.. มองขึ้นไป ไกลห่าง รางรางลิบ ดาวกระพริบ พร่างพราว กลางหาวหน สูงเกินเอื้อม คว้าครอง เป็นของคน ลอยลมบน เคียงฟ้า ทุกคราคืน ณ แดนสรวง ห้วงแห่ง ตำแหน่งไหน ระยิบไฟ ระยับวน จนดึกดื่น โลกส่ายหมุน ผ่านโมงยาม ข้ามพ้นคืน ค่อยค่อยตื่น เปิดหล้า พร้อมตาวัน ตะแบกสี ม่วงอ่อน บานต้อนรับ หมอกพยับ ฟ้ารำไร เสียงไก่ขัน ปลุกกายตื่น เต็มตา เพื่อฝ่าฟัน ตามหาฝัน ติดปีก อีกสักคราว มองออกไป รางราง อยู่ข้างหน้า เอื้อมมือคว้า เจ้าถอยห่าง กลางเหินหาว ใยล้อหลอก หยอกเล่น เป็นดุจดาว ฝันไม่หนาว อ้างว้าง บ้างหรือไง
767
9
0
หน้าส่วนตัว
