...ไม่อยากเป็นคน...ของความทรงจำ...

น้ำตาอาบแก้ม


ฉันได้จากโลกนี้ไปแล้ว...อย่างสงบ
ไม่มีวี่แววของคนที่เคยคบ...หรือความทรงจำอันแสนหวาน
ไม่มีภาพความหลังอันสวยสด...หรือสิ่งของที่เคยอยู่ในอดีต..นานแสนนาน
เงียบ..เงียบ..และห่างหายไปจากวันวาน..เพื่อให้ความทรมาน..มันลางเลือน
หากฉันเป็นคนของความทรงจำ..
กรุณาอย่ากลับมาตอกย้ำ..ปล่อยให้เป็นความทรงจำ..ช้ำเสมือน
ฉันได้ตายจากไป...และไม่มีอีกแล้ว...วันเวลาที่จะหวนทวนกลับมาเยือน
ช่วยทำให้เป็นเหมือนเดือน...ที่ไม่มีวันเป็นเพื่อนกับดวงตะวัน
ให้ฉันสูญหายไปกับวันเวลา..
เลือนลางเหมือนอยู่กลางหมอกควันหนา...พรั่นพร่าในความฝัน
ลืมให้หมดทุกนาที..อย่าให้มีความรู้สึก..ว่าเคยนึกถึงกัน
เก็บให้หมดภาพอดีตในครั้งนั้น...สิ่งของที่เตือนย้ำ...ฝังมันไป
ได้โปรด..อย่าระลึกถึงแม้เพียงเสี้ยว..
กระทั่งช่วงเวลาที่ลดเลี้ยว..หดหู่..หรือช่วงเวลาที่อ่อนไหว
อย่าทบทวนอดีต..ไม่ว่าสุขหรือทุกข์...ช่วยลบฉันออกจากใจ
เพราะฉันไม่อยากเป็นใคร...ที่เธอเพียงเก็บไว้...ในความทรงจำ
*******************************************************
				
comments powered by Disqus
  • แอ็ปเปิ้ล

    21 กุมภาพันธ์ 2548 17:54 น. - comment id 428816

    หากวันนี้...ฉันและเธอกลายเป็นเพียงความหลัง
    ก็ขอได้โปรดฟัง...ว่าต่อนี้ไป จะไม่หลงเหลือซึ่งความหมาย
    รับรู้ไว้นะคนดี...ฉันไม่อาจรออยู่เพื่อมองเธอเดินออกจากชีวิตไป
    อย่าพูดเลย จะเก็บฉันไว้ในความทรงจำตลอดไป ฉันไม่อยากฟัง
    
    มันเดียวดายเกินกว่าจะยอมรับได้
    ทิ้งฉันไว้ อยู่กับฟ้ากับฝน แล้วลบลืมรอยทางแห่งความหลัง
    ให้มันหายไปกับวันคืนที่เธอฝืนทน แล้วเหยียบซ้ำให้มันแหลกพัง
     เมื่อฉันไม่ใช่คนที่เธอต้องการ ก็ขว้างทิ้งไปพร้อมกับความทรงจำเลยเธอ
    
  • แอ็ปเปิ้ล

    21 กุมภาพันธ์ 2548 17:56 น. - comment id 428818

    สวัสดีคะ..น้ำตาอาบแก้ม
    
    ชอบกลอนบทนี้จัง ให้ความรู้สึกถึงความปวดร้าว
    ที่ซุกซ่อนอยู่ในความทรงจำ ได้ดีจัง
    ขออนุญาตเก็บนะคะ ^__^
    
    เรามาลืมความทรงจำด้วยกัน
    ขอเป็นกำลังใจให้น้ำตาอาบแก้มนะคะ
  • คนที่ถูกลืม...

    21 กุมภาพันธ์ 2548 18:59 น. - comment id 428845

    อ่านแล้วรู้สึกเจ็บจังค่ะ มันเหมือนความจริง...ที่ถูกอธิบายมาเป็นกลอน ... บางทีเราก็ไม่ควรยึดติดกันอดีตมากไป จนไม่มองใครที่เดินเข้ามา....
  • เพียงพลิ้ว

    21 กุมภาพันธ์ 2548 19:59 น. - comment id 428859

    เจ็บปวดจริงๆค่ะบทนี้:)
    แต่ว่ายังลบเขาออกจากใจไม่ได้เลยค่ะ
    เขาอยากจะเป็นคนในความทรงจำเราไหมน้อ
    
    
  • ยายฟ้าใส

    21 กุมภาพันธ์ 2548 20:07 น. - comment id 428862

    เห็นด้วยค่ะ ............ อย่าเก็บไว้เลย........
    
          เจ็บปวดดีค่ะ   ..........  อ่านเเล้ว
  • : หยก :

    21 กุมภาพันธ์ 2548 21:33 น. - comment id 428914

    งึม งึม เส้าจังเลยอ่า ดึงอารมได้มากมาย  เปนกลอนที่ดีจัง ผมชอบมากกับวรรคนี้  -- ช่วยทำให้เป็นเหมือนเดือน...ที่ไม่มีวันเป็นเพื่อนกับดวงตะวัน -- กินใจจริงๆ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    22 กุมภาพันธ์ 2548 00:41 น. - comment id 429128

    ได้โปรดอย่าหวงหรือห่วงหา
    เพราะฉันไม่ใช่จันทราบนฟ้าใส
    ได้โปรดอย่ามาพาหทัย
    ไปอยู่ในความทรงจำที่ช้ำเลย
    
    *-*ชื่นชมในผลงานคุณเสมอค่ะ  แต่งได้ดีมาก ชอบจัง  คิดถึงเสมอนะค่ะ*-*
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    22 กุมภาพันธ์ 2548 11:41 น. - comment id 429261

    บางครั้งความทรงจำก็หาลบได้ไม่..เพราะมันจะฝังอยู่ในส่วนลึกที่สุดของใจ หากวันไหนมีเรื่องราวมาสะกิด ความทรงจำนั้นก็จะโลดแล่นขึ้นมาให้ได้ระลึกถึง..เพียงแต่ว่าจะสุขหรือปวดร้าวเท่านั้น...แวะมาทักทายครับ
  • สาว พฤษภ ลืม login จ้ะ

    22 กุมภาพันธ์ 2548 17:11 น. - comment id 429516

    โดนอย่างจังเลย เหมือนมันเพิ่งเกิดกับตัวเอง
    ทั้งที่มันผ่านมานานจนสะเก็ดแผลหลุดไปแล้ว
    ทิ้งไว้เพียงร่องรอยของแผลเป็นไว้คอยย้ำเตือน

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน