รู้ไหม...นานแล้วที่ไม่มีใครอยู่เคียงข้าง รู้ไหม...ความอ้างว้างช่างหดหู่เพียงไหน รู้ไหม...อยู่คนเดียวความเหงาเป็นเช่นไร รู้ไหม...คนชิดใกล้เขาทำอะไรกัน เคยอยู่...เคยรับรู้แต่ผ่านมานานแล้ว เคยอยู่...เคยมีวี่แววแต่เป็นเพียงในความฝัน เคยอยู่...เคยสัมผัสแต่ต้องเลิกผูกพัน เคยอยู่...เคยรักกันเพียงไม่นานก็จางไป ในวันนี้...ที่เธอเดินผ่านเข้ามา ในวันนี้...โชคชะตานำพาความสดใส ในวันนี้...อาจพบรักที่ตามหามายาวไกล ในวันนี้...อาจเปลี่ยนไปเพราะมีเธอ จะเก็บ...เธอไว้ให้นานตราบเท่านาน จะเก็บ...วันวานที่ร่วมสร้างไว้เสมอ จะเก็บ...ทุกสิ่งเก็บทุกอย่างที่ได้เจอ จะเก็บ...ฝันละเมอเก็บเธอไว้ในใจ พบแล้ว... คู่แท้ ที่เคยได้ตามหา พบแล้ว... ภรรยา แสนดีที่สดใส พบแล้ว... คู่ชีวิต ที่ต้องอยู่ร่วมทางอีกยาวไกล พบแล้ว... หัวใจ อีกหนึ่งดวงที่ตามหามาแสนนาน ต้องขอบคุณ...วันนั้นที่เดินผ่านให้ได้พบหน้า ต้องขอบคุณ...วาจาเอ่ยทักที่อ่อนหวาน ต้องขอบคุณ...อานุภาพรัก คุณพ่อ - คุณแม่ ที่ยิ่งใหญ่ในจักรวาล ต้องขอบคุณ... โลก ตะวัน พระจันทร์ ดวงดาว ที่ทำให้เราได้พบกัน
รุ้งสวรรค์ 27 ม.ค. 2549 14:21 น. - ID 85739 
1597
7
0
27 มกราคม 2549 17:01 น. - comment id 556067
วันที่ฉัน...เกือบเดินผ่านไป ฉันรู้เนิ่นนานกว่าฟ้าจะมีเวลา ฉันรู้ไม่บ่อยที่สายลมจะพัดพาใครสักคนมาเคียงใกล้ ฉันรู้ความอ้างว้าง เงียบเหงา ทรมานเพียงใด ฉันรู้นานแค่ไหนกว่าหัวใจจะยอมรับสิ่งที่เป็น เคยนะเจ็บปวดอยู่กับความทรงจำเก่า เก่า เคยนะร้องไห้ใต้ฟ้าเหงา วันที่ดวงดาวไม่มาให้เห็น เคยนะทำตัวเหม่อลอย ไม่รู้ร้อน หนาว เย็น เคยนะได้แต่ซ่อนเร้นความเงียบงันในหัวใจ วันนั้นพาหัวใจออกก้าวเดิน วันนั้น ปล่อยความรู้สึกระหกระเหินไปไหน - ไหน วันนั้นอยากหลบหนีผู้คน ไปให้ไกลแสนไกล วันนั้นความรักในใจดูเหมือนช่างขาดแคลน รู้สึกแปลกเมื่อได้พบใครคนหนึ่ง รู้สึกแปลกในความคิดคำนึงเหมือนพบกันมานานแสน รู้สึกแปลกในความบังเอิญเหมือนมีบางสิ่งมาทดแทน รู้สึกแปลกเหมือนแผนที่ความรักได้ถูกวางตรงกลางใจ กว่าจะพบ.ความหมายของการมีชีวิต กว่าจะพบผู้ร่วมแชร์ความคิดบนโลกที่กว้างใหญ่ กว่าจะพบว่าในมุมเหงามีความงามของดอกไม้ กว่าจะพบทุกคำตอบของหัวใจที่ค้นหามานาน ขอบคุณเธอที่อยู่ตรงนั้นให้ฉันได้ผ่านไปทายทัก ขอบคุณอณูความรัก ที่ทำให้ฉันไม่มองผ่าน ขอบคุณความเหงา ความเศร้า ที่ทำให้รู้ซึ้งถึงวันวาน ขอบคุณทุกสรรพสิ่งในจักรวาล ที่ทำให้รู้ว่ารักแท้ มีอยู่จริง ตั้งใจแต่งให้เลยนะ มีความสุขกับสิ่งเล็ก ๆ วันศุกร์แล้วนะ ขอให้ไหนมีความสุขจ๊ะ
27 มกราคม 2549 18:21 น. - comment id 556094
อีกครั้งหนึ่งที่อ่านตัวหลังสือแล้วร้องให้ ขอบคุณที่ช่วยแนะนำ อยากบอกว่าน้ำตาช่วยอะไรได้มากมาย ขอบคุณอีกครั้งครับ
28 มกราคม 2549 08:33 น. - comment id 556172
บทกวี ของเราต้องหมดความหมายไปเลย ถ้าหากใครมาอ่านของแอ๊ปเปิ้ล แล้วล่ะก็ อย่างว่า ศิษย์ หรือ จะกล้าต่อกร กับอาจารย์ฉันใด ผู้น้อยยิ่งมิกล้าต่อกรกับผู้รอบรู้ฉันนั้น
28 มกราคม 2549 19:04 น. - comment id 556317
บทกวีที่เขียนด้วยความตั้งใจของเธอ งดงามเสมอในความรู้สึกฉัน พยัญชนะ สระ ต่างไม่มีความหมาย ถ้าเธอไม่ทำหน้าที่ผสมถ้อยคำ ฉันคงไม่มีโอกาส ได้อ่านสิ่งดีดีที่เธอขีดเขียนมานะจ๊ะ ขอบคุณมากคนไกล
29 มกราคม 2549 14:17 น. - comment id 556443
แวะมาอ่านบทกวีนะคะ ไพเราะมากคะ
ชื่นชมน๊า.. บังเอิญ...อ่านแล้วโดนใจจังเลย
5 มิถุนายน 2549 23:12 น. - comment id 582068
ดึกดื่นคืนนี้ท้องฟ้าพร่างพราว อากาศเริ่มหนาวหลังซาจากสายฝน เมื่อรัตติกาลได้เดินทางผ่านพ้น มีใครบางคน....ฝากความคิดถึง...มาให้เธอ ว่าง ๆ ก็รีบ ๆ มาแต่งกลอนให้อ่านบ้างนะ ทำงานหนัก รักษาสุขภาพด้วยล่ะกัน เป็นห่วง จะรออ่านนะ....
30 มิถุนายน 2549 02:54 น. - comment id 587358
และแล้ว ค่ำคืนที่ยาวนาน รัตติกาลเวลานี้ เราก็หาเพลงและแล้วเจอ เย้ ๆ เอามาแปะโพสไว้ที่นี่เลยล่ะกันนะ อิอิ และแล้วเป็นแค่วันที่ผ่าน ผ่านมานานนับปี รู้สึกรู้ เข้าใจได้ดี ในวันที่ผ่านมา กลับมาคิดทบทวนหัวใจ วันที่ลาร้าง เหตุผลวันเก่า ให้เราต้องแยกทาง จะมาร้องหาใครให้ผิดหวัง ก็เป็นทาง ทุกคนอาจต้องเจอ ได้เจ็บเรียนรู้กันไป ตามทางของเธอ ได้ตามไปพบไปเจอ ผู้คนอีกมากมาย เจ็บช้ำเท่าไร เดินไปข้างหน้า เก็บทุกน้ำตา ลืมความปวดร้าว ตัดทิ้งสิ้นไป เรื่องราววันเก่า เพียงแค่คนบางคน ลืมทิ้งกันง่ายดาย ที่สุดแล้วเมื่อตัวเราปวดร้าวในคราวใด ยังคิดทำได้ หัวใจให้เข้มแข็ง ถึงเหตุการณ์นั้นแทบหมดแรง และมันเป็นแค่เพียง และแล้ว และแล้ว และแล้ว และแล้ว ราตรีสวัสดิ์จ้า ฝันดีนะ....
3 กรกฎาคม 2549 16:44 น. - comment id 588225
เจ็บช้ำเท่าไหร่ เดินไปข้าง เก็บทุกน้ำตา ลืมความปวดร้าว มันช่างเข้ากับเราสิ้นดี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
