เชิญนั่งใกล้อัลมิตราคราร่ายเรื่อง มิขุ่นเคืองเรื่องใดหมายกล่อมให้ ดั่งนิยายในกลอนอ้อนฤทัย จักเล่าไปหมายกล่อมถนอมนอน กาลครั้ง...ฟังนะจะเริ่มเล่า ครั้งก่อนเก่าดาวพรายวายวับว่อน กระพริบรับจับตาคราร่ายกลอน ดั่งอ้อนวอนก่อนดับลับราตรี จะบรรเลงเพลงก้องคคนานต์ ให้ผ่านกาลผ่านหล้านภาศรี เพื่อสถิตย์ดวงวิญญาณกานท์ฤดี ด้วยไมตรีที่ประจักษ์ภักดิ์ภิรมย์ รักเรียงร้อยถ้อยคำความอักษร เป็นกลกลอนผ่อนใจให้สุขสม ประดุจหนึ่งซึ่งเป็นเช่นดั่งลม ที่พร่างพรมอยู่ใกล้ชิดนิจนิรันดร์
อัลมิตรา 6 ต.ค. 2545 10:34 น. - ID 23911 
1420
18
0
6 ตุลาคม 2545 10:51 น. - comment id 84168
แหะๆ เป็น intro ที่ทำเอาเคลิ้มได้เลยค้าบ ^o^
6 ตุลาคม 2545 11:03 น. - comment id 84171
๕๕๕ ขำจัง ที่คุณเขียนน่ะ ทำให้จากเคลิ้มเป็นตื่นเชียวค่ะ ..ยิ้มไว้นะคะ โลกนี้จะสดใสยิ่งนักแล้วค่ะ
6 ตุลาคม 2545 12:22 น. - comment id 84204
อยากฟังเรื่องมังกรหยก ภาค จับลิงลงต้นไม้ครับ อาจารณ์
6 ตุลาคม 2545 12:26 น. - comment id 84206
อ๊อกซ์ ...ให้เอามาผูกเอว ไม่ใช่เอามาผูกคออย่างนี้ มันหายใจไม่ออกนา ..อ๊อกกกกก แค่กๆๆๆ
6 ตุลาคม 2545 14:00 น. - comment id 84234
ดั่งนิทานนานมาข้าข่มนัก ด้วยใจภักดิ์มากซื่อถิอความฝัน ข้าฯอดทนเฝ้ารอ ป็นรางวัล ข้าคือขวัญ จากทุ่งนา นะเรียมเอย
6 ตุลาคม 2545 14:09 น. - comment id 84237
เรียมของพี่ เสียงครวญนี้ ยังแว่วหวาน ขลุ่ยกังวาน จากท้องทุ่ง ข้ามคุ้งหนอง ฟังรำพัน ขวัญพี่เศร้า เร้าทำนอง เลยจำต้อง ผ่องกาย ชม้ายเรียม
6 ตุลาคม 2545 14:21 น. - comment id 84238
กลางบึงบัว กลัวยางบอน ซ้อนในบัว ข้าแสนกลัว เนื้อเรียมหมอง ถ้าต้องไหม้ เอ็ง โผ วน เล่นซนนัก ข้าเจียนตาย เอ็งแวกว่าย สารวน บนบัวบาน ..
6 ตุลาคม 2545 14:23 น. - comment id 84239
แหวกกอบัว ระรัวเล่น เช่นมัจฉา พี่ขวัญข้า แอบย่องมา ข้างหลังได้ โอบกระชับ ขยับเขยื้อน ละลามกาย ให้เป็นอาย ดินฟ้า คราเมื่อเย็น
6 ตุลาคม 2545 14:30 น. - comment id 84240
เหลือทนแล้ว เหลือหลาย จงเหลียวหลัง ข้าเองขวัญ พี่ชายเรียม มาแล้วเหวย จะรำพัน รำพึง อย่าให้เลย ว่าจะเฉย แต่ไม่ได้ เพราะมันคัน
6 ตุลาคม 2545 14:33 น. - comment id 84241
ตลอดทุ่งเวิ้ง บางกะปิ ที่ครองอยู่ พี่ย่อมรู้ พี่ชายข้า หาใช่ไหน เป็นนักเลง เบ่งกล้าม มิคร้ามใคร รักคงไม่ สมใจ ในครานี้
6 ตุลาคม 2545 14:37 น. - comment id 84243
เหลืออะไร ฤ พี่เริญ เชิญค่อยพูด เอามะกรูด หรือมะเขือ เผื่อกันไหม โดนยางบอน ตอนแอบดู หรือ อย่างไร มันถึงได้ คันหยุบหยับ กับไข่ดัน *** เรียมเจ้าเอ๋ย อาบตะวัน พลันสลาย ข้ามิปอง ให้ฟูมฟาย คล้ายที่เห็น ชายท้องทุ่ง ท้องนา แม้นลำเค็ญ คำสัตย์ซื่อ ถือเป็นคำ นำดวงใจ
6 ตุลาคม 2545 14:41 น. - comment id 84244
ทั่วท้องทุ่ง คุ้งโค้งคลอง จากหนองจอก ถึงบางกอก ผ่านเมืองมีนฯ ถื่นมัจฉา ทุ่งทั่วบาง บางกะปิ มีชื่อมา ชื่อของข้าฯ ขวัญจอมจน คนซื่อตรง
6 ตุลาคม 2545 14:44 น. - comment id 84245
จะเข้านอก ออกใน เจ้าต้องบอก อยู่บ้านนอก บ้านนา ใช่หัวเหม็น จะไปมา จะลาไหว้ สิ่งจำเป็น อย่ามาเคล้น คำตอบสาว ห้าวเกินไป
6 ตุลาคม 2545 14:44 น. - comment id 84246
ก่อนเกี่ยวไถ ใครเล่าฤๅ ถือเคียวเคียง ฤๅเอ็งลืม ซ่านสำเนียง เสียงจากข้าฯ ร้องเพลงเกี่ยว โอละเห่ โอละชา คู่กันมา ทั่วทุ่งหนอง ก้องกังวาล
6 ตุลาคม 2545 14:47 น. - comment id 84249
ใครฤๅ เคล้นคำใด ไฉนเล่า กลิ่นคลุ้งเคล้า เกาหัว มัวไฉน ยังไม่ได้ ลงมือจีบ หรือปล้ำใคร พี่เริญไย ไม่ใคร่ครวญ ชวนเวียนกบาล ..
6 ตุลาคม 2545 14:47 น. - comment id 84250
หาได้ลืม สำเนียง เสียงออดอ้อน เคยหนุนนอน ขอนตัก ยังพักหนุน หยอกยั่วเย้า เคล้าแก้ม แซมละมุน เรียมยังคุ้น เคยคำรัก ที่ทักยิน
6 ตุลาคม 2545 14:50 น. - comment id 84251
เขาไม่อยู่ กับเอ็งหรอก ไอ้ลูกทุ่ง เขาจะมุ่ง เข้ากรุง กับหนุ่มเที่ยง เขาประพรม น้ำหอมปรุง จรุงเพียง เขาเข้าเมือง เป็นคุณนาย ไม่ชายตา
6 ตุลาคม 2545 14:55 น. - comment id 84252
ข้ามันจน คนลูกทุ่ง ยุ่งกับนา แม้เรียมเอย เพียงว่า อย่ามายุ่ง แต่นี้ไย พี่เริญ เชิญเข้ากรุง แล้วให้ข้า นั่งตบยุง กลางทุ่งไย เรียมกับข้า เพียงเริ่มรู้ อยู่ในจิต มิได้ผิด ประเพณี ผีทุ่งไม่ เพียงข้าเจียม เรียมรู้ อยู่กับใจ เรียมคงไม่ ร้างขวัญ หันสู่กรุง
6 ตุลาคม 2545 14:59 น. - comment id 84253
โน่นก็พี่ อีกคนดี ขวัญคนรัก ใยมาหัก ถากถาง กลางป่าเขา มาเอะอะ ต่อถ้อย คล้อยความยาว ไม่รู้เรา อยู่ข้างไหน ใครช่วยที
6 ตุลาคม 2545 15:03 น. - comment id 84255
อย่ามายุ่ง ให้ยุ่งยาก ลำบากจิต เป็นมิ่งมิตร หรือใกล้ใจ ก็ไม่สน น้องของข้า ต้องได้คน ที่ไม่จน ไม่ขัดสน เช่นเอ็ง ไอ้บ้านนา
6 ตุลาคม 2545 15:07 น. - comment id 84258
โธ่พี่เริญ เชิญฟังความ ข้าสักนิด ข้ามีจิต มีร่างกาย ใช่สิ่งของ อย่าหักร้าง ทางรัก ของนวลน้อง อย่าให้ต้อง หมองช้ำ ระกำใจ
6 ตุลาคม 2545 15:11 น. - comment id 84259
คำก็จน ข้นคับแค้น ให้แน่นหนัก กับความมาก เกินมี อยู่ที่ไหน เอ็งก็คน ทุ่งเมืองมีนฯ ถิ่นนาควาย หรือพี่เริญ คลับคล้าย ชายเมืองกรุง
6 ตุลาคม 2545 15:12 น. - comment id 84260
ฟังทำไม ฟังแล้วได้ อะไรหรือ ไม่ต้องคือ ไม่ต้องกล่าว ให้มากหมอ สรุปเป็นว่า อย่างที่กล่าว ไม่รั้งรอ ไม่ต้องขอ ไม่ต้องทำ เป็นอ้อนวอน
6 ตุลาคม 2545 15:17 น. - comment id 84261
พี่เริญอย่า ลงวาจา ว่าเรียมเลย คำที่เอ่ย เผยความ ตามวิสัย ไม่มากเรื่อง อย่างพี่เริย จะเข้าใจ ขอแต่อย่า ข่มความใน ให้เรียมตรม
6 ตุลาคม 2545 15:18 น. - comment id 84262
ยั้งพี่ขวัญ พรั่นใจ ให้เหลือล้น พี่เริญข้น คิดแค้น แสนหนักหนา จะห้ามปราม อย่างไร ไม่นำพา ฤาวาสนา ของข้า คราอับจน
6 ตุลาคม 2545 15:23 น. - comment id 84264
เอ็งเป็นน้อง ไม่ดูแล จะได้หรือ เอ็งอย่าดื้อ ให้มากความ ตามที่เห็น หรืออยากให้ พี่ตายก่อน ถึงจะเป็น แล้วมาเซ่น ก็ไม่รับ ให้กลับใจ
6 ตุลาคม 2545 15:28 น. - comment id 84265
ด้วยเป็นพี่ ใยไม่มี ปรานีให้ น้องมิได้ คิดลบหลู่ หมิ่นศักดิ์ศรี เพียงกราบกราน ว่าพี่ ให้ยินดี ในความรัก ของน้องนี้ จักได้ไหม
6 ตุลาคม 2545 15:31 น. - comment id 84266
สิ่งที่ดี ที่สุด ที่มอบให้ คืออยากให้ เจ้าได้ดี ไม่มีสอง เจ้ามองเห็น เป็นตรม หรือไม่ตรอง แม้เจ้าหมอง ก็เพียงอยาก ให้ได้ดี
6 ตุลาคม 2545 15:34 น. - comment id 84267
จำต้องไป บางกอก กระนั้นหรือ ด้วยเหตุคือ ให้ไป ไกลจากนี่ จากพี่ขวัญ มิ่งรัก ยอดชีวี จึงจะสม ใจของพี่ ที่มีมา
6 ตุลาคม 2545 16:47 น. - comment id 84299
ครอกฟี้ ครอกฟี้ แค่เริ่มก็หลับแล้วอะ ยังไม่ได้เล่าเลย อิอิอิ
6 ตุลาคม 2545 17:10 น. - comment id 84313
เล่าไวไว ดิ ..โอ้ย ไม่ไหวแล้วววววววววอย่าเพิ่งเริมนะ ขอแว็บไปสักครู่ เรามาแล้วค่อยเริ่มเล่านะ รอด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยโอ้ยแว็บบบบบบบบ
6 ตุลาคม 2545 19:48 น. - comment id 84361
นิยายเรื่องนี้เล่นเฉพาะวันอาทิตย์มั๊ง ตอนนี้หายไปไหนก็ไม่รู้ ตัวละครทั้งสาม..(ใครก็ไม่รู้นะ ถามมาตอบไม่ได้นะเนี่ย..) ตื่นๆๆๆได้แล้วค่ะ คุณพนาไพร... เจ้าไอซ์...ไปไหนเนี่ย สงสัยไปแต่งหน้าเข้าฉาก
6 ตุลาคม 2545 21:43 น. - comment id 84403
กลับบ้านเดี่ยวนี้อีนางเรียม มึงจงเจียมจำไว้ที่ในหัว ไอ้ขวัญตัวมันนั้นแสนชั่ว หากมึงกลั่วเกลือกมันจะบรรลัย
6 ตุลาคม 2545 21:46 น. - comment id 84404
คำก็ชั่ว สองก็ชั่ว เกลือกกลั้วไม่ พี่นั้นช่าง ใจร้าย กับน้องสาว ไม่เห็นใจ ในความรัก ของสองเรา ว่าจิกหัว ว่ากล่าว แสนร้าวใจ
6 ตุลาคม 2545 21:48 น. - comment id 84406
แม้นข้าจนจนยากลำบากยิ่ง ใจข้าจริงหยิ่งผยองไม่จองหอง เอ็งไอ้เริญ กล่าวคำ ให้ช้ำใจ หรือเอ็งคิดจะให้เรียมต้องตรม
6 ตุลาคม 2545 21:57 น. - comment id 84411
มึงออกไปใสหัวเสียให้พ้น กูร้อนรนเห็นหน้ามึงพึงสงสัย อีนางเรียมรักมึงได้อย่างไร ต้องบรรลัยหากใกล้ที่ตัวมึง
6 ตุลาคม 2545 22:00 น. - comment id 84414
ยืนมองดู พี่เริญ ลงไม้แข็ง กวาดหน้าแข้ง แทงเข่า เข้าลิ้นปี่ เรียมหน้าตาเยเก ซะไม่มีดี แล้ว ขวัญนี้ จะทำไง ได้แต่ยืนดู
6 ตุลาคม 2545 22:03 น. - comment id 84415
ตะลึงตึงตังกลับบ้านเถิด มิฉะนั้นจะเกิดเรื่องบัดสี หากมึงไม่กลับเสียดีดี คงจะมีไม่เรียวลงหลังลาย
6 ตุลาคม 2545 22:06 น. - comment id 84417
จำต้องพราก จากแล้ว พี่ขวัญเอ๋ย หากบุญเคย สร้างสม บ่มเราสอง จะกลับมา ร่วมอาบ น้ำในคลอง อย่าลืมน้อง อย่าลืมรัก จะกลับมา
6 ตุลาคม 2545 22:09 น. - comment id 84420
ขวัญหวาดหวั่นสั่นงกกลิ้งตกคลอง พี่เริญไย ไล่ถองเรียม เสียเกรียมไหม้ หน้าตาปูด หูดหิด ปลิดกระจาย ผมสยาย เหากระจุย ลุยเสียเยิน
6 ตุลาคม 2545 22:15 น. - comment id 84422
หากมึงไม่กลับกูจะกระทืบ ให้ติดหลืบตกบ้าน ณ บัดนี้ ฤามึงอยากจะลองดี อีนางคนนี้มันดื้อจริง
6 ตุลาคม 2545 22:17 น. - comment id 84423
ขวัญปรี่ไป จับเข่าเขย่าไว้ พี่เริญไย โหดเหี้ยมกับเรียมขวัญ เอายังงี้ นะพี่ แล้วต่อกัน น้องอาสา พาเรียมมัน ไปบ้านเอง
6 ตุลาคม 2545 22:19 น. - comment id 84424
กลับถึงบ้าน ปานว่า ใจจะขาด โอ้อนาถ ตัวเรา ช่างเศร้าหนอ จะมีรัก แต่มีมาร มากวนก่อ คิดแล้วท้อ หนอเรา คงเศร้าใจ
6 ตุลาคม 2545 22:25 น. - comment id 84426
พ่อกำนันจึงไต่ถามความกับเริญ ไงจึ่งเดินไปพบอีเรียมได้ แล้วหน้าตาหมองคล้ำเหมือนทำไร เหมือนร้องไห้คล้ายคล้ายใครรังแก
6 ตุลาคม 2545 22:32 น. - comment id 84431
เหตุอีเรียมมันทำน่าบัดสี มาเปรมปรีด์เริงร่าชายหนุ่ม พ่อจ๋าตัวลูกยานั้นแสนกลุ้ม มันจนมุมมั่นรักกันได้ไง
6 ตุลาคม 2545 22:34 น. - comment id 84432
หนอย...อีเรียมอีลูกสาวไม่รักดี น่าบัดสีบัดเถลิงเกินทนไหว ไปชอบขวัญไอ้คนจนได้อย่างไร มึงนี่ไซร้เสียข้าวสุกที่เลี้ยงมา
6 ตุลาคม 2545 22:39 น. - comment id 84436
ก็ข้ารัก กับพี่ขวัญ กันนานแล้ว วอนพ่อแก้ว เห็นใจ ความรักข้า อย่าถือโทษ เข่นเขี้ยว ด่าทอมา ในใจข้า มีพี่ขวัญ มั่นคนเดียว
6 ตุลาคม 2545 22:46 น. - comment id 84441
เฮ๊ย เหวยเหวย เข้าขวัญ มันอยู่ไหน เรียกให้ไป ซื้อก๊วยเตี๋ยว เลี้ยวหน้าหาย ไอ้ลูกไม่ รักดี ตีหลังลาย นี้ก้บ่าย ยันค่ำ ยังไม่มา
6 ตุลาคม 2545 22:47 น. - comment id 84442
พ่อกำนันเดือดจัดเกินจักหยุด แกจึงรุดเอาไม้ยาวสามสี่หลา เฆี่ยนลงไปบนหลังดั่งอาญา หลังชนฝาเรียมร้องไห้โหยหวนใจ
6 ตุลาคม 2545 22:51 น. - comment id 84445
รีบสลบ เร็วพลัน กันหลังขาด โอ้อนาถ พ่อตี แรงเหลือหลาย เลือดไหลย้อย สามติ๋ง แน่นิ่งกาย สลบสบาย กายมาฟื้น ตื่นตอนเช้า
6 ตุลาคม 2545 22:52 น. - comment id 84446
ขอเส้นเล็กแห้งไม่เอางอก จะหักศอกหากลืมลูกชิ้นด้วย ถ้าหากมึงยังไม่อยากม้วย ก็จงช่วยชื้อบะหมี่แห้งอีกชาม
6 ตุลาคม 2545 22:55 น. - comment id 84449
อุเหม๋แหม๋ แม่เอียด เจียนกระด้ง แล้วก้าวลง กะได ก็หายหัว นี่มันหายไปไหนหมด ทั้งครอบครัว หรือจะมั่ว ตัวข้าฯเอง ยังเง็ง เลย
6 ตุลาคม 2545 23:05 น. - comment id 84452
สามวันพ้นผ่านไปไวเหลือนี้ เรียมคนดี ขวัญคนหล่อ พ่อทั้งสอง พี่ชายเริญ เพลินเล่น กับเปตอง เขียน ต่อ ลอง พ่อกำนัน มันจริงๆ
6 ตุลาคม 2545 23:15 น. - comment id 84458
รอเรียมร้างห่างหายไปหลายวัน โอ้ยอดขวัญแก้วตาข้าฝันใฝ เรียมเจ้าอยู่แห่งหนตำบลใด เจ้าทำไมไม่มาหาข้าที
6 ตุลาคม 2545 23:19 น. - comment id 84460
นั่งเฝ้าเหม่อ มองทุ่ง สุดไกลตา เห็นทุ่งล้า อร่าม เหลืองสดสี กับเจ้าทุย คู่กาย คู่วจี มีแค่นี้ ก็สุข คนอย่างเรา
6 ตุลาคม 2545 23:22 น. - comment id 84461
บ๊ะเหลียวหา เจ้าขวัญ มันไปไหน สั่งให้ไปเลี้ยงควาย ก็หายหัว เดี๋ยวกลับมา ตะพดแพ้นกะบาลไม่รู้ตัว หรือไปมั่วจีบสาวไหนไอ้ตัวดี
6 ตุลาคม 2545 23:25 น. - comment id 84462
ส่งเสียงแจ้ว แว่วเสียง ตามสายลม เสียงดังขรม กระหึ่ม ไปเที่ยวทุ่ง เสียงก๊าบก๊าบ แกร๊บแกร๊บ ดังถึงกรุง รักไม่ยุ่ง มุ่งแต่ หาปลากิน
6 ตุลาคม 2545 23:28 น. - comment id 84464
อันความเฒ่าอย่างเราเขาคอยขี่ ตัวเรานี้คงมิมีค่าให้เห็น แก่กว่านี้คงชะตาแทบไม่เห็น คงได้เป็นลูกชิ้นในชายเฮย
6 ตุลาคม 2545 23:30 น. - comment id 84465
นั่งเป่าขลุ่ยริมน้ำชลาลัย รอเรียมใจเหลียวหลังยังมาหา ขาจุ่มน้ำลำคลองด้องปลิงมา เกาะที่ขาน่ากลัวด้วยตัวสอง น้ำลายฟองฟ่องฝอยลอยกระเซ็น เป่าขลุ่ยเล่นรอนางข้างห้วยหนอง มดก็ไต่ไรก็กัดหมัดก็ต้อง เต็มลำคลองสองขาข้าเจ็บจริง
6 ตุลาคม 2545 23:32 น. - comment id 84466
เรียมเหลือทนแล้วนั่นนนนน ขวัญของเรียมมมมม... เสียงขลุ่ยแผ่ว แว่วหวาน พาลสะอื้น ผ่านค่ำคืน ขื่นร้าว เศร้าหนักหนา ป่านนี้หนอ ขวัญแก้ว ผ่องแววตา คงรอข้า ที่ป่า ริมชายเลน
6 ตุลาคม 2545 23:34 น. - comment id 84467
ลูกตัวดีหนีหน้าไปหาไหน ระวังไว้แม่จะเพ้นกระบานหัว กลับมาเถอะคอยดูไม่รู้ตัว จะตีหัวแตกตายให้หลาบจำ
6 ตุลาคม 2545 23:35 น. - comment id 84468
ที่นัดไว้ ดวงใจ ไห้แทบขาด กระไดพลาด ตกกระเด้ง เก้งเค้งหงาย กระท่อกกระแท่น กระย่องกระแย่น เจ็บแทบตาย ค่อยค่อยย้าย ใจหมาย จะอยู่เคียง
6 ตุลาคม 2545 23:36 น. - comment id 84470
ยืนฟังเจ้านายคอยเป่าขลุ่ย อยากตะลุยลงบึงเสียให้ได้ เพลงอะไรไม่รู้ปวดหัวใจ เป่ามาได้น่าอายไม่รู้ตัว
6 ตุลาคม 2545 23:39 น. - comment id 84472
เจอเรียมน้องปองใจคลายคิดถึง ก็หมายจึงวิงรี่ปรี่เข้าหา เข้าอุ้มแอบแนบกอดพรอดกายา แม่เรียมจ๊าข้าเฝ้าฝันทุกวันคืน
6 ตุลาคม 2545 23:44 น. - comment id 84473
โผเข้าซบ อกพี่ ที่คิดถึง ข้ารีบบึ่ง รอนแรม แอบมาหา พี่รับขวัญ ข้าสักหน่อย ค่อยเจรจา จารจุมพิต หน้าผากมา ข้ายินดี
6 ตุลาคม 2545 23:52 น. - comment id 84478
กอดเรียมองค์อนงน้องด้วยปองหมาย หวังให้คลายคิดถึงซื่งจากกัน จารจุมพิตชิดแนบสนิทกัน สองเรานั้นไม่แยกจากพรากอีกเลย
7 ตุลาคม 2545 00:05 น. - comment id 84484
ขวัญ โอ้อกเรียมอิ่มอุ่นกรุ่นคิดถึง ให้คำนึงคืนรักของเราสอง อยากจะตะกองกอดแม่นุชน้อง ด้วยสองกรของพี่มีให้เรียม เรียม ก็อกพี่มีแต่อุ่นไอรัก น้องคงจักไม่คิดหนีแหนงหน่าย จะรักพี่จวบจนชีวาวาย สองหัวใจของเราอยู่คู่เคียง
7 ตุลาคม 2545 00:15 น. - comment id 84486
จบภาคหนึ่งจึงขอต่อพรุ่งนี้ มาอีกทีเรียมขวัญด้วยมั่นหมาย ติดตามใหม่วันหน้าอย่าจากไป ตามอ่านได้ในรสของบทกลอน
7 ตุลาคม 2545 11:05 น. - comment id 84585
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^ ว้า..ยกกองไปถ่ายที่อื่นแล้วหรอ.^*^
.........กําลังสนุกเลยอะจ้า.........
7 ตุลาคม 2545 13:01 น. - comment id 84604
อยากให้ อัลมิตรา มาเล่านิทานก่อนนอน ทุกคืนจัง คิคิ
7 ตุลาคม 2545 14:27 น. - comment id 84641
จ้า ...แน๊ทตี้ ตอนกลางคืนค่อยเล่นต่อจ้า .. คุณนกกระดาษ จริงๆเหรอ ต้องให้กล่อมนอนจริงๆอ่ะ ..แล้วต้องห่มผ้าให้ด้วยไหมเนี่ย ฝนตกทุกวันเลยนะ ต้องรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
7 ตุลาคม 2545 15:37 น. - comment id 84686
โอ้โห เป็นฉากๆ เลย
7 ตุลาคม 2545 16:33 น. - comment id 84717
จบแย้วหยอ หลับซาบายเชียว
7 ตุลาคม 2545 16:37 น. - comment id 84721
มังกิ ..แบบว่า ใครเป็นใครไม่รู้แล้วเนี่ย ขำซะไม่มีอ่ะ..อ่านไปก็จี้เส้นไปนะ ตอนนี้นักแสดงไปขี่มอไซด์วินอยู่ ค่ำๆคงจะตามตัวมาเปิดวิกได้น่ะ
7 ตุลาคม 2545 16:39 น. - comment id 84722
อ้าว ลืมเจ้าลม .. ยังไม่จบ ยังมีต่อสิ เรื่องนี้เศร้านะ เตรียมผ้าเช็ดหน้ามาเจ็ดผืนด้วยนะ
7 ตุลาคม 2545 18:18 น. - comment id 84774
เตรียมเอาผ้าเช็ดหน้ามานั่งคอย เผื่อจะลอยเข้าร่วมสวมหัวโขน ถ้าเขาเรียกร้องหาจากระโจน ลิงทะโมนจะต่อกลอนละครไทย อิอิ
7 ตุลาคม 2545 20:58 น. - comment id 84797
ทำมาพูดดีเจ้าลม ..หายจ้อยเลย รับค่าตัวไปแล้ว ไม่มาเข้าฉาก ระวังจะท้องอืดนะ ..
7 ตุลาคม 2545 21:22 น. - comment id 84809
http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=23980 ปิดกระทู้ ต่อภาคสองข้างบนค่ะ
7 ตุลาคม 2545 23:37 น. - comment id 84903
มาทำlinkให้นะครับ เอา เอา เอา ตามไปอ่านภาคต่อกันได้ที่นี่เลยนะครับ นิยายลูกทุ่ง แผลเก่า ๒ คลิกที่ข้างบนกันได้เลยนะครับ แล้วตามไปอ่านต่อ อิอิอิอิ
23 ตุลาคม 2545 21:20 น. - comment id 90603
อุ่นไหนเล่าเจ้าจะเหมือนอุ่นไอรัก
คอยปกปักรักของเราเจ้ารู้ไหม
แม้ลมหนาวคราวต้องกายหายทันใด
จงจำไว้ให้เจ้ารู้ข้ารักเอ็ง เรียมเอ๋ย
....................พี่คล้าว............
พออ่านจบซบลงตรงหน้าจอ
อะไรหนอพอรู้ตัวว่าหลับหรือ
อ้าว!อ่านไปถึงไหนเนี่ยสะลึมสะลือ
จำได้ชื่อคือเรียมน้องของพี่เอง
ฝันหรือเนี่ย เฮ้อ!
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
