คงเหมือนดั่งนกน้อย............หลงทาง ถลาร่อนลอยลมกลาง............ฟากฟ้า ความหวังดั่งเลือนลาง...........มัวหม่น ฝันสับสนใจล้า.......................อ่อนไร้โรยแรง จุดหมายอยู่ ณ ห้วง...............หนใด แล้วแต่ลมพัดไป....................ยากรู้ เพียงลอยเลื่อนเคลื่อนไหว.......ตามอากาศ หรือพระพรหมคือผู้...............ขีดเส้นเกณฑ์ชะตา อยากหยุดเกาะกิ่งไม้............คบคอน หยุดร่อนเร่พเนจร................เสกสร้าง สานรังพักกายนอน...............คงสุข หวังว่าจักลบล้าง...................โศกเศร้าอดีตกาล วันนี้ต้องต่อสู้.......................ดิ้นรน แม้ผ่านพายุฝน...................โหดร้าย เหน็บหนาวปวดร้าวทน..........กายสั่น บินสู่ห้วงสุดท้าย...................ชดใช้กรรมเวร หรือจนกว่าจักสิ้น.................ผลบุญ หมดกุศลเนื่องหนุน...............กอบเกื้อ ฟ้าคงจะการุญ.....................เพียงพบ ที่สงบวางเลือดเนื้อ...............สู่พื้นธรณี
เรไร 5 ก.ค. 2549 22:08 น. - ID 90915 
1100
4
0
5 กรกฎาคม 2549 23:10 น. - comment id 588856
เก่งค่ะที่เขียนโคลงเคลงได้
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song323 นกขมิ้น ดิอิมพอสซิเบิ้ล ค่ำ คืน ฉันยืนอยู่เดียวดาย เหลียวมองรอบกาย มิวายจะหวาดกลัว มอง นภามืดมัว สลัวเย็นย่ำ ค่ำคืน เอ๋ย ฮืม ยามนภาคล้ำไป ใกล้ค่ำ ยินเสียงร่ำ คำบอก เจ้าช่อไม้ดอก เอ๋ย เจ้าดอก ขจร นก ขมิ้น เหลืองอ่อน ค่ำแล้ว จะนอน ไหน เอย เอ๋ย เล่า นก เอย อก ฉัน ทุกวันเฝ้าอาวรณ์ เหมือนคนพเนจร ฉันนอนไม่หลับเลย หนาว พระพายพัดเชย อกเอ๋ยหนาวสั่น สุดบั่น ทอน ฮืม ยามนี้เราหลงทาง กลางค่ำ ยินเสียงร่ำ คำบอก เจ้าช่อไม้ดอก เอ๋ย เจ้าดอก ขจร ฉันร่อนเร่ พเนจร ไม่รู้จะนอน ไหน เอย เอ๋ย โอ้ หัวอก เอย บ้าน ใด หรือใครจะเอ็นดู รับรอง อุ้มชู เลี้ยงดูให้หลับนอน นก ขมิ้น เหลืองอ่อน ค่ำไหน นอนนั่น อกฉัน หมอง ฮืม ทนระกำช้ำใจ ยามค่ำ ยินเสียงร่ำ น้ำตก โอ้หัวอก เอ๋ย โอ้อก อาวรณ์ ฉันไร้คู่ ร่วมคอน ต้องฝืน นอน หนาว เอย เอ๋ย โอ้ หัวอก เอย เมื่อ มอง หมายปองก็แลเห็น หวิวในใจเต้น เหมือนเป็นเพียงแต่มอง เหมือน พบรัง จะครอง แต่หมองเกรงที่ หวั่นจะมีเจ้าของ ฮืม ฟังสำเนียงเสียงเพลง ครวญคร่ำ ใครหนอร่ำ คำบอก เจ้าช่อไม้ดอก เอ๋ย เจ้าดอก ขจร นก ขมิ้น เหลืองอ่อน ค่ำนี้ จะนอน ไหน เอย เอ๋ย นอน ที่นี่ เอย...
6 กรกฎาคม 2549 00:25 น. - comment id 588882
6 กรกฎาคม 2549 10:06 น. - comment id 588921
หวัดดีพี่ วันนี้มาแนวโคลงเลยนะนี่
6 กรกฎาคม 2549 14:16 น. - comment id 588975
สวัสดีค่ะ หวังเพียงสักที่ เพื่อได้พักพิง...
6 กรกฎาคม 2549 15:19 น. - comment id 588989
สงสารเจ้านกน้อยพเนจร ตะวันรอนนอนเกาะคาคบไม้ โอ้ชีวีเจ้านี้เป็นเช่นไร ใยพ้อต่อว่าสารพัน นั่งมองแล้วแสนห่วงกลัวฟ้าฝน จะอับจนหนทางยามคับขัน ทั้งซ้ายขวาเบื้องหน้าล้วนทางตัน ปีกเจ้านั้นจะร่วงหล่นหมดราคา มาเถอะหนาฉันจะพาไปสู่ขวัญ เลี้ยงดูกันไม่ทอดทิ้งเจ้าปักษา อาหารน้ำท่าหรือว่าหยูกยา จะปกปักรักษาเจ้านั้นเป็นอย่างดี อย่าสงสัยอะไรเลยวิหคน้อย ตัวกะจ้อยน่ารักมีหลากสี สบแววตาโหงวเฮ้งแหมเข้าที มาเร็วรี่ฉันจะขังไว้นั่งดู
6 กรกฎาคม 2549 15:25 น. - comment id 588992
แวะมาชมงับ ตอนนี้กะลังบ้าโคลง อิอิ คุณเรฯก้อแต่งมาให้อ่านพอดี ขอบคุณของับ มีความหมายดีงับ
6 กรกฎาคม 2549 15:52 น. - comment id 589004
โคลงดี
6 กรกฎาคม 2549 16:19 น. - comment id 589023
พเนจรมาทักทายพี่เรค่ะ
6 กรกฎาคม 2549 20:04 น. - comment id 589057
อ่านยังไงกาต่ายก็เขียนม่ะได้อ่ะ..ท่านอาจารย์ถ้าให้เมารถเมาเรือนั่งโคลงเคลงพอไหวเจ้าค่ะท่าน
7 กรกฎาคม 2549 17:04 น. - comment id 589213
ครรโลงโคลงรสถ้อยกระบวนสนาน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
