ขอเธอ..จงเข้าใจ

รุ้งสวรรค์

รู้ไหม..คำที่เธอเอื้อนเอ่ย
มันเริ่มทำร้ายใจฉันมากขึ้นเรื่อย-เรื่อย
มันเหมือน..เธอเริ่มทำเฉยชากับฉัน...
เธอคงยังไม่เข้าใจความรู้สึกของกันและกัน
ฉันรู้...วันนี้ฉันยังไม่อาจก้าวข้าม
ข้ามกาลเวลาและระยะทางที่แสนห่าง..
เหมือนปล่อยให้เธออยู่บนความอ้างว้าง
แต่ฉันไม่ได้ปล่อยวางหัวใจเลย..
เธออาจไม่รู้..อาจถามตัวเองอยู่ในใจ
ีำีคำไหน..หรือที่เธอได้เอื้อนเอ่ย..
ตรงไหนหรือที่เธอดู..เริ่มเฉยชา
เธอเองยังคงไม่รู้จนกว่าฉันจะเฉลย..
เธอเอง..เคยเชื่อใจฉันไหม
เชื่อว่า..ความห่างไกลไม่ใช่อุปสรรค..
เชื่อว่าระยะทาง..ที่ห่างกันมาก
ไม่อาจกลั้นใจฉัน..ให้ไปหาเธอ
ฉันเองเชื่อใจเธอเสมอมา..
แต่วันนี้ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มห่าง
มีบางสิ่งเริ่มเข้ามากลั้นกลาง...
กลั้นระหว่าง..ใจ..เราสองคน
หลายวันนี้เธออาจจะสับสน
อาจจะวกวนอยู่กับ..ความหลังเก่า-เก่า
อยู่กับเวลาที่มีค่า..ของเธอกับเขา
เธออาจมองข้ามเรื่องราวระหว่างสองเราไป..
เธอเอ่ยคำว่า..ขอให้ฉันจงโชคดี
เหมือนว่าเธอคนนี้จะไม่อยู่กับฉันอีกแล้ว
คำว่า..โชคดี..เหมือนกับคำที่..ใช้บอกลาซึ่งกัน
เธอคงจะยังไม่เข้าใจในความหมาย..ของคำนั้น
คำ..คำนั้น..มันทำให้ฉันปวดใจ
เธอบอก..ขอฉันอย่าดีกับเธอกว่านี้
ทำไมเหรอคนดี..กลัวฉันจะหนีจากเธอหรือ..
ถ้าฉันทำแบบนั้น..ฉันก็อาจคือ..คนโง่คนหนึ่งเท่านั้นเอง
ไม่ต้องกลัวหรอกนะคนดี..
เพราะว่าฉันคนนี้จะไม่หนีไปไหน
ถึงแม้วันนี้ฉันจะดีกับเธออย่างไร
อีก..ต่อ-ต่อไปฉันก็ยังเป็นเหมือนเดิม
อยากให้เธอเข้าใจฉันบ้าง
ฉันก็อาจจะอ้างว้างเหมือนกับเธอ
ฉันเองก็เคยได้พบเจอ..
หลายเรื่องราวที่คล้าย..กับเธอเหมือนกัน
หากวันนั้นฉันไม่มีเธอ
ฉันไม่ได้เจอเรื่องราวดี-ดีเหมือนวันนี้
แต่แล้วดูเหมือนคนดี..
เริ่มจะตี..จากฉันไปอีกคน
เธอคิดว่า..มีแค่เธอหรือที่กลัว
ฉันคนนี้ก็มีหัวใจที่คล้ายกัน
ฉันบอกให้เธอเป็นกำลังใจให้กับฉัน..
เธอบอก..เธอทำอย่างนั้นตลอดมา..
ขอนะ..คนดี.
ขอเธออย่าห่างจากฉันคนนี้
แค่ระยะทางที่มี..
มันยังไม่พออีกหรือ
แค่เธอ..จะออกห่างฉัน
คิดแค่นั้น..ฉันก็ปวดใจแล้ว
เป็นกำลังใจให้กับฉันนะ..
ขอร้องละได้โปรด..
กลับมานะเปิ้ล..
กลับมาที่ปลายฟ้า..
ตรงขอบฟ้านั่นไง..
แล้วขอเธอจงนำใจ..เธอกลับมาด้วยล่ะ
ปล..เข้าใจฉันบ้างนะ...