คิดถึงความเก่าความรักครั้งที่แล้ว
คิดถึงความเป็นเพื่อนที่อาจดูจางหาย
คิดถึงความรักความเป็นชาย
คิดถึงความเลวร้ายที่เกิดกับเพื่อนเรา
อันความรักที่เกิดขึ้น ................ บันดาลดลให้คนนั้นเป็นผี
อันความรักที่เกิดขึ้นทุกทุกที่................ ก็บันดาลรอยยิ้มที่แก้มนี้
สดใสทุกทีที่เจอกัน....................ไม่กล้าทักทวงเมื่อเห็นเธอมีความสุข
แม้ความทุกข์ฉิบหายจะรออยู่ตรงหน้า...............ค่อยๆเรียนค่อยๆรู้น่ะแก้วตา
...................แล้วน้ำใสไหลจากตาสักวันคงแห้งเอง.....................
13 มกราคม 2547 16:21 น. - comment id 202069
ชอบกลอนบทนี้ มาก - มาก ค่ะ ถูกใจ 100 เหตุผล ค่ะ มาทักทายค่ะ *_______*

13 มกราคม 2547 17:38 น. - comment id 202133
ดีจังครับ

13 มกราคม 2547 19:10 น. - comment id 202191
ดีเหมือนกันครับ

13 มกราคม 2547 19:28 น. - comment id 202202
ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรแต่บอกได้ว่าได้อารมณ์อะนะหุหุหุหุ

14 มกราคม 2547 02:06 น. - comment id 202382
คิดถึงวันก่อนก่อนที่ผ่านมา แล้วยิ่งทำให้อ่อนล้าและหวั่นไหว คิดถึงคนที่รักแล้วจากไป ทำให้เจ็บช้ำหทัยเกิดเป็นน้ำใสใสในดวงตา *-*กลอนเศร้าจังเลยค่ะ*-*

14 มกราคม 2547 17:21 น. - comment id 202630
ใช่ค่ะ น้ำตาใหลออกมาเอง ก็ต้องหยุดใหลได้เอง ค่ะ มาให้กำลังใจด้วยคน.........

14 มกราคม 2547 20:04 น. - comment id 202719
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจน่ะค่ะ
