หน้าส่วนตัว
“ ลูกหนอลูก ”
วสันต์เปลี่ยนเวียนผันเหมันต์หนาว
พรายพร่างเงาพราวระยิบกระพริบโสม
วิจิตรม่านผ่านหมอกละลอกโพยม
เปลี่ยนผันโน้มโหมฤดีที่ผ่านมา
กองไฟน้อยร้อยอารมณ์เข้าโหมพัด
โบกระบัดมัดแม่เฒ่าเฝ้าหวนหา
คอยลูกน้อยกลอยใจในดวงตา
หนาวนี้หนาแลลับไม่กลับคืน
หนาวอดีตกรีดป่วนรัญจวนโศก
ปลีกผันโยกหันหายคล้ายสะอื้น
แสงริบหรี่นี้สะบัดตัดชื่นมืน
เหมันต์ฟื้นตื่นไว้ในลูกน้อย
ร้อยร้องเห่เว้ว้าคราร่ำร้อง
สะท้านก้องดวงใจให้ละห้อย
น้ำตาย้อยรินหยาดวาดหวังคอย
สิ่งใช้สอยยากหามาคลุมกาย
เปลื้องผ้าน้อยสองเต้าให้เจ้าดื่ม
ทุกสิ่งลืมหมดสิ้นเข้าลิ้มหาย
สายธารขาวพราวพร่างเข้าร่างกาย
เฝ้าห่วงใยดูแลแม้อารมณ์
เฝ้าโบกพัดจัดไว้จนใหญ่ขึ้น
ใจชื่นมืนปกปักหักสิ่งขม
เหลือแต่ลูกปลูกรักมิหักชม
แม้นอกตรมขมขื่นเข้าฝืนใจ
ครั้นมีเย้าเฝ้าเรือนกลับเบือนแม่
สองตาแลคู่ครองฉลองหน้าใส
ยามตกทุกข์ได้ยากมิจากไป
แม่รับได้สู้ถนอมกล่อมทุกคืน
ลมรำเพยพัดผ่านซ่านหนาวเหน็บ
แม่เฒ่าเจ็บสารพางค์สร้างสะอื้น
มือสั่นหยิบผ้าน้อยร้อยชื่นมืน
ผ้าอ้อมผืนคืนเก่าเฝ้าเหลียวมอง
ไฟริบหรี่ดวงใจจะให้ขาด
น้ำตาหยาดแก้มเหี่ยวเสี้ยวทั้งผอง
ทรุดกายนอนข้างไฟไร้หมายปอง
วิญญาณละล่องท่องไปไม่หวนคืน.
*** แก้วประเสริฐ. ***
แก้วประเสริฐ 22 ธ.ค. 2549 14:22 น. - ID 96454 
3556
25
0
22 ธันวาคม 2549 15:13 น. - comment id 638828
แม่หนึ่งคนทนเลี้ยงลูกเป็นสิบ ลูกเป็นสิบกลับเลี้ยงแม่แก่ไม่ไหว แม่หนึ่งคนเลี้ยงลูกได้ด้วยใจ แต่ลูกไซร์ไม่มีใจคิดดูแล แม่หนึ่งคนเลี้ยงลูกจนเติบโต แต่เมื่อโตกลับไม่คิดจะแยแส แม่หนึ่งคนเลี้ยงลูกเฝ้าดูแล เมื่อแม่แก่แค่ขอน้ำลูกยังเมิน ************************สวัสดีค่าคุณลุงแก้ว
22 ธันวาคม 2549 15:16 น. - comment id 638830
สงสารแท้ แม่เฒ่า เฝ้าเลี้ยงลูก
จิตพันผูก มิคลาย หรือหน่ายหนี
ยามเมื่อลูก เติบใหญ่ ไม่ดูดี
ลูกอัปรีย์ หรือเปล่า คิดเอาเอง
สวัสดีครับพี่แก้วประเสริฐ น่าสงสารแม่เฒ่าจังนะครับ ลูกเช่นนี้ไม่ทราบว่า มีจริงรึเปล่านะครับ
22 ธันวาคม 2549 15:32 น. - comment id 638837
เศร้าจังค่ะ..แต่ก็เป็นเรื่องจริง ไม่อิงนิยาย มีลูกสอนลูก มีหลานสอนหลานนะคะ "กตัญญูดูแลผู้แก่เฒ่า"
22 ธันวาคม 2549 15:43 น. - comment id 638843
อ่านแล้วสงสารแม่..รักแม่ถึงแม่จะจากไปแล้วก็ตาม
22 ธันวาคม 2549 16:04 น. - comment id 638854
แม่กานต์บอกหนาวมากค่ะที่บ้าน แต่ก็ดูแลตัวเองอย่างดีค่ะคุณลุง รักษาสุขภาพนะคะ
22 ธันวาคม 2549 18:11 น. - comment id 638892
22 ธันวาคม 2549 19:09 น. - comment id 638905
ต้องมีลูกเป็นของตัวเอง ถึงจะรู้ว่าแม่เค้ารักเราแค่ไหน นี่ถ้าไม่มีลูกไม่เข้าใจนะเนี่ย...อิอิ...
23 ธันวาคม 2549 08:39 น. - comment id 638965
นั่นสิคะ เราทำอะไรเพื่อแม่กันบ้างหนอ
23 ธันวาคม 2549 09:00 น. - comment id 638974
แก้วประเสริฐ.
23 ธันวาคม 2549 09:05 น. - comment id 638975
23 ธันวาคม 2549 09:07 น. - comment id 638977
23 ธันวาคม 2549 09:10 น. - comment id 638979
23 ธันวาคม 2549 09:13 น. - comment id 638980
23 ธันวาคม 2549 09:15 น. - comment id 638982
23 ธันวาคม 2549 09:16 น. - comment id 638984
23 ธันวาคม 2549 09:19 น. - comment id 638986
23 ธันวาคม 2549 10:03 น. - comment id 639017
แม่ไม่เคยสักครั้งได้กอดลูก แม้พันผูกรักใคร่ปรารถนา แม่รักลูกปานดวงใจดั่งดวงตา มอบความอบอุ่นมาทุกครั้งคราว แม่เหน็ดเหนื่อยชีวิตไม่เว้นว่าง เดินกางอ้อมแขนทดแทนหนาว หัวใจแม่เจ็บปวดแสนรวดร้าว เกินกว่าอกร้อนผ่าวกอดลูกน้อย ใช่ไหมเนื้อตัวแม่คงสกปรก ในงานหนักเกินยกเหยียบย่างถอย เพราะเหงื่อแม่สะพรั่งหลั่งไหลย้อย จนวันคล้อยคืนเคลื่อนเดือนเป็นปี ถึงมือแม่ห่างลูกแต่ปลูกรัก เตรียมจัดผักปลาหาไว้ให้เต็มที่ เสียบข้าวจนเต็มหม้อไว้พอดี ก่อนเช้ามืดรีบลี้ลงจากเรือน พบอีกทีดวงตะวันก็ผลันลับ แม่หิ้วเข่งคืนกลับมาเป็นเพื่อน ตามประสาแม่ค้าแม่มาเยือน มองดวงเดือนมอบดับกับหัวใจ จนวันนี้แม่แก่มาชราภาพ ในรอยยิ้มอิ่มอาบความหมองไหม้ แสร้งหัวเราะแต่ใจร้องไห้ไป ลูกอยู่ไหนไปลับไม่กลับเรือน อยากโอบกอดลูกอีกครั้งเพียงหวังว่า นับเวลารอกลับหรือคลาดเคลื่อน หรือแม่แก่ลืมเวลานานนับเดือน ลูกไม่เยือนถิ่นเก่าแม่เฝ้าคอย น้ำตาแม่ไหลเป็นทางอย่างทุกเข็ญ คงจะเป็นคนแก่ที่เหงาหงอย ลูกคงยุ่งงานจนแย่แม่ใจลอย หรือลูกน้อยมีภัยเข้าใกล้ตัว เพราะตัวใจแม่นี้มีแต่ลูก นั่ง..เดิน...ยืน..ลุก...ห่วงลูกอยู่ถ้วนทั่ว กลัวลูกหนาวป่วยไข้ใจระรัว ไม่ห่วงตัวกลัวแต่ลูกจะตรากตรำ เพราะแม่แก่เฒ่าจึงเฝ้าจะเง้อหา แค่เห็นหน้าใจแม่สุขสุดลึกล้ำ นั่งนับเดือนขอพรพระทุกคืนค่ำ โปรดจงนำลูกกลับมา...หาแม่ที...
23 ธันวาคม 2549 10:09 น. - comment id 639023
หนาวแล้วน่ะค่ะลุงแก้ว ใส่เสื้อกันหนาวๆน่ะค่ะคุณลุง แม่กระต่ายน่ะ ดีมากๆๆห่วงลูกเหลือเกิน ห่วงจนเราเหมือนเป็นเด็กเล็กๆๆอญุ่อย่างนั้นในความคิดแม่ แม่บ่นน้อยใจเหมือนกันว่า เขียนเรื่องสั้นทีไร มีแต่พ่อ ไม่เขียนถึงแม่สักครั้ง อิๆๆ มีงอนกันตามประสาแม่ลูก เด๊ยวหอมแก้มกอดเอวก็หายค่ะ ทางนี้หนาวขึ้นทุกวัน ตอนนี้ก็แจกผ้าห่มคนแก่ที่จนๆน่ะค่ะ เลยได้รับพรจากผู้เฒ่าผู้แก่มาเยอะ เห็นแล้วนึกถึงลุงแก้วของหลานจัง สบายดีน่ะค่ะ รักษาสุขภาพน่ะค่ะลุง
23 ธันวาคม 2549 10:50 น. - comment id 639056
คนสมัยนี้แค่ความจริงใจยังหายาก ความกตัญญูไม่รู้จะหาได้ยากอีกหรือเปล่านี่สิค่ะ มัวแต่รีบหาเงินแก่งแย่งเอาแต่สิ่งจอมปลอม ไม่เห็นค่ารักแท้ที่บริสุทธิ์บ้างเลย หึหึ บ่นมากไม่ดี ไปทำรายงานให้แม่ก่อน หึหึ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
23 ธันวาคม 2549 13:12 น. - comment id 639093
ไม่ได้โทรไปหาแม่หลายวันแระ ปกติจะโทรไปหาบ่อย แต่ช่วงนี้ มีงานยุ่งครับ เลยไม่ได้ค่อยถาม ข่าวสารทุกข์สุข
23 ธันวาคม 2549 14:27 น. - comment id 639116
23 ธันวาคม 2549 14:30 น. - comment id 639117
23 ธันวาคม 2549 14:34 น. - comment id 639121
23 ธันวาคม 2549 14:37 น. - comment id 639122
23 ธันวาคม 2549 15:30 น. - comment id 639144
เรากำลังจะกลับไปหาแม่ล่ะ...ความจริงก็เจอกันทุกปีแม้จะแค่ระยะเวลาสั้นๆก็อบอุ่น(จนร้อน...เอิ๊กส์
23 ธันวาคม 2549 22:02 น. - comment id 639219
24 ธันวาคม 2549 11:20 น. - comment id 639263
ป๋าน่าจะรำพึงถึงหลานแล้วมั๊งตอนนี้ ถ้ายังรำพึงถึงลูก ก็คงมีลูกกับแม่ใหม่แล้วละ อิอิ
24 ธันวาคม 2549 17:15 น. - comment id 639376
26 ธันวาคม 2549 19:39 น. - comment id 640207
นะค๊า
29 ธันวาคม 2549 09:10 น. - comment id 641244
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
