ดั่งโคลนตม

ดั่งโคลนตม
ความผูกพันสัณฐานสรรค์สิ่งสร้าง
สิ่งกระจ่างวาวแววแพรวสดใส
ความอ้างว้างกลางวิจิตรติดไฉไล
ล่วงเลยไปในอุทาหรณ์สอนให้จำ
หยาดน้ำใสน้อยนิดหวังคิดสู่
สิ่งเลิศหรูเจิดหล้าดุจฟ้าร่ำ
ระโรยรินกลิ่นหอมเข้าย้อมนำ
ปรุงความล้ำนำมาต้องพาครวญ
กว่าจะผุดฉุดชีวิตแล้วติดแฉก
เป็นรอยแยกแตกทางพลางกลับสวน
รสหวานขมปมปริศนามาชักชวน
มิทบทวนหวนชโลมดั่งตมโคลน
ความพิสุทธิ์ดุจเทียนเข้าเวียนส่อง
ไร้สิ่งสนองต้องพินิจดังชีวิตโขน
ส่ายระบำลิงยักษ์มักถูกโยน
ต้องห้อยโหนโยนทะยานเข้าบั่นทอน
ความมีสุขคลุกเคล้าเข้าพร่ำพรอด
สิ่งอ้อนออดอ่อนหวานปานหลอกหลอน
สะท้อนห้วงล้วงไว้ยามได้นอน
สร้างอาวรณ์ผ่อนอารมณ์แล้วบ่มทุกข์
เกิดเป็นมนุษย์รุกข์ชาติธาตุทั้งสี่
ย้อมชีวีมีอะไรที่ให้สุข
เกิดจากดินสิ้นแล้วพร้อมแนวรุก
ต้องเคล้าคลุกปลุกผีนั่งระวังตน.
*** แก้วประเสริฐ. ***

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

แก้วประเสริฐ 11 ธ.ค. 2549 09:12 น. - ID 96070

880

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/96070 ที่มา: แก้วประเสริฐ

comments powered by Disqus

เบรฟฮาร์ท

11 ธันวาคม 2549 12:58 น. - comment id 634903

เกิดมาแล้ว ก็ต้องตาย มิวายโศก
สุดวิโยค ดวงใจ ให้ฉงน
บุญมิทำ กรรมชอบสร้าง บ้างหนอฅน
ไยวกวน กับกิเลส สร้างเหตุนำ....

whitelily

11 ธันวาคม 2549 13:11 น. - comment id 634907

"สวัสดีค่ะคุณลุง"......

เป็นคนต้องยอมรับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น
ให้ได้ค่ะ...  ไม่ว่าเรื่องดีหรือเรื่องร้าย ๆ  เพราะ
เราไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร......

ยายแม่มด

11 ธันวาคม 2549 09:50 น. - comment id 635034

ชีวิตมีเพียงเท่านี้ที่ให้คิด

คิดถูกผิดคิดใหม่ใจอย่าหลง

ที่ผ่านมาให้ผ่านไปใจมั่นคง

เลิกลุ่มหลงสิ่งรอบข้างห่างออกมา

.............................................

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2549 10:07 น. - comment id 635036


คุณ ยายแม่มด

      ยามหลงรักยากนักเข้าหักถอน
มิอาจรอนผ่อนคลายในสิ่งหวัง
รู้แสนรู้ดูประหนึ่งซึ้งใจจัง
แต่ก็ยังหลงเพ้อละเมอครวญ.

        แก้วประเสริฐ.

บินเดี่ยวหมื่นลี้

11 ธันวาคม 2549 10:46 น. - comment id 635043
```
สบายดีนะครับลุงแก้วฯ...
```

ศรรกรา

11 ธันวาคม 2549 11:15 น. - comment id 635048

เกิดเป็นคน  ไม่พ้นเวียน  ว่ายตายเกิด
อย่ามัวเพลิด  กับสมบัติ  พัสถาน
อย่ายึดมั่น  ในทรัพย์สิน  กินไม่นาน
ละสังขาร  สิ่งที่ได้  คือชั่วดี
*******สวัสดีค่าคุณลุงแก้ว*********

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2549 11:24 น. - comment id 635050


คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้

       สวัสดีครับท่านพระยาครุฑ  คิดถึงจังเลยไม่ค่อย
ได้พบกันนานแล้ว ผมเองมัวว้าวุ่นในการแต่ง
เทพนิยายอยู่นานๆจะมาทางด้านกลอนนี้ครับ
คิดว่าคงปีใหม่ไปแล้วว่าจะไปเที่ยวเชียงใหม่
อีกหนนะครับ ขอบคุณ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2549 11:27 น. - comment id 635051


คุณ ศรรกรา

        สวัสดีครับคุณ ศรรกรา

      ชีวิตคนอย่างเราก็เท่านี้
ย่อมผันผวนชีวีที่หลากหลาย
ยากหรือจนข้นแค้นลำบากกาย
ด้วยสิ่งทั้งหลายยวนยั่วตัวหมุนเวียน.

       ครับเป็นสัจจะธรรมแท้จริงครับขอบคุณ

                แก้วประเสริฐ.

เฌอมาลย์

11 ธันวาคม 2549 11:27 น. - comment id 635052

เกิดเป็นคนวนว่ายในวัฏฏะ
รู้ลดละละโมบสิ่งโลภหลง
รู้จักพอรู้ประมาณเมื่อปราณคง
อานิสงส์ผลบุญเกื้อหนุนนำ

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2549 11:36 น. - comment id 635054


คุณ  เฌอมาลย์

     เมื่อรู้ละเลิกหลงจงคงไว้
ให้อยู่ในศีลธรรมแล้วร่ำขาน
ปฏิบัติทุกเวลาอย่าช้านาน
อีกไม่นานสวรรค์พบจบลำเค็ญ.

        จ้าเจ้าหญิงที่รัก

      แก้วประเสริฐ.

เจน_จัดให้

11 ธันวาคม 2549 12:50 น. - comment id 635068

เพราะเป็นเพียงมนุษย์สุดธรรมดา
เพราะสิ่งแวดล้อมนำพาให้ว้าวุ่น
เพราะมีกิเลสเป็นต้นทุน
จึงนำพาใจให้ขุ่นหนุนอบาย
.................
เพราะสิ่งเร้าเผาใจให้สับสน
เพราะผู้คนปนเปหักเหร้าย
เพราะเจอะเจอเรื่องราวมากมาย
ใจจึงล้าหาความหมาย...ชีวิตคน
.................
เมื่อได้คิดถูกผิดที่เคยผ่าน
เมื่อได้อ่านหลักธรรมนำมรรคผล
เมื่อได้รู้...ก็แค่นี้ชีวิตคน....
หากไม่อยากต้องทุกข์ทน...อยากหลุดพ้น...แค่ปล่อยวาง.......
.................

...........มาทักทายอ่ะจ้า  ชักหิวข้าวหล่ะ อิอิ

ราชิกา

11 ธันวาคม 2549 13:43 น. - comment id 635083

..ชีวิต..คือ..ธรรมชาติค่ะ...สุดท้ายเราก็ต้องกลับคืนสู่ธรรมชาติ..เช่นเดิม...

..หากเราทำตัวแบบธรรมชาติ...รู้เท่าทันชีวิต..และปรับตัวได้ก็จะมีแต่ความสุขใจ..

..ราชิกา..หายไปนาน..เพราะภารกิจ..กลับมาด้วยความคิดถึงค่ะ..(ไปประชุมต่ออีก 3 วัน )..ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ..แฝดเพื่อน..

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2549 15:12 น. - comment id 635092


คุณ  เจน_ จัดให้

       ด้วยมนุษย์ติดกิเลศเหตุผลสร้าง
มิกระจ่างทางเดินเพลิดเพลินหนอ
ภายในตัวนอกตัวหลงมัวพะนอ
ฝันแต่ขอพระเจ้าเฝ้านำทาง
 
      จึงเกิดผลดลกรรมเข้านำผลิต
ก่อลิขิตผิดเภทเหตุสะสาง
หลงในรูปเสียงรสหมดรอบทาง
จนอ้างว้างเดียวดายคล้ายคนเมา

      พอพลิกฟื้นตื่นมาชักช้าแล้ว
เหมือนเรือแจวในอ่างช่างโฉดเขลา
ระลึกตัวมัวกำหนดจรดเบาเบา
ดูแต่เขาเฝ้ารอโอ้หนอกู.

     ขอบคุณครับที่แวะมาเยี่ยม

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2549 15:17 น. - comment id 635093


คุณ เบรฟฮาร์ท

       อันความตายมลายสิ้นแผ่นดินนี้
ทุกชีวีเกิดมามิน่าฉงน
มัวแต่เฝ้าหลงรักเข้าหักกมล
พอเข้าตนกระวนกระวายให้เกิดกลัว.

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2549 15:23 น. - comment id 635094


คุณ whitelily

        สวัสดีครับนับวันผันแปรเปลี่ยน
โลกหมุนเวียนเลียนหลอกเข้าตอกย้ำ
ทั้งดีชั่วมั่วนิ่มแล้วทิ่มตำ
เกิดความช้ำซ้ำเติมไว้ในอนิจจัง.

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2549 15:28 น. - comment id 635097


คุณ  ราชิกา

     ธรรมชาตินำชีวิตแล้วผลิตสร้าง
ทั้งกระจ่างมืดดำแล้วนำสนอง
หากรู้ทันสิ่งทั้งหลายไม่ลำพอง
เข้าประคองจิตไว้จะได้ธรรม.

      จ้าเขากล่าวไว้ทำอะไรอย่าเกินตัวนะจ๊ะ สิ่งดี
นั้นพลันเป็นร้ายไปทันที รักเป็นห่วงเสมอๆ

           แก้วประเสริฐ.

แม่มดใจร้าย

11 ธันวาคม 2549 18:09 น. - comment id 635136

ชีวิตนี้ไม่มีอะไรแน่ค่ะคุณแก้ว
วันนี้อาจจะอยู่ในโคลนตม
แต่พรุ่งนี้อาจจะผุดจากโคลนตมได้ค่ะ
แต่ผลสุดท้ายและวาระสุดท้ายแล้ว
คงไม่มีอะไรเหลือแม้เพียงเศษเถ้าค่ะ

กุหลาบขาว

11 ธันวาคม 2549 18:32 น. - comment id 635149

วันนี้แวะมาชมค่ะ เพิ่งกลับมาจากไหว้ครูค่ะ..เหนื่อยจัง..

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2549 21:02 น. - comment id 635176


คุณ แม่มดใจร้าย

       ชีวิตคนเรานั้นจะเอาอะไรแน่นอนนั้นยากยิ่ง
อย่างที่คุณว่าครับวันนี้พ้นจากโคลนตมแต่พรุ่งนี้
อาจกลับไปสู่ที่เดิมอีก ดั่งคนเราเมื่อสิ้นสุดผลกรรม
ชีวิตก็กลายเป็นดินไปอีกวาระหนึ่ง ฉะนั้นสิ่งที่จะทำ
คือสิ่งที่ดีพอจะเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวแก่เราได้บ้างคือ
ใจเราที่ต้องหมั่นตรวจตราไตร่ตรองเสมอครับให้
หลุดพ้นเท่าที่สามารถจะทำได้ครับ ขอบคุณมาก

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

11 ธันวาคม 2549 21:15 น. - comment id 635180


คุณ กุหลาบขาว

        ขอแสดงความยินดีต่อผู้ที่มีความกตเวทิคุณยิ่ง
ผมขอแสดงความเคารพแก่ผู้บุคคลนี้มาก เพราะว่า
ครูบาอาจารย์เป็นผู้ทรงคุณแก่เราอย่างมหาศาลรอง
จากพระคุณพ่อแม่ของเราที่ห่วงใยเอื้ออาทรการุณจน
เราใช้วิชาความรอบรู้ประกอบอาชีพเลี้ยงครอบครัว
สืบทอดกันมา คนที่ถึงซึ่งความกตเวทิคุณย่อมเป็น
ผู้ควรแก่การเคารพเป็นย่อมเป็นบุคคลที่ดีได้คน
หนึ่งครับ  ความเหนื่อยคงจะหายไปนะครับ

                  แก้วประเสริฐ.

แสงไร้เงา

12 ธันวาคม 2549 04:29 น. - comment id 635210

หนูอยากตายอ่ะคุณลุง คริๆๆ (พูดเล่น) 

สวัสดีคะคุณลุงสบายดีนะคะ ไม่ได้เจอะกันนานสบายดีนะคะ

ดูแลตัวเองนะคะ
เป็นห่วงและคิดถึงเสมอ

เพียงพลิ้ว

12 ธันวาคม 2549 07:53 น. - comment id 635236

ปลุกผีนั่ง....ระวังตน

กานต์ไม่เข้าใจค่ะคุณลุง

ช่วยอธิบายกานต์นะคะ
ขอบคุณค่ะ

แก้วประเสริฐ

12 ธันวาคม 2549 15:01 น. - comment id 635357

%36
คุณ แสงไร้เงา

       อย่าพึ่งตายนะชีวิตนี้ยังมีอะไรๆให้เล่นเสมอๆ
ขอบคุณแก่แล้วก็อย่างนี้แหละร่างกายเรามันไม่
ค่อยจะรับกับใจเสียเลยจ๊ะ  หวังว่าสบายดีนะคิดถึง

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

12 ธันวาคม 2549 15:06 น. - comment id 635363


คุณ เพียงพลิ้ว

      "ต้องเคล้าคลุกปลุกผีนั่งระวังตน"
หมายความถึงว่าเมื่อเกิดมาแล้วประกอบด้วยธาตุ
ทั้งสี่เกิดมาหาความสุขไม่ค่อยจะได้แล้วก็ต้องสิ้นไป
เป็นดินไปหมดระหว่างมีชีวิตอยู่ก็อยู่ในแวดวง
ของการหลอกลวงทั้งสิ้นหาความจริงใจกันได้ยาก
ดั่งผีคนที่คอยหลอกหลอนจ้าก็จำต้องร่วมอยู่ด้วยกัน.

             แก้วประเสริฐ.

มนต์กวี

12 ธันวาคม 2549 15:48 น. - comment id 635407

เมื่อธาตุสี่ขันธ์ห้ามาบรรจบ
ทุกอย่างครบคือคนบนโลกหล้า
เมื่อขันธ์แยกธาตุย้ายมรณา
เหลือชั่วดีตีตราชี้ค่าคน

แก้วประเสริฐ

12 ธันวาคม 2549 21:16 น. - comment id 635522


คุณ มนต์กวี

        ไม่ได้เจอกันนานสบายดีหรือครับนักร้อง
ครับกลอนคุณบ่งบอกได้จัดแจ้งจริงๆครับราว
กับบวชเรียนเป็นมหามานะครับ  คิดถึงเสมอ

                  แก้วประเสริฐ.

+ comment แสดงความคิดเห็น