ในวันวานผ่านพ้นจนลืมนับ เสียงคุยกับลมหนาวเปรียบราวฝัน ภาพวารีเมื่อวานยังลืมมัน อนาคตเข้ากีดกันจนฝันหาย หลงเชื่ออยู่วันวานอาจหวนกลับ เพียงเเค่หลับตาเคลื้มย่อมเริ่มได้ ก้อเชื่ออยู่หรอกนะจะไม่สาย วันสุดท้ายของชีวิตย่อมผิดจริง ก้อเชื่ออยู่ความผิดอาจติดตัว หลงเมามัวกับเเสงสีนี่เเหละหญิง เเปลกไหมล่ะเเค่ชายที่หมายพิง กลับทอดทิ้งเดียวดายตายทั้งยืน ก้อเชื่ออยู่ความเศร้าที่เผาจิต ไม่สนิทฝังใจให้เราฝืน หลับเถิดนะเเค่หลับตาจาพ้นฝื้น เเล้วจะตื่นจากภวังค์เเห่งวันวาน
เพชรกวี 25 เม.ย. 2551 19:44 น. - ID 114540 
817
0
0
26 เมษายน 2551 23:24 น. - comment id 843461
แว่วเสียงหวานขานขับดังก้องหู เขามิอยู่คู่เราเศร้าหม่นหมอง แต่ยังหวังให้หันกลับมาครอง ก่อรังรองสองเราให้เหมือนเดิม มาอุดหนุนและทักทายค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
