คมคำ...ดัง..คมเคียว

ฝากรักฟากฟ้า

....ยามเมื่ออ้ายฮัก  น้ำส้มว่าหวาน  ใจ๋บ่เจยบาน  น้ำต๋าลว่าส้ม.....
  เมื่อยามแรกมีรัก   
น้ำต้มผักยังว่าหวาน
ยามรัก....หักร้าวราน   
แม้...น้ำตาล....ยังขมขื่น
...แรกเริ่มเดิมจ๋า   ตกลงเหลือกหล้ม  จึ่งป๋งอารมณ์เจื่ออ้าย....
   เริ่มรักเริ่มมีหวัง   
เติมกำลังให้ใจชื่น
มาดหมายไม่คลายคืน 
 คิดว่า...รัก....เชื่อคำพี่
...ก่ บ่สมเหมือน  อ้ายจมปากป๊อง  จ๋าฟู่ต้านเอางาม 
ปากอ้ายว่าแต๊  ใจ๋นาย บ่ ต๋าม  เอาน้ำใสงาม  มาล้างซ่วยหน้า....
    น้ำใจกระไรเลย  
มาเมินเฉยไม่ใยดี  
ป้อนคำหวานวจี  
น้องเชื่อคำและวางใจ
   พี่พูดล้วนจริงจัง  
แต่ใจยังปิดบังไว้
สร้างคำดังพี่ให้  
แค่น้ำใสมาล้างหน้า
...กำจ๋าหอม  เปียงรสดอกไม้  ยามบิดจากขวั้นมาดม  
กำฟู่เก๊า  เงื่อนเหง้าปฐม  บ่ สมสักราย  สูนหายกว่าจ้อย  
กึ้ดหาไหน  บ่ มีสักหน้อย  ของบ่ มีป๊อยฮู้...
   หวานคำ...หว่านคำหอม  
ยิ่งพยอม....ที่หอมหวาน
ชื่นรสหวานใดปาน  
ยังจำอยู่ในหัวใจ
   คำพูดที่พี่พูด   
ยากพิสูจน์คำใดได้
ลางเลือน...และ...ร้าง....ไกล  
ฝากไว้เพียง...รัก...ลอยลม....
    หวนคิด....ยังหวน...ไห้....
ยิ่งอาลัย....ยิ่งขื่นขม
เก็บรัก....หักอารมณ์....
ซ่อนตรอมตรม....ไว้ผู้เดียว...
    วันนี้ล้วนเชือดเฉือน
คำหวานเลือน...กลาย..คมเคียว
เจ็บช้ำ....ยามคมเกี่ยว....
ตัดรักไป....ด้วย....คำพี่....