ต้องทนเจ็บเก็บเสื้อผ้าน้ำตาไหล ลงบันไดก้มหน้าพากระเป๋า ขาดพ้องเพื่อนเลือนลางบนทางเท้า กอดลมหนาวพราวพัดสบัดวน เส้นทางรักหักร้างกลางชีวิต เพียงความคิดแตกรอยพลอยสับสน ความหมางมองสิ้นสุดเพื่อหลุดพ้น ความอับจนรนดิ้นสิ้นขวนขวาย วันคืนผ่านพาเราต้องร้างลา สิ้นศรัทธาเยื่อใยในรักสาย บนชีวิตที่เหลือเบื่อเดียวดาย เป็นร่องลายรอยทางรอยทุกข์ทน 13 กรกฎาคม 2547
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**((( 14 ก.ค. 2547 11:22 น. - ID 57254 
847
12
0
14 กรกฎาคม 2547 11:41 น. - comment id 298164
ไปไหนจ๊ะพระถามห้ามโกหก เดินคอตกพกเป๋าเศร้าเหลือหลาย ในโลกนี้มีรักตั้งมากมาย ไม่เดียวดายขายยิ้มเพื่อนอิ่มใจ อย่าบอกนะว่าจะไปโดดนำ สะพานชำเพราะคนหล่นยังหน้าใส น่านะหนามาคุยสิยังไง เอ้าเอาไปไอติมยิ้มล่ะซี เฮ้อ..คนอะไร เศร้าตั้งแต่เช้า ..แต่ ช้า แต่ ..
14 กรกฎาคม 2547 12:00 น. - comment id 298185
หน้าส่วนตัว
สวัสดีครับน้องไก่
ตอนนี้พี่เมกกำลังทำงานและคอยตอบคอมเม้นท์ที่กลอน
ใหม่พี่เมกอยู่นะครับ ยังเหลือสมาชิกอีกหลายท่าน ไม่รู้
ว่าวันนี้พี่เมกจะตอบหมดหรือไม่ เพราะงานก็มีให้ทำตั้งมากมาย
ใจก็อยากตอบของสมาชิก และที่ต้องตอบเพราะต้องการ
อยากพูดคุยกับพี่ ๆ น้อง ๆ พี่เมกแวะมาส่งข่าวแค่นี้นะครับ
ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=3379
14 กรกฎาคม 2547 12:06 น. - comment id 298187
รักนั้นทุกข์...เธอรู้...อยู่แก่จิต อย่าไปคิด...มากเรื่อง...เปลืองสมอง หน้าที่อื่น...ยังมี...โปรดไตร่ตรอง ขาดนวลน้อง...ก็ยังมี...ชีวิตเรา.. อืม...ที่ไหนมีรักที่นั่นมีทุกข์
14 กรกฎาคม 2547 12:46 น. - comment id 298200
เจ็บปวด บางครั้งก็ต้องทน.....
14 กรกฎาคม 2547 13:00 น. - comment id 298209
มาปลอบใจค่ะ
14 กรกฎาคม 2547 13:06 น. - comment id 298212
ขอบคุณ อาภาภัส ขอบคุณนะครับที่ให้กำลังใจ
14 กรกฎาคม 2547 13:13 น. - comment id 298217
ถึงคุณ เมกกะ ไม่เป็นไรครับค่อยทำจะคอยเอากำลังช่วยนะครับ
14 กรกฎาคม 2547 13:15 น. - comment id 298218
ถึง ถังแดง มีโอกาสผมจะเข้าไปตอบแทนนำใจนะครับ
14 กรกฎาคม 2547 13:21 น. - comment id 298220
ถึง ตะแหง่ว
ขอบคุณคำปลอบใจนะครับ
ไม่ได้เจอกันซะนานเลย
14 กรกฎาคม 2547 14:26 น. - comment id 298242
คิดว่าอาจจะรู้สึกคล้ายๆกันมั้งคะ *****บทจบของนิยายรักที่ไม่หวาน คือตำนานของความทรมานและหม่นไหม้ คือบทเรียนสำคัญของคนที่ไม่มีค่าอะไร คือบทสุดท้ายที่ทิ้งรอยอาลัยไว้ในความทรงจำ*** http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_57246.php
14 กรกฎาคม 2547 16:05 น. - comment id 298271
รู้สึกว่าเราหัวอกเดียวกันแล้วนะครับ ดีใจจังมีเพื่อนแล้ว อิอิ
14 กรกฎาคม 2547 16:52 น. - comment id 298293
จะเก็บกระเป๋าไปไหนล่ะครับ ถ้าไม่รังเกียจ แวะพักบ้านหนึ่งก็ได้นะครับ มีเตียงอุ่นๆ ให้หนุนนอน มีคำอ้อน อิงอาทรในคืนหนาว มีคนห่วงใย อยู่ใกล้ๆ ในทุกคราว มีคนที่พร้อมจะก้าว ไปคู่กัน ^______^
14 กรกฎาคม 2547 20:01 น. - comment id 298374
เหงาไปด้วยเลยนะคะ ไพเราะไม่เปลี่ยนเลย
14 กรกฎาคม 2547 20:35 น. - comment id 298411
ต้องทนเจ็บเก็บเสื้อผ้าน้ำตาไหล เมื่อคนไกลไม่ห่วงหาพาตัวฉัน นั่งหน้าเศร้าแสนช้ำพร่ำรำพัน ว่าตัวฉันแสนเสียใจในรักเรา *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
14 กรกฎาคม 2547 22:44 น. - comment id 298541
เก็บเสื้อผ้ายัดกระเป๋าจากเจ้าหนี รอยราคี หม่นหมอง ไม่ผ่องใส รักแตกร้าวรานร้าง จำห่างไกล ขอไปตายเอาดาบหน้าล้าเรี่ยวแรง
14 กรกฎาคม 2547 23:26 น. - comment id 298572
แต่งกลอนได้ดีค่ะ แวะมาทักทาย + เป็นกำลังใจให้นะคะ...
15 กรกฎาคม 2547 01:18 น. - comment id 298610
ถ้าอกหักไร้รักให้มานี่
พักบ้านนี้ที่นี่ก่อนดีไหม
มาบ้านนี้บ้านที่อยู่ไม่ไกล
ระยองไง..มาไหม มาได้เลย.
สวัสดีค่ะคุณผลิใบสู่วัยกล้า
ถ้าอกหักก็มาพักบ้านนี้นะคะ
ยินดีต้อนรับค่ะ
15 กรกฎาคม 2547 06:51 น. - comment id 298644
ต้องทนเจ็บเก็บเสื้อผ้าน้ำตาไหล
เมื่อคนไกลไม่ห่วงหาพาตัวฉัน
นั่งหน้าเศร้าแสนช้ำพร่ำรำพัน
ว่าตัวฉันแสนเสียใจในรักเรา
*-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
จาก : รหัสสมาชิก : 4521 - ผู้หญิงไร้เงา
รหัส - วัน เวลา : 303452 - 14 ก.ค. 47 - 20:35
ความคิดเห็น : เก็บเสื้อผ้ายัดกระเป๋าจากเจ้าหนี
รอยราคี หม่นหมอง ไม่ผ่องใส
รักแตกร้าวรานร้าง จำห่างไกล
ขอไปตายเอาดาบหน้าล้าเรี่ยวแรง
จาก : รหัสสมาชิก : 5053 - ชัยชนะ
รหัส - วัน เวลา : 303589 - 14 ก.ค. 47 - 22:44
ความคิดเห็น : แต่งกลอนได้ดีค่ะ
แวะมาทักทาย + เป็นกำลังใจให้นะคะ...
จาก : รหัสสมาชิก : 6686 - !!!...^Imagine^...!!!
รหัส - วัน เวลา : 303620 - 14 ก.ค. 47 - 23:26
ความคิดเห็น : ถ้าอกหักไร้รักให้มานี่
พักบ้านนี้ที่นี่ก่อนดีไหม
มาบ้านนี้บ้านที่อยู่ไม่ไกล
ระยองไง..มาไหม มาได้เลย.
สวัสดีค่ะคุณผลิใบสู่วัยกล้า
ถ้าอกหักก็มาพักบ้านนี้นะคะ
ยินดีต้อนรับค่ะ
จาก : รหัสสมาชิก : 8413 - กอกก
ขอบคุณกำลังใจทุกดวง
15 กรกฎาคม 2547 13:32 น. - comment id 298823
แม้ต้องเดินคนเดียวอาจเปลี่ยวเหงา แต่ว่าเราต้องเชื่อมั่นอย่าหวั่นไหว เชื่อว่าหากทำความดีทุกที่ไป โลกกว้างใหญ่แต่ไม่ไร้ซึ่งผู้คน แม้ตอนนี้จะเดินคนเดียว แต่สักวันจะต้องมีคนดีมาเห็นและเดินร่วมทางไปกับเราตลอดชีวิต
3 สิงหาคม 2547 17:06 น. - comment id 305076
มัทไม่ค่อยได้เข้ามาหน้านี้นัก จึงไม่ทัก ทายมา หาเลยจ้า วันนี้ว่าง จึงท่อง ลำนาวา จึงพบว่า คุณผลิใบ ใจร้าวราน การลาร้าง จากไกล นั้นเป็นทุกข์ ไม่สนุก เราควรเดิน อย่างห้าวหาญ เกิดเป็นชาย หญิงทำ อย่าช้ำนาน จงเบิกบาน ให้เขาเห็น เป็นขวัญตา แวะมาให้กำลังใจค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
