อดีตที่ฉันเคยเจ็บ

หยดน้ำยามฟ้าสาง

ทั้งๆที่ฉันห่วงเธอนั้นมาก
ฉันก็ไม่รู้ว่ามันมากแค่ไหน
แต่ที่รู้คือทั้งหมดของหัวใจ
ที่ฉันห่วงใยเธอเรื่อยมา
แต่พอวันที่เธอมีน้ำตา
เธอก็ไม่กล้าบอกฉัน
นี่มันหมายความว่าอย่างไรกัน
ทำไมเธอไม่บอกฉันคนนี้ที่ห่วงใย
พอฉันได้รู้ว่าใจเธอทุกข์
เธอคิดว่าฉันสุขในใช่ไหม
หรือว่าเธอคิดอย่างไร
ฉันคนนี้เป็นคนไกลใช่ไหมเธอ
เธอเคยคิดบ้างไหม
ว่าฉันจะน้อยใจแค่ไหน
ในวันที่เธอไม่มีใคร
ฉันกลับไม่ใช่คนที่เธอต้องการ
สิ่งที่เธอทำในวันนั้น
ทำให้ฉันคนนี้ดูไร้ค่า
ฉันคนนี้มันต่ำต้อยด้อยราคา
จนเธอไม่กล้าบอกความจริง
ฉันก็เข้าในเธอมาก
เธอไม่อยากให้ฉันลำบากใจใช่ไหม
ฉันก็รู้อยู่ว่าเธอห่วงใย
ฉันจึงไม่ใช่คนที่เธอต้องการ
ทุกอย่างที่ฉันคิด
มันอาจจะผิดก็เป็นได้
อาจเป็นฉันคิดมากจนเกินไป
หรือเป็นเพราะห่วงใยเธอเหลือเกิน
ที่ฉันห่วงเธอมากมาก
ทำให้เธอลำบากใจใช่ไหม
ขอให้เธอพูดออกมาจากใจ
ว่าใช่หรือไม่ตอบฉันที
ฉันอาจไม่เป็นอย่างที่เธอคิด
เลยไม่มีสิทธิจะห่วงใยเธอใช่ไหม
ความห่วงใยที่ฉันให้ไป
เธอจึงไม่สนใจไยดี
ยิ่งห่วงมากยิ่งปวดร้าว
ในเมื่อเจ้าไม่เห็นค่า
ทุกวันเวลาที่ผ่านมา
ฉันนึกว่าเธอเข้าใจ
ถึงแม้เธอจะมองไม่เห็นค่า
ก็ใช่ว่าจะทำให้ฉันเปลี่ยนไป
ฉันขอพูดออกมาจากส่วนลึกของหัวใจ
ว่าจะห่วงใยเธอตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง
ทุกๆคำที่พูดมา
ถือซะว่าเป็นคำเพ้อของคนบ้า
คนที่ต่ำต้อยด้อยราคา
เธออย่ามาใส่ในเลย