..ครั้งนั้นเมื่อดวงตะวันลับลง
ความเหงาก็คลุมใจเธอ..ให้เธอยิ่งสั่นไหว
และแม้แค่ลมเบาเบา..พัดมา
ก็แทบจะกรีด..กรีดใจเธอให้ขาดไป
..ฉันรู้ฉันเข้าใจความเลวร้ายที่เธอ..ผ่านพ้น
มันสับสน..อยู่บนโลกเดียวดาย
ครั้งนี้จะมีฉันอยู่ตรงนี้ไม่ห่างไป..
จะห่วงใย...จะปลอบเธอ
..ทุกครั้งที่ลมเบาเบาพัดมา
ฉันก็จะคอยโอบกอดให้เธอได้อุ่นใจ
ไม่ว่าต้องเจอเรื่องราวเช่นไร
ฉันก็จะอยู่ไม่ไปไหนให้ห่างเธอ
..ก่อนนั้นเธออาจเป็นใครคนหนึ่ง..บนโลกนี้
แต่นับตั้งแต่วันนี้เธอเป็นโลกของฉัน..เธอคนเดียว
และไม่ว่าจะวันไหน..ไม่โดดเดี่ยวอีกแล้ว
ขอเพียงเชื่อในฉัน..กับรักที่ให้เธอ
..ทุกครั้งที่ลมเบาเบาพัดมา
ฉันก็จะคอยโอบกอดให้เธอได้อุ่นใจ
ไม่ว่าต้องเจอเรื่องราวเช่นไร
ฉันก็จะอยู่ไม่ไปไหนให้ห่างเธอ
..จากวันนี้จะมีเรา.....
...จะมีฉันดูดวงอาทิตย์ตก..เป็นเพื่อนเธอ....
22 กันยายน 2546 14:53 น. - comment id 169754
เมื่อตะวันลับขอบฟ้า แสงทองส่องสว่างก็พลันหาย มีดวงดาว และแสงจันทร์มาทักทาย ข้าง ๆ กายเธอมีใครบ้างหรือยัง บนโลกแห่งความสับสน บนถนนที่ผู้คนดูแปลกหน้า บนทางเดินที่ดูเหมือนเหว่ว้า เธอมีใครคอยปลอบใจบ้างหรือยัง หากมีใครอยู่ตรงนั้น ก็ขอให้ฉันรู้ว่าเธอมีความสุข หากวันไหนที่เธอมีความทุกข์ ขอให้ฉันได้รู้ว่าเธอยังมีคนที่ห่วงใย อาจไม่ได้นั่งมองตะวันลับขอบฟ้าไปกับเธอ แต่ภายใต้ฟ้าผืนเดียวกันที่ห่างไกล ตะวันฟ้าโน้นกับตะวันฟ้านี้ คงมีสักเวลานาทีที่ฉันและเธอได้มองพร้อมกัน คิดถึงเหมือนกันนะ^_____________^

22 กันยายน 2546 18:03 น. - comment id 169786
รับรู้ความคิดถึงของเธอที่มีให้นะครับ

23 กันยายน 2546 00:32 น. - comment id 169956
เมื่อตะวันตกดิน ความรักเธอรวยรินอ่อนไหว แต่นั่นก็ยังไม่เป็นไร เพราะฉันจะดูแลรักให้เธอเอง ***แวะมาทักทายค่ะ***
