+*-+*- คิดถึง -*+-*+

พู่กันของหูกวาง

ขาดเธอ..ในวันที่แสนหมองเศร้า
ไม่มีเรา..เมื่อคราวที่ฉันอ้างว้าง
หมดความผูกพัน..เมื่อเธอและฉันเดินแยกทาง
สัญญา..คงเป็นความคาดหวังที่หลอกใจ
สุดเหงา..เมื่อวันที่เราไม่ได้พบหน้า
เผยความห่วงหา..บอกว่าคิดถึงมากแค่ไหน
อยู่ทางนี้..คนดีจะคิดถึงกันมากเท่าไร
ระยะทางที่ห่างไกล..มันทำให้ใจแสนกังวล
กลับมาได้ไหม..หัวใจที่แสนรัก
รู้สึกเหมือนคนจะอกหัก..ยิ่งรักก็ยิ่งสับสน
เธอรู้บ้างไหม..ว่าเวลาที่ผ่านไปของคนหนึ่งคน
ใช้ไปเพื่ออดทน..คิดถึงเธอเสียจนร้องไห้ออกมา
ตอนนี้เหมือนรู้สึกว่าคนที่เขาห่างไกล..เธอจะยิ่งไกลไปเรื่อย ๆ 
เลยทำให้พลอยนึกถึงวันที่เราเคยมีรอยยิ้มให้กัน..
ยิ่งเหงา..ก็ยิ่งคิดถึง..
นั่งแต่งกลอนมันไปเรื่อย ๆ อ่านหนังสือก็แล้ว ทำอะไรก็แล้ว..
มันอดไม่ได้ที่จะมองโทรศัพท์..อยากกดเบอร์ไปหาเธอมาก
ทั้งทั้งื้รู้ว่าโทรไป..เธอก็ไม่อยู่ ..
แต่มันเป็นไงไม่รู้..แค่ได้ฟังเสียง ตื้ด...  ตื้ด...  ตื้ด... 
เท่านั้นก็รู้สึกใจเต้นไม่เป็นจังหวะทู๊กที..
...+*- อาจจะเพราะว่า เรายังหวังนิด นิด มั๊ง...ว่าจะได้ยินเสียงใครสักคนมารับสาย บ้าจริงเรา -*+