มองเธอผ่านท้องฟ้า
ท้องนภาอันไพศาล
ยิ่งมองไปนาน-นาน
เห็นคล้ายเธอเดินผ่านปุยเมฆไป
    มองเธอผ่านปุยเมฆ
มองดูเฉกเช่นเส้นผมเธอ
บางเบาพริ้วตามลมในวันที่เจอ
บางครั้งเผลอลอยล่องไป
     มองเธอผ่านดอกหญ้า
ในทุ่งพณา...อันกว้างไกล
ยิ่งมองยิ่งมองไป
เห็นคล้าย-คล้ายเธอเดินมา
     มองเธอผ่านสายลม
ความขื่นขมจมหายไปแล้วหนา
ยิ่งมองยิ่งงามตา
สิเน่หา...ตามสายลม
   มองแล้วพาใจเพลิน
เลยออกเดินปล่อยอารมณ์
เห็นนกเห็นดอกไม้ชื่นใจชม
เต็มใจสมดั่งที่ตั้งใจ
     อยากให้เธอมาเดินเคียงข้าง
ความอ้างว้างจะได้หายไป
คิดแล้วยิ่งอยากอยู่ใกล้
แล้วจะทำอย่างไรถึงจะให้เธอมาเดินด้วยกัน...				
				
			29 เมษายน 2546 14:31 น. - comment id 132955
เพราะจังเลยค่ะ ชอบๆๆๆๆๆๆ

29 เมษายน 2546 18:33 น. - comment id 133027
แหม!!. . .แบบนี้ก็แสดงว่า มองอะไรเป็นหน้าเค้าไปหมดล่ะซิ
น่ารักจังเลย ชอบตรงมองผ่านปุยเมฆค่ะ. . .น่ารักดี
              =^_________^=
							
							
29 เมษายน 2546 18:48 น. - comment id 133032
ครับผม..นิยมชมชอบ..น่ารักดีครับ

29 เมษายน 2546 20:34 น. - comment id 133086
ชอบเหมียนกัล

30 เมษายน 2546 10:02 น. - comment id 133359
พรรณาได้น่ารักดีค่ะ ^-^

1 พฤษภาคม 2546 12:06 น. - comment id 133812
มองอะไรก็คิดถึงเธอไปหมด ความคิดถึงไม่เคยลดน้อยลงเลยหรือไหม แม้ความรักจะเป็นสายลมที่ลอยไป แต่ก็เป็นอากาศที่ทำให้เราหายใจได้ทุกวัน ................................................................. ท้องฟ้า ปุยเมฆ ดอกหญ้า สายลม ต่างก็ชื่นชมจินตนาการที่น่ารักของเธอนั้น จึงส่งรางวัลจากฟากฟ้ามากำนัล คือความรักจากฉัน...เป็นของขวัญให้เธอ กลอนน่ารักมาก ๆๆ ดีใจด้วยที่เพื่อน ๆ ชื่นชอบบทกลอนของไหน

1 พฤษภาคม 2546 16:41 น. - comment id 133947
ไม่เท่าเปิ้ลหรอกที่เก่งกว่าไหนอีกตั้งเยอะเลย เทียบได้เท่าเปิ้ล 1/10 ก็พอใจ
