..อรุณรุ่งเรืองรองผ่องนภา
จรัสจ้าแจ่มสว่างกระจ่างแสง
ลมโชยชื่นฉิวฉิวพลิ้วแผ่วแรง
บุปผาแบ่งบานกลิ่นโรยรินมา
นิ่งคะนึงถึงนวลคร่ำครวญคิด
หอมสนิทเนื้อทองละอองฟ้า
ประทินโฉมโลมหทัยนัยนา
เสน่หาหอมเนื้อไม่เจือจาง
มาห่างเหินโหยหอมตรมตรอมเหงา
อุราเศร้าโศกสะท้อนถึงตอนสาง
น้ำตาคลอหล่อล้นไหลหล่นพลาง
หยาดเป็นทางทอดทดลงหยดริน
โอ้อกหนอรอหาอาลัยหวน
ให้เจ็บล้วนเรือนรักหักลงสิ้น
เหลือเพียงรอยรวดร้าวหนาวชีวิน
เฝ้าถวิลหวังคอยเจ้าคล้อยคืน
โอ้ใจนี้มีไว้ทำไมกัน
แต่ละวันมันทุกข์เสียสุดขืน
ทรมานเหลือล้นทนกล้ำกลืน
ยามแต่ตื่นตกเย็นไม่เว้นวาย
โอ้อรุณกรุ่นกลิ่นประทินน้อง
มีแต่หมองหม่นไหม้อยู่ไม่หาย
สักกี่เช้าเล่านี่ถึงคลี่คลาย
ทุรนทุรายชอกช้ำระกำกรอม
24 พฤษภาคม 2549 22:18 น. - comment id 579416
หัวใจหม่นหมอง ด้วยครองรัก ทุกข์นัก ที่คร่ำครวญหา นิ่มนวล ควรถนอม ยอมจากมา จึงรู้ค่า คะนึงถึง ตราตรึงใจ

25 พฤษภาคม 2549 07:47 น. - comment id 579454
แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่านแล้วอิจฉานวลที่สุดเลยค่ะ ไม่เห็นมีใครนิ่งคะนึงกานต์บ้างเลยค่ะ อิอิ นวลคำนึงถึงใครที่ไกลร้าง คนคิดร้างจากกันให้ขวัญหาย เขาไม่รักยังเหงาเศร้าเดียวดาย คิดมิวายถึงคนไกลเขาไม่รัก เช้าของคุณสวยงามจัง เช้าของเพียงพลิ้วเศร๊าเศร้า แถมไข้ขึ้นอีกต่างหาก อิอิ

26 พฤษภาคม 2549 07:34 น. - comment id 579715
คุณเพลงพราย
อาลัยใจโศกเศร้า เหงาซึม
รันทดสลดทึม ทดท้อ
นวลไปไม่กลับขรึม ครวญคร่ำ ระกำเอย
ย่ำแย่แม้จะง้อ เงียบร้างลางเลือน
ยินดีรู้จักครับ ขอบคุณครับ

26 พฤษภาคม 2549 07:43 น. - comment id 579718
คุณเพียงพลิ้ว
รอสักหน่อยคอยสักนิดอย่าคิดอื่น
คงได้ชื่นเชยชมสมความหวัง
อย่าเพ่อร้องแงแงอุแว้ดัง
เดี๋ยวมีมั๊งมองให้เห็นจะเป็นใคร
นิ่งคะนึงถึงเขาก็เศร้านิ
ไม่รู้ซิซักกี่คนต้องหม่นไหม้
ก็ความรักมักแต่ต้องตรมตรอมใจ
จะตัดใยยากหน่อยพลอยระทม
รักษาไข้ให้หายนะครับ เห่อ !
ขอบคุณครับ
