กลบทที่บังคับใช้คำลหุ(ของครูคมทวน คันธนู)

โอเลี้ยง

ราตรีทวีตรึก.................เฝ้านึกทะลวงหนาว
แววพรั่นทะงันพราว.....ยากปลงทะนงแปร
ขมเข็ญทะเล้นขอบ......รอยชอบทยอยแฉ
เงารานทะยานแล.........จิตหนักทะลักนัย
เพราะหวังระวังวุ่น..........คนคุ้นระคนคล้อย
ในปมระบมปรอย...........ยากจับระงับใจ
สุขลบระบบรู้..................ขื่นกรูระเนไกล
ถูกปรับระดับไป.............ให้อมระทมอวล
เจ็บรกตระหนกร้าว.........ยอกยาวตะบอยย้ำ
ขมเคร่งตระเบ็งคำ...........กับช้ำตระหน่ำชวน
ไยวับตระบัดหวัง.............ถูกสั่งตระครุบซวน
กรำกร่อนตะลอนกวน.....กอดหวั่นตะกรันไหว
เจ็บหลบประกบหลอน.....ตรมต้อนประจานตอด
โศกเสี้ยวประเดี๋ยวสอด..ทุกข์ชังประนังไช
สร้อยส่ายประปรายสุม...หวังจุ่มประดับใจ
เหงาคดประชดไข............ให้เห็นประเด็นหวง

คล้อยคลุกสนุกเคลิ้ม.....รักเริ่มสนั่นไหล
หอมวับสดับไว.................รักไหลไสวแล
ชื่นจิตสนิทจับ...............ลืมกลับสลายแก้
รักป่วนสงวนแปร...........เหมาเหม่อเสนอเมา
เหมือนเคร่งเขม็งขาย.....หวังก่ายขนานกลุ้ม
รักหลั่นขยันรุม................จิตพักขยักเผา
เหมือนเห็นเขม้นหา........ใจกล้าเขยิบเกา
คล้ายเบือนเขยื้อนเบา....จำป่ายขยายปัน
ปองป่ายระบายปลื้ม.......ยากลืมระกำหลอน
หลงหล่อระย่อรอน.........อยากพบระบบพลัน
รอยอายละลายอุ่น.........เหมือนฝุ่นระเนฝัน
เพียรสาวระนาวสรรค์......คิดจมระงมจำ
รักไหวไสวหวาม.............ทุกยามสมัครเยี่ยม
ขอติดสะกิดเตรียม..........ขับคล่องสนองคลำ
บ่อรักสลักรื่น...................ทุกคืนสนุกขำ
กลิ่นกรังสะพรั่งกรำ.........คิดทรุดสะดุดสรวง
กลบทนี้ครูคมทวนตั้งชื่อว่า อัษฎางค์ดุริยา เป็นกาพย์ประยุกต์ที่บางท่านเรียกว่า ฉันท์ (แต่คุณคมทวนตั้งบทนี้ว่ากาพย์) ๑บทประกอบด้วย ๔ บาทที่ทุกบาทจะมีวรรคหน้าวรรคหลัง รวมทั้งบาทมี ๑๐ คำโดยมีกฎว่าทุกวรรคของแต่ละบาทต้องใช้คำสหุ ๒ พยางค์ และแต่ละวรรคต้องใช้คำสัมผัสเสียงพยัญชนะ เชื่อมคำลหุด้วย โดยทุกวรรคคำที่๒จะเป็นผู้กำหนดคำลหุ ดังนั้นก่อนใช้คำลหุ ต้องคิดคำพร้องด้วย กลบทนี้ต่างกับกลบทสะบัดสะบิ้ง ตรงที่กลบทสะบัดสะบิ้งเราสามารถเลี่ยงใช้คำลหุลอยได้ ผิดกับกลบทนี้ต้องใช้แต่คำลหุแท้ อีกหนึ่งปัญหาของนักเรียนส่วนมากสงสัยกันคือ บาทหนึ่งวรรคหลัง 
ปล. สิ่งหนึ่งที่นักเรียนงงกันเวลาเขียนคือ บาท๑วรรคหลังคุณคมทวน "ตั้งใจ"ละไว้ไม่ให้ลหุสัมผัสกับคำที่สองตามกฎบังคับ โปรดทราบเถิด ท่านเขียนแบบไว้
ในสไตน์นั้นจริงๆ อาจเพราะต้องการให้เด่นสะดุดตา แต่ทุกท่านจะเขียนมันสัมผัสกัน ก็หาได้ผิดกฎนะคะ (อันนี้มี่ว่าเอง อิอิ) มาดูบทครูคนเก่งเขียนไว้ อาจดุหน่อยนะ อิอิ แต่เราก็สามารถแปลงมันเป็นบทหวานได้นะคะ มี่อยากดูคุณกุ้งหนามแดงเขียนกลบทนี้จัง
อหังการ์มหากาพย์ ( โดยคมทวน คันธนู)
๏ เสียงชมประสมเชียร์..........ผัวเมีย-ประสาหมา
ใครต้านประสานตา...............เห่าเสียงประเปรี้ยงแซง
หางสั่นประชันสวน................ทั่วถ้วนประสงค์แทง
ฟืดฟาดประกาศแฝง.............โชว์เขี้ยว,ประเดี๋ยวคุ้ม๚ะ
๏ เมียผัวสลัวภาพ..................ลูกหาบสลอนหิ้ว
เนืองนองสนองนิ้ว.................-ชี้ใช้ไสวชุม
'ครับท่าน'สนานทั่ว..............หอนรัวเสมือนรุม
ถ่มเศษเสลดสุม.....................สัตว์ป่าสวาปาม๚ะ
๏ ผัวเมียเฉลี่ยมอม................เมา, ล้อมฉลองลาย
โลภซ้อนฉะอ้อนสาย..............ตาสาดฉกาจทราม
เห่อเหิมเฉลิมเหี้ยม.................เงินเทียมฉนวนทาม
ซ้ำสั่งฉมังสาม......................-หาวแลบแฉลบไหล๚ะ
๏ เสียงชมผงมชัวร์................เมียผัวผงาดแผ่
เสียงเทินเผอิญแท้.................สำนึกผนึกใน
ชัดลึกผนึกเหลิง....................สำเริงผจันท์ไร
ขอจงผจงไข.........................คำขานผจานเขียน๚ะ๛