ปรากฏการณ์อย่างง่าย ๆ ตามธรรมชาติ

ยุทธภูมิ สุวรรณเวช

.....ฉันโยนหิน  จมลง  ตรงกลางน้ำ
     เกิดกระเพื่อมเป็นวงซ้ำย้ำรอยใหญ่
     ระลอกเล็กเริ่มวงน้อยค่อยจางไป
     จบลงได้น้ำนิ่งหยุดดุจดังเดิม
.....ฉันกู่ก้องร้องตะโกนกลางขุนเขา
     เกิดสะท้อนผ่อนเบาเสียงก้องเสริม
     ก้องกังวานกระแทกย้ำซ้ำต่อเติม
     สุดท้ายเริ่มเงียบสงบจบจางไกล
..........ทิ้งก้อนหิน  ยินเสียงร้อง  ก้องกู่หาย
     คือความหมายจากธรรมชาติอย่าหวั่นไหว
     มีเกิดขึ้น  มีสิ้นสุด  หยุดจากไป
     ปรากฏการณ์แบบง่าย ๆ ไม่แปลกเลย
..........โปรดอย่านำมาเปรียบเทียบรักฉัน
     เพราะว่ามันมีคุณค่าขอเฉลย
     แม้ไม่บอกรักสักคำซ้ำเฉยเมย
     คำเอื้อนเอ่ยเคยบอกรักไม่เคยมี
.....เหตุสำคัญที่ฉันไม่บอกรัก
     มิใช่จักเลิกรักหรือหน่ายหนี
     ยังรักคุณรักเสมอรักล้นปรี่
     คุณแสนดีจักเลิกรักได้อย่างไร
..........แต่ไม่อยากให้รักเหมือนธรรมชาติ
     ที่เกิดขึ้นเพียงวูบวาบเพราะหวั่นไหว
     ปรากฏการณ์รักของเราเกิดกลางใจ
     ไม่อยากให้  เป็นเรื่องง่าย...ในใจคุณ...