หาย...ไปซักพักนะคะ

sun strom

ยื่นใบลา พักร้อน หนึ่งอาทิตย์
ด้วยใจจิต ร้อนรน ทนไม่ไหว
ห่วงปาป๊า ไร้คน ดูแลไข้
จะเหนื่อยหนัก อย่างไร จำต้องทน
พี่พายุ คนดี คงเหงานัก
ขาดคนรัก เคลียคลอ ให้สุขล้น
ถึงไม่อยู่ แต่รัก ยังเวียนวน
คอยเคียงข้าง ในกมล ของพี่ยา
พี่ชัยเจ้า คงเหงา แค่นิดหน่อย
เพราะสาวใหญ่ สาวน้อย คอยร้องหา
พี่อุ๊เอง คงยิ้ม ในอุรา
ไม่มีใคร เผากายา ให้ร้อนรน
ท่านผู้เฒ่า คงเย็น เป็นน้ำแข็ง
เพราะไร้เรี่ยว ขาดแรง จะพร่ำบ่น
มัทไม่อยู่ ท่านคง สมใจตน
เพราะขาดคน มาแซว เป็นแน่เชียว
พี่นิ่มจ๋า ต่อนี้ ไม่มีแล้ว
เสียงแจ้ว ๆ อ้อล้อ ให้หวาดเสียว
คงอีกนาน กว่ามัท จะมาเกี้ยว
ให้พี่นิ่ม หายเปรี่ยว ในอุรา
คุณหญิงตูน คนงาม มัทลาก่อน
ขอให้หยุด พักผ่อน บ้างเถอะหนา
อีกนานวัน กว่ามัท จะกลับมา
รอมัทนะ คนดี  อย่าหนีไกล
ฝากข่าวถึง คนเมา คนนั้นด้วย
อย่าดื่มมาก เดี๋ยวซวย ลื่นไถล
หัวหูโน หายโก้ แล้วทรามวัย
จะหนีไกล นะท่าน ผ่อนนิดหนึ่ง
ฝากบอกยศ คนดี อีกคนค่ะ
มัทมาลา  แม้นาน ยังคิดถึง
ไปทำงาน ให้ตั้งใจ อย่าดื้อดึง
ให้คำนึง อนาคต อันยาวไกล
ทั้งพี่พงษ์ คุณอัล น้องเพียงพลิ้ว
คุณบินเดี่ยว คุณกุ้ง พี่แทนไท
อีกพี่ปราย พี่เมก ท่านเรไร
มัดหมี่ไป ไม่นาน จะกลับมา
เจ้ากาลาแม พี่มัทฝาก ความคิดถึง
ขอเจ้าอย่า ดื้อดึง กับมาม๊า
เป็นเด็กดี จะแนวไหน ไม่ได้ว่า
ขอให้น้อง  กานดา  เป็นคนดี
ตาเจ้ากรรม ใยเจ้า มีน้ำใส
ไหลปริ่มปริ่ม จากใจ ซะทุกที
หยุดเถอะนะ ร้องไป ทุกข์ที่มี
ไม่ถดถอย ดวงฤดี ร้องไปใย
คิดถึงพี่ ดอกแก้ว พี่ทิกิ
ท่านคอยบอก สิ่งดี ให้รู้ไว้
จะน้อมนำ สิ่งนั้น ด้วยหัวใจ
พิจารณา ให้ได้ อย่างบทกลอน
คงอีกนานกว่ามัทจะได้กลับมาที่บ้านไทโพม
อย่างไร มัทจะจำไว้เสมอว่า มีเพื่อน ๆ
มีสิ่งดีดี ที่ทุกคนคอยแบ่งปัน
อีกไม่นาน.......มัทจะกลับมาค่ะ