แต่ก่อนไรไม่เคยเหงาใจเจ้าเอ๋ย แม้ใครเคยคร่ำครวญจวนเจ็บฝืน ฉันยังคงทะนงค่ามาหยัดยืน พร้อมหยิบยื่นปลอบขวัญคนฝันค้าง มาวันนี้หนอหัวใจไยแพ้พ่าย น้ำตาร่ำฟูมฟายคล้ายเปล่าว่าง มองท้องฟ้าเคว้งฝันวันเวิ้งว้าง มองหนทางหม่นสลัว ... น่ากลัวจริง แต่ก่อนไรไม่เคยเหงาใจเจ้าเอ๋ย เป็นแต่เคยปลุกปลอบมอบทุกสิ่ง กับคนท้อระทดหมดพึ่งพิง ใจยังอิงยืนหยัดศรัทธาตน มาวันนี้ หนอหัวใจไยปวดปร่า หรือน้ำตามากับลมพรมน้ำฝน ที่กระแสความแพ้พ่ายมาบันดล ให้ใจทนสู้เหงาเปล่าลำพัง น้ำตาเอย ไหนเลยจะเอ่อนอง ร่ำจะร้องร่ำจะเรียกเพรียกแรงหวัง ทุกข์ใดหนอรอระทดกดประดัง ใจจะฟังเสียงฝน ... ทนเจ็บตรึง แต่ก่อนไรไม่เคยเป็นเช่นดังนี้ หรือว่ามีน้ำพิษความคิดถึง แซมระหว่างซอกใจให้รำพึง จึงทำซึ้งได้ทั้งวัน ... ฝันลอยลม.
แดดเช้า 31 พ.ค. 2549 19:37 น. - ID 89808 
978
3
0
31 พฤษภาคม 2549 20:39 น. - comment id 581019
แต่ก่อนไรไม่เคยจะหมองเศร้า แถมขำเขาคนอื่นที่ขื่นขม มาบัดนี้ถูกรักปัดให้ตรม รักที่บ่มจมลงเหลือน้ำตา. แหะๆมาแจมแบบเหงาๆเหมือนกันจ๊ะ
31 พฤษภาคม 2549 23:20 น. - comment id 581068
แดดเช้า เขียน (เหงาที่ไม่เคยเป็น) :- แต่ก่อนไรไม่เคยเป็นเช่นดังนี้ หรือว่ามีน้ำพิษความคิดถึง แซมระหว่างซอกใจให้รำพึง จึงทำซึ้งได้ทั้งวัน ... ฝันลอยลม. เหงา-เงียบ-สงบ --------------------- ความเปลี่ยวเหงาเคล้ามากับความเงียบ บ้างเย็นเฉียบบ้างร้อนเร่าเข้าผสม สุดแต่ความเป็นไปในอารมณ์ จะจ่อมจมหรือขมขื่นกลืนน้ำตา หากเราฝึกลึกย้ำดังคำขาน หวนตรวจทานดูใจใฝ่ศึกษา ตรองอีกทีที่เห็นและเป็นมา รู้วิชามามากยากข่มใจ ความเงียบนั้นบัณฑิตเห็นคิดชอบ อยู่ในกรอบแห่งธรรมนำสุขให้ ปราชญ์ว่าสุขอย่างยิ่งนิ่งเงียบไป หวนครวญใคร่ในจิตพินิจดู มองนภาฟ้ากว้างอย่างเธอบอก มองให้ออกจริงแท้แหย่หรือหลู่ มองให้ดีที่รักนำหลักชู มองและอยู่ดูให้เห็นจะเย็นใจ น้ำตานั้นมันไหลให้ไหลเถิด ตรองจนเกิดปัญญาขึ้นมาใหม่ สิ่งที่ผ่านมาหมดทดสอบไป ว่าเราได้ฝึกดีมีอาจารย์ เผลอหุนหันพลันแล่นคับแค้นอก ยิ่งตระหนกไปใหญ่พาให้ซ่าน ทั้งฟุ้งหนักชักหม่นโกรธลนลาน ลองพิจารณ์อีกทีนะที่รัก ------------------ บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๔๙ กลอนพาไปน่ะ อย่าถือสาหาความคนเมา (กลอน) เลยนะ
31 พฤษภาคม 2549 23:38 น. - comment id 581077
ตามหลักธรรมมะ..ความเหงามาพร้อมความฟุ้งซ่านจ้ะ..จัดเป้นหนึ่งในนิวรณ์ห้า..อิอิ แวะมาแซว...เดี๋ยวจะไปไล่อ่านกลอนคุณหน่อยนะ ห่างหายไปหลายวัน
1 มิถุนายน 2549 00:18 น. - comment id 581086
พี่ไรไก่ ... แหม .. นานๆ หนูจะเขียนกลอนอารมณ์นี้สักทีนะเนี่ย คุณดาร์ก ... หายไปนานนะคะ คิดถึงคุณจัง ไม่ได้คุยกันเลยเนาะ สบายดีใช่ไหม? .... ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่อารมณ์กลอน เป็นการสร้าง \"ผลงาน\" ชิ้นหนึ่งขึ้นมา บางทีเราเขียนกลอนเราก็ได้ความรู้เนาะ ทำความเข้าใจอารมณ์แท้ๆ ของมนุษย์ซะมั่ง ดีกว่าคิดแต่จะนำเสนอด้านที่มนุษย์ยังทำไม่ได้ วรรณกรรมสะท้อนความรู้สึก อารมณ์ ความคิด ได้เสมอ เป็นเรื่องพื้นๆ ค่ะ ... เราต้องถ่ายทอดออกมาให้รู้ว่า สิ่งเหล่านี้มีจริง และมีอาการอย่างไร ลืมเล่าให้คุณฟังว่า เมื่อต้นๆ เดือนได้ไปเที่ยวแถวๆ ท่าพระจันทร์ด้วยค่ะ ... ยังนึกอยู่เลยว่าเคยคุยกับคุณเรื่อง ว่ายน้ำข้ามเจ้าพระยาแข่งกัน ยังท้าแข่งอยู่อีกหรือเปล่าคะ อิอิ หวังว่า คงได้คุยกันอีกนะคะ ... ยินดีที่เข้ามาเยี่ยมกันค่ะ : )
1 มิถุนายน 2549 00:50 น. - comment id 581098
... แด่ความเหงาเงียบงันในวันนี้ อยากขอบคุณสักทีช่างดีหนอ จุดประกายอารมณ์คนเพ้อพ้อ จินตนาการสานต่อสู่บทกลอน ... เห็นไหมล่ะครับ ใช่ว่า คนที่ได้แต่เพ้อ จะไม่มีอะไรในใจนะ มีเยอะแยะเลย อิอิ
1 มิถุนายน 2549 09:08 น. - comment id 581138
อารมณ์นี้ก็เป็นค่ะ เพิ่งจะเป็นไม่นาน แต่พอได้รู้จัก ก็เป็นบ่อยๆ
1 มิถุนายน 2549 11:40 น. - comment id 581164
ป้าดติโท!!!แมนพู่บาวบ้านได๋น้อม่าเฮ็ดให่อีน่างน่อยข่อยเป่นจั๊งซี่ เบิงดู๊คึดฮอดเพินจ่นฝันไป่ทัวไป่ทีปแหล่วหั่น เป่นต่าเหลียโตนแท่อีหล่าค่ำแพ่ง ....
2 มิถุนายน 2549 07:05 น. - comment id 581361
. .เหงาเนี่ยมีกี่รูปแบบคะ เผือเหมียวไม่เคยเป็น อิอิ สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยมคะ
2 มิถุนายน 2549 08:39 น. - comment id 581396
เพ้อ ... แต่ไม่ได้ไปตามอารมณ์เพ้อนะจ๊ะน้อง ปักษาฯ เขียนกลอนอย่างมีสติจ้ะ ... เขียนแบบเพ้อๆ คนอ่านก็ไม่รู้เรื่องจิ อิอิ คุณเพียงพลิ้ว มันเป็นไปตามฤดูกาลมั้ง ... บรรยากาศบางทีก็สร้างอารมณ์ได้ พี่ชายมอมแมม นั่นจิ ... ฝันเปรอะเปื้อนไปหมดเลย ใครหนอ ... ทำให้เป็นเช่นนี้ ใครหนอๆๆ น้องแมวเหมียว เหงาเหรอ ... รูปแบบเดียว คือ ใจลอยๆ ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ไปอยู่ที่ไหนไม่รู้ อิอิ ขอบคุณทุกท่านที่มาเยือนค่ะ : )
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
