หน้าส่วนตัว
พี่รักษา บาดแผลใจ ให้หมดแล้ว
ดั่งดวงแก้ว แววใส ไม่หม่นหมอง
เปิดประตู หัวใจ แล้วทุกห้อง
รอแสงทอง ส่องมาสู่ ประตูใจ
พี่เป็นเพียง เรือลำน้อย คอยคนนั่ง
พาข้ามยัง ฝั่งฝาก อันสดใส
เรือเทียบท่า เธอก้าวข้าม ทิ้งเรือไป
สู่เส้นทางใจ ที่งดงาม ตามแสงทอง
คงเป็นเพียง คนพายเรือ เสื้อผ้าเก่า
ที่คอยเฝ้า ห่วงใย ใจหม่นหมอง
หากเธอพบ กับปัญหา ทางที่ลอง
พี่ขอจอง รักษาใจ ให้เธอเอง
sun strom 23 มี.ค. 2547 14:25 น. - ID 49375 
3394
4
0
23 มีนาคม 2547 15:23 น. - comment id 235532
กลอนเพราะดีนะคะ *-*
23 มีนาคม 2547 16:56 น. - comment id 235577
อืมม์ เพราะจังค่ะ สุริยะวายุ
23 มีนาคม 2547 18:44 น. - comment id 235629
หากตัวพี่เปรียบเป็นคนพายเรือ น้องคงไม่คิดเบื่อหรือไปไหน จะเดินทางท่องเทียวเกี่ยวหัวใจ ไว้กับพี่ตลอดไปของสัญญา *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ผู้หญิงไร้เงารับประกันคุณมัทว่าเขาจะไม่ทิ้งคนพายเรือคนนี้หรอกค่ะ อิอิ*-*
23 มีนาคม 2547 20:43 น. - comment id 235716
กระแสธาร ไหลเอื่อย เรื่อยๆไหล กายเอนไหววางลงกลางเรือฝัน จวบวันตื่น คืนลับ จิตผูกพันธ์ มิมีวันคิดห่างหายคนพายเรือ สองเราร่วมก่อบ้านแห่งนาวา สุขอุราหาใดลำงามเหลือ อย่าผลักไสไถส่งดั่งนาเกลือ น้องขอเหลือรักนี้ที่ฝีพาย
24 มีนาคม 2547 10:01 น. - comment id 235999
ขอบคุณทุก ฯ คน ที่เข้ามาให้กำลังใจครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
