รักไร้บำเรอ

เมื่อเธอจากชั้นไป
ชั้นมองใบไม้ ที่ปลิวร่วงไป แทบจะทุกใบ ไร้ทิศไร้ทาง
ดั่งใจชั้น เหงาไปทุกอย่าง มีหนทางใดบ้าง โทษไปถึงเธอ
คงได้ยินหัวใจ...ไหวไหว...ปีกจะบินไปหาเธอ
คงมีวันพบเจอ...ถึงแม้สู่ไกลจะไปหาเธอ...จนได้
เมื่อเธอจากชั้นไป
ชั้นเองเข้าใจ เธอมีสิทธิ์ไป ห้ามเธอมิได้ ขอให้โชคดี
อยู่ตรงนี้ ชั้นมีเธอใกล้ ในหัวใจ..ตรงที่ สุดจะงดงาม
เธอคือลมหายใจ...รักและห่วงใย...อาลัยคล้อยตาม
มีสิทธิ์...เพียงถามทาม...ทุกข์และสุขใจ...มีความหวังดี...มีให้
จึงรักเธอฝังใจ
ปิดเปลือกตาคราใด...ภาพรักซับว้อนเลือนพร่า...พาไหวหวั่น
ยิ่งนานเท่าไหร่...ใจยิ่งหาย
เมื่อเธอจากชั้นไป
ชั้นเองเข้าใจ เธอมีสิทธิ์ไป ห้ามเธอมิได้ ขอให้โชคดี
อยู่ตรงนี้ ชั้นมีเธอใกล้ ในหัวใจ..ตรงที่ สุดจะงดงาม
เธอคือลมหายใจ...รักและห่วงใย...อาลัยคล้อยตาม
มีสิทธิ์...เพียงถามทาม...ทุกข์และสุขใจ...มีความหวังดี...มีให้
จึงรักเธอฝังใจ
ปิดเปลือกตาคราใด...ภาพรักซับว้อนเลือนพร่า...พาไหวหวั่น
ยิ่งนานเท่าไหร่...ใจยิ่งหาย