..๏ โศก คืนพระจันทร์เต็มดวง

อัลมิตรา

๏ ครุครุ-ลหุ-ครุครุ1.............ลหุลหุ-ครุ1-ลหุ-ครุครุ2 
ครุครุ-ลหุ-ครุครุ2 ...............ลหุลหุ-ครุ-ลหุ-ครุครุ3 
๏ ครุครุ-ลหุ-ครุครุ4.............ลหุลหุ-ครุ4-ลหุ-ครุครุ3 
ครุครุ-ลหุ-ครุครุ3................ลหุลหุ-ครุ-ลหุ-ครุครุ ๚ 

..๏ ครั้นรัตติกาลเยือน.............ศศิเคลื่อนนภาพราว
พลันให้หทัยหนาว.................อุระร้าวมิเสื่อมคลาย
..๏ ครุ่นคิดคะนึงหา................ฤ ยุพาสิกลับกลาย
เชยชิดสนิทชาย-...................นระอื่นและชื่นชม  ๚ 
..๏ ครั้นแสงพระจันทร์ส่อง......สิริผ่องประภาสม
ฤๅน้องมโนรม........................ฤ สิชมเสมือนกัน
..๏ เพรียกเพ้อละเมอถึง...........และคะนึงมิเว้นวัน
ข่มใจมิใฝ่ฝัน........................รตินั้นก็ลุกลาม ๚
..๏ แผ่วผ่าวพระพายพัด..........และอุธัจประชิดตาม
ครั้นจิตพินิจความ..................มิสงบและบรรเทา
..๏ เหยียบย่ำกระหน่ำจิต........วิปริต ฤ หนอเรา
หม่นหมองมิบางเบา...............ขณะเศร้าและอาลัย ๚
..๏ ยามเมื่ออดีตนั้น................ปริพันธ์กวีให้
กล่อมเจ้าระรื่นใจ....................อภิรมย์และสมปอง
..๏ ร้อยคำประพันธ์พจน์.........นยะบทกวีผอง
เอื้อนอรรถรสพ้อง....................สรพันและเย้ายวน ๚
..๏ เชยชิดสนิทเจ้า..................ผิว์กระเซ้าสิเสสรวล
ตรึงในฤทัยชวน-.....................อนุจินต์ถวิลหา
..๏ ดาวเดือนสิเคลื่อนคล้อย.......ดุจลอยและร้างลา
ตราบเมื่อสุรีย์จ้า.......................ลลนา ฤ เช่นกัน ๚
..๏ สิ้นรักประจักษ์จิต..............บ่สนิทสนมพลัน
ลืมเลือนอดีตนั้น.....................มิตระหนักและภักดี 
..๏ คืนนี้นภาพราว..................ศศิวาวสกาวศรี
แต่ข้าพเจ้ามี-..........................ปริเวทนาการ ๚
..๏ คร่ำครวญคะนึงหา- ..........วนิดาบ่เว้นวาร
เจ้าลืมเกษมศานต์...................ณ อดีตกาลฤๅ ? ๚ะ๛