ยามนี้ ดาวและเดือนต่างทนทุกข์ อากาศภายนอกช่างเศร้าหมองยิ่งนัก
น้ำใสๆไหลย้อยหยด ดวงเนตรต่างวิปริต
เธอที่รักฉันรู้ว่ายามนี้เธอต้องการฉันเพียงไร
แต่นิยายรักเรื่องยาว มันได้จบไปแล้ว
เธออาจคิดว่าฉัน คือนางมาร แน่นอนฉันคือนางมารเสมอ
ชีวิตของเธอครั้งหนึ่งฉันเคยเฝ้าทะนุถนอม
ครั้งหนึ่งฉันเคยเฝ้าโอบอุ้มด้วยดวงจิตแห่งมาร
ฉันบอกเธอให้รู้ถึง สีสันความระทมของชีวิต
ฉันบอกเธอว่า เธอต้องแกร่งในสังคมสีเทา
ฉันบอกเธอว่า การกระทำใด ๆ อันไร้สติจะนำมาซึ่งความฉิบหาย
แม้ นิยามแห่งรัก จะยิ่งใหญ่สักเพียงใหญ่ ก็มิอาจหลีกเลี่ยงได้
เธอที่รัก .......
รู้ไหมว่าวันเวลาเดือนดาวลาลับ
ใจฉันยังจับอยู่ที่เธอมิไปไหน
ภาพของเธอยังคงตรึงอยู่ในใจ
มิมีใครฉันมีเธอตลอดกาล
มันมิได้จบลงไปแล้ว เพียงเพราะเธอเดินจากไป
แต่มันจบการกระทำที่ไร้สติลงต่างหาก
ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร
ฉันน้อมรับจิตแห่งมารที่เธอกล่าวอ้างโดยดุษฏี
9 ตุลาคม 2547 09:52 น. - comment id 77878
มาเยี่ยมคร่า

11 ตุลาคม 2547 12:44 น. - comment id 77963
เศร้าจัง... บางทีผมไม่ต้องเขียนอะไร... คุณได้เขียนมันไปหมดแล้ว...

4 พฤศจิกายน 2547 15:47 น. - comment id 78695
วันที่เธอจากไป หัวใจดั่งถูกกระชากเหลือเพียงซากหัวใจ... ฉันพร่ำบอกให้เธอรับรู้รักแต่เธอเงียบงันไร้คำตอบ วันเวลาที่ผ่านพ้นไป อยากให้โอกาสนั้นหวนคืนกลับมาอีกครั้ง อยากดึงชีวิตเธอกลับคืนมา ทุกเวลานับแต่นี้ไป ฉนคงต้องทรมานและเดียวดาย ตราบวันสิ้นลม พร้อมกับจมหัวใจ from=kaikan phrase
