เหนื่อยใจ ทำสิ่งใดไม่เคยจะเห็นค่า รักไปช้ำไปพร้อมน้ำตา อีกกี่นานมาที่เสียใจ จริงอยู่...รักฉันไม่ต้องการสิ่งใดตอบ หากแต่สิ่งที่เธอมอบ...เกินรับได้ กี่ครั้งกี่ทีที่ร้องไห้แทบเป็นแทบตาย แต่เธอก็ไม่ได้...จะเห็นใจกัน.... ทิ้งขว้างฉัน ดังสิ่งไร้ค่า เป็นตะเกียงด้อยราคา....นี่หรือฉัน แสงริบหรี่ดวงน้อย...ไม่เหมือนตะวัน ไม่เหมือนจันทร์ส่องกระจ่างอยู่กลางไพร จึงขอกล่าวคำมั่น แต่นี้ ไม่ขอมีแล้ววันอันฝันใฝ่ จากนี้...สิ้นกัน นิรันดร์ไป เหมือนว่าเธอได้ตายไป....จากกัน
1441
2
0
หน้าส่วนตัว
