บ้านสวน...เพียงพลิ้ว

sun strom

ปิดเทอมนี้ พี่พา หาคุณยาย 
พักผ่อนกาย พักผ่อนใจ ในบ้านสวน 
เย็นสบาย ไม่มีใคร มารบกวน        
ชมหมู่มวล ดอกไม้บาน สราญใจ 
ไม้พุ่มเตี้ย ข้างทาง ช้องนางนี่ 
ดอกสวยดี สีม่วง ดูสดใส 
ที่แขวนอยู่ คัทลียา กล้วยไม้ไทย 
ดอกช่อนี้ สีกลีบใน สดใสเชียว 
ไม้ยืนต้น ชงโค โตเร็วรี่ 
แต่ต้นปี ดอกสวย ร่วงโรยเหี่ยว       
เหลือดอกสด งดงาม อยู่ดอกเดียว 
ใบไม้เขียว เต็มต้น หล่นลงดิน 
ที่ถัดจาก ช้องนาง ทางด้านขวา 
ดอดชบา สวยงาม ตามท้องถิ่น 
เห็นผีเสื้อ ตัวน้อย คอยเฝ้าบิน 
ไปตามกลิ่น มะลิหอม คอยดอมดม 
การเวก ยืนต้น ทนฝนแดด 
ต้นพวงแสด เกาะอยู่ ดูสวยสม 
กอสูงนั่น ดอกกาหลา ช่างน่าชม 
ข้างลั่มทม ดอกเหลือง ดาวเรืองไง 
มาบ้านสวน ทีไร ใจสดชื่น 
พักเรื่องอื่น ไม่คิด จิตแจ่มใส 
ดูแมลง บินว่อน ร่อนไปไกล                
สบายใจ สบายกาย หายกังวล


ชอบกลอนแบบนี้มากค่ะ
อ่านแล้วคิดถึงคุณยาย
แม้ท่านจะจากไปหลายปีแล้ว
ก็ยังคิดถึง คิดถึงตักอุ่น ๆ
คิดถึงความการุณ
คิดถึงเนื้อหนังนิ่ม ๆ หย่อนคล้อย
ท่านมีบ้านสวนแบบนี้หละคะ
มานั่งชม บ้านสวน ของสาวน้อย
ใจเลื่อนลอย สู่บ้าน อีกหนึ่งหลัง
บ้านหลังใหญ่ ร่มรื่น แต่เวงวัง
ช่างเหงาจัง เหงาจิต คิดมากมาย
นู่เมย์จ๋า มีมัทมา ขออาศัย
สวนน้ำใจ ดวงน้อย จะได้ไหม
ขอพักพิง ด้วยพี่ เหงาเหลือใจ
อยากร้องไห้ แต่ตัวโต อายช้างมัน
ขอดาหลา ดอกสวย ซักหนึ่งดอก
แก้ชำชอก เหงาใจ ได้ชงัก
ขอพวงแสด ขอมะลิ ที่เบ่งบาน
ขอมาทาน แก้เหงา ได้ไหมเอย
ขอกุหลาบ ดอกโต เท่าไข่ห่าน
ขอตาหวาน มาจุ๊บ ได้ไหมเอ่ย
(อิอิ ชื่อดอกไม้ป่าวเนี่ย)
ขอเสื่อผืน หมอนใบ ได้ป่าวเอย
คร๊อก ๆ คร๊อก ตามเคย ลมมันเย็น
หลับก่อนนะคะ บ้านสวนช่างร่มรื่นจัง