ใยจึงเงียบหาย....


คำวอนเว้า คงไร้ ซึ่งประโยชน์
หรือพี่โกรธ จึงไร้ คำกล่าวขาน
หรือพี่ยัง ไม่ว่าง จึงร้างนาน
หรือพี่คร้าน จะตอแย คนแง่งอน
นั่งรอพี่ แล้วคิด ไปทุกเรื่อง
หรือพี่เคือง ไม่อยากคุย อยากพักผ่อน
หรือพี่มี คนอื่น เคียงคู่กลอน
น้องงามงอน จะได้นั่ง ปรับจิตใจ
เหตุไฉน ยามนี้ ถึงเหงานัก
รอคนรัก ไม่มา เป็นไฉน
ทราบหรือเปล่า คนรอ อยากร้องไห้
ที่ทำได้ กลั้นสะอื้น กลืนน้ำตา
โอ้หรือเรา รักเขา เข้าเต็มอก
จึงเหมือนตก จากเขาสูง ยามห่วงหา
แสนเจ็บช้ำ ในใจ  ดูไร้ค่า
ยามลาร้าง ห่างไกล คนใกล้กัน
++++++++++++

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

sun strom 28 มี.ค. 2548 13:31 น. - ID 73514

670

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/73514 ที่มา: เหงา , sun

comments powered by Disqus

)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

28 มีนาคม 2548 14:34 น. - comment id 445628
```
แวะมาเป็นกำลังใจให้นะครับ
```

พายุ สุริยะ

28 มีนาคม 2548 14:49 น. - comment id 445637

... คิดถึงน้อง ทุกนาที ไม่มีหยุด  
    อยากจะฉุด  เหนี่ยวรั้งกาย  มาก่ายกอด
    จูบหน้าผาก  ทั้งสองปราง  สักหลายฟอด
    แล้วโอบกอด  รัดแน่น ฯ  แสนอุ่นใจ
... ไม่เคยมี วันไหน ไม่คิดถึง
    รอวันซึ้ง สมหวัง ดังฟ้าใส
    วันเราสอง  ครองคู่ อยู่ร่วมใจ
    นานเท่าใด ไม่เคยท้อ ขอรอเธอ ...

แม่จิตร

28 มีนาคม 2548 19:02 น. - comment id 445737
```
อ้อนได้อ้อนดีจริง ๆ นะ
```

ผู้เฒ่า..โง่งม

29 มีนาคม 2548 00:20 น. - comment id 445895

เราเข้ามาขอบคุณ..สำหรับความระลึกถีงที่มีสม่ำเสมอ..คืนนี้ตอบได้กลอนเดียวนี่แหละ ตาจะหลับแล้ว...หลานก็ไปหลับไปนอนซะ....ขอให้มีความสุขมากๆ  สวัสดีครับ.....