร์กระจ่างฟ้า *

แก้วประเสริฐ

               * จันทร์กระจ่างฟ้า *
       โสมทองส่องผ่านฟากฟ้าราตรี
งามซึ้งซ่านดวงฤดีรัชนีบรรเจิดจ้า
แสงนวลสาดใบไม้หวนให้โหยหา
พระพายโชยพัดมาพาใจรัญจวน
       ใจของหญิงตรึงไว้ชวนให้รำลึก
ใต้เงาจันทร์ครั้นตรึกนึกปั่นป่วน
ล้วนสร้างสิ่งเลอเลิศเฉิดเย้ายวน
ฝากไว้ให้โหยหวนชวนเคล้าอุรา
       มองเพ่งพิศพรรณรายรัชนีกร
เคยออดอ้อนบังอรก่อนอุษา
ป่านฉะนี้เนื้อนวลล้วนไกลตา
ฤาอาจพาเริงฟ้าล่องลอยลม
       โสมเจ้าเอ๋ยเผยไว้ยามไล้แสง
ใยอ่อนแรงเหมือนใจสุดให้ขม
ท้องนภามืดสนิทปิดชวนชม
ดุจอารมณ์เวิ้งว้างพลางล่องลอย
       สลับสล้างสุดขอบฟ้าดาราฉาย
เพริศพริ้งพรายพรรณรายแสงน้อย
ระยิบระยับนภาคล้ายเพชรพลอย
จนเดือนคล้อยลอยพ้นหมู่เมฆินทร์
      ท้องนภากระจ่างแล้วบุหลันเอย
รัตติกาลเคยฝากใจหวนให้ถวิล
ชมเชยเคยสู่เจ้าเคล้าชีวิน
ช่างล่วงรินใจโปรยโรยรักไกล
       หัวใจใสใยเยื้อยามเอื้อรัก
จันทร์ฟูมฟักดาราฉายมิได้ไว้
ฟ้าสว่างแยกทางแทบขาดใจ
ดังข้าได้มองเจ้าเคล้าราตรี
     จันทร์กระจ่างท้องฟ้าใยรักข้า
ดุจดาราพาแสงแฝงหลบหนี
หาสิ่งแท้แน่นอนนั้นไม่มี
ช่วงชีวีไร้เคล้าเฝ้าดาวเดือน.
        *   แก้วประเสริฐ.  *