.........คิดถึง เสื่อของแม่...........

cicada

บ้านแซมเป็นบ้านสวน แต่ละปีก็จะมีหน้าน้ำหลาก คือเป็นฤดูที่น้ำจะพัดท่วมเอ่อมาจากภูเขา  น้ำหลากใหม่ๆ จะมีสีแดงขุ่น......
พอน้ำท่วม ชาวสวนก็ทำสวนไม่ได้ ต้องหยุดพักอยู่เปล่าๆ..
แม่ของแซมเป็นคนที่ไม่หยุดนิ่ง แม่จะไปถอนต้นกก  เอามาสานเป็นเสื่อกกผืนใหญ่ๆ เพื่อจะไปถวายให้วัด...
แซมเรียนรู้งานฝีมือจากแม่หลายอย่าง  และที่สำคัญ แซมเรียนรู้การไม่ปล่อยเวลาว่างให้หมดไปโดยเปล่าประโยชน์.....
ขอบคุณค่ะ ..แม่ 

ยามน้ำหลาก  มากขุ่น  ฝุ่นจากเขา
กุ้งปลาเมา  กระแสตม  ที่ถ่มถา
ทั่วทั้งบาง  ทางถ้วน  น้ำทวนมา
กระแทกบ่า  ไหลท้น  บนคันดิน
ยามสงบ  เย็นย่ำ  น้ำปริ่มฝั่ง
ตะวันยัง  อ้อนออด  ยอดกระถิน
สายลมหวาน  ผ่านกระแส  แค่รวยริน
หูแว่วยิน  เสียงแม่  แก้โซ่เรือ
เห็นเงาแม่  วุ่นวน  ขนต้นกก
ขึ้นลายหก  ยกสอดงาน  เริ่มสานเสื่อ
แล้วชวนหนู  ดูไว้  ได้จุนเจือ
แม่สานเสื่อ  เตรียมถวาย  ในงานวัด
เป็นชาวสวน  นวลนาง  ไม่อย่างเอี่ยม
แต่ตระเตรียม  งานล้วน  เป็นส่วนสัด
เฝ้าสอนสั่ง  บอกหนู  ดูให้ชัด
รู้บัญญัติ  รู้ชีวิต  รู้จิตเนา
แม้เหนื่อยล้า  แม่ไม่บ่น  แม่ทนได้
รักยิ่งใหญ่  สูงสง่า  กว่าขุนเขา
เป็นธารน้ำ  เป็นสายลม  เป็นร่มเงา
วันนี้เหงา  นอนกอดเสื่อ  เผื่อแม่มา