อีกหนึ่งของความฝัน
ในหนึ่งวันที่แสนเหงา
รู้ซึ้งถึงความเศร้า
ที่โลมเล้าแนบกายา
อยากหลับให้สนิท
แต่ใจคิดวิตกหนา
เรื่องราวที่เป็นมา
กลับเปลี่ยนค่าเป็นหลังมือ
ตัวเธอแค่เดินสวน
ไม่น่าควรจะยึดถือ
แต่รักเป็นสิ่งคือ
ที่ยึดยื้อและฉุดรั้ง
ตอนนี้ก็คงจบ
ไม่ประสบอย่างหนหลัง
เราสองต่างไม่ฟัง
เกินกำลังจะอดทน
คิดดูเอาเองเทอญ
สิ่งใดเกิดเป็นเหตุผล
ความรักแค่ต้องมนต์
อยู่ที่คนจักต้องการ