"ผู้ชายร้องไห้"

แทนคุณแทนไท

 เขียนที่นี่
ที่ท่าน้ำกระทรวงการค้า ประเทศไทย
สวัสดีมิตรภาพที่รัก
ขณะที่ความเงียบงันถามหาในค่ำนี้
ผมแอบมานั่งเงียบเงียบอยู่ท่าน้ำเจ้าพระยา
สำรวจดู ในเนื้อในนั้น
ของขณะความคะนึงในหัวใจ
พบความเจ็บเจียนหลงเหลืออยู่มากครัน
...
...
แม้ระลึกรู้จะเข้าใจ
ว่าทุกหลังฝน ฟ้าจะสวยใสเสมอ
แต่ยามทุกข์ทับดวงนัยน์
มักจะลืมวันพรุ่งที่อาจได้เจอไปสิ้น...
...
...
บางวันผมก็แข็งขืนความรู้สึกไว้
เพียงเพราะไม่อยากอ่อนแอให้ตัวตนเรารู้สึกแย่
แต่บางที
ยิ่งข่มขืนกลืนกลั้น
ยิ่งทอนทำลายความภาคภูมิที่เพียรสร้างมานานวัน
....
มิตรภาพที่รัก...
ขออภัยสำหรับเวลาของน้ำตาลูกผู้ชาย
มันช่างทรมานน่ะคนดี...
ผู้ชายร้องไห้
คนเหงา เหงา
ในวันเงียบเงียบ
ฝันก็เย็นเยียบ
สัมผัสไม่ถึง
มิเหลือสิ่งใด
ให้ไฝ่คะนึง
เมื่อฝันใสซึ้ง
ถึงวันหล่นลาญ
มีแต่หัวใจ
สิ้นไร้วิญญาณ
ทุกทรมาน
จะผ่านเมื่อไร
วันนี้วันหน้า
วันว่าวันไหน
ฦ ไร้วันใด
หัวใจเจ้ากรรม
หัวใจเจ้าเอย
เคยเหน็บจำช้ำ
มาเยือนประจำ
ทำร้าย จริงหนอ
....
หัวใจผู้ชาย
ร้องไห้ไม่พอ
ทุกข์ไม่อยากท้อ
ตัดพ้อ ชะตา
พบ พบ พบ พบ
จบ หมดเวลา
ที่หลั่งล้นมา
น้ำตา ผู้ชาย
...
...
 
บัดเวลาที่จบข้อความนี้ พระอาทิตย์กำลังจะลาแสงแล้ว
ผมเหมือนเผลอทำหัวใจหล่นหายไป
ใจหายนัก...

แท้จริง...
ผมคงมิรู้สึกเช่นที่เป็นอยู่บัดวินาทีนี้เป็นแน่
ถ้าแม้นเพียงหนึ่งวินาทีที่มีความรู้สึกในคำนึงนึกนั้น
พบว่า พรุ่งนี้ยังอาจมีคำว่าเรา
..
ขอบคุณมิตรภาพที่แสนดี/แทนคุณแทนไท