เป็นเรื่องเล่า.. มีชายขี้เมานอนเฝ้าถนน ท่าทางตระหนกพูดวกวน ตื่นหลับสับสนเหมือนคนบ้า ก่อนหน้านี้.. แกหนีจากแดนอนาถา ทิ้งควายทิ้งไร่ขายที่นา มาตายดาบหน้าในเมืองหลวง หมดทางทำกินในถิ่นเก่า หยาดฝนที่เฝ้ามันทิ้งช่วง ข้าวขวัญไม่งอกเป็นดอกรวง ชีวิตติดบ่วงความกลวงว่าง จูงมือเมียรักสู่หลักฝัน ผจญภัยเมืองสวรรค์อันแสนกว้าง ซื้อสดรถเข็นเป็นหนทาง เร่ขายไก่ย่างข้างถนน สองแรงแข็งขันผลักดันชีพ ในเมืองเร่งรีบกระเสือกกระสน ในเมืองเล่นแง่เห็นแก่ตน ในเมืองที่คนโตบนรถ ผ่านเดือนเป็นปีที่เมืองใหญ่ บางอย่างเคลื่อนไหวไปตามกฎ ก่อเกิดพันธะมาประชด ธรรมชาติกำหนดกฎเอาไว้ เมียแกตั้งท้องได้สองเดือน เป็นสาส์นมาเตือนความเคลื่อนไหว ให้รีบทำหามายาใส้ ที่เหลือเก็บไว้ให้ลูกรัก สองคนสองใจสามชีวิต กับทางในทิศที่ขลุกขลัก ความเหนื่อยสองเท่าเข้ามาทัก รอวันลูกรักปรากฎตน แต่วันหนึ่ง.. มีภาพมาตรึงคนครึ่งถนน สุดสยองสุดเศร้าเคล้าระคน รถเก๋งพุ่งชน คน - รถเข็น มีภาพผู้ชายร้องไห้ร่ำ ฝีปากสีคล้ำพร่ำไห้ไม่เว้น กอดร่างหญิงท้วมเลือดท่วมกระเซ็น ผู้คนพบเห็นต่างเวทนา ทีวีทุกช่องพร้อมท่องข่าว เกิดเหตุเรื่อราวสาวสิบห้า ขับรถแหกโค้งตรงเข้ามา พุ่งถลาชนคนบนทางเท้า เกิดเป็นข่าวเศร้า แปด - เก้า วัน บริษัทประกันเคลียร์เรื่องเศร้า จ่ายค่าทำศพเพื่อกลบข่าว ที่เหลืออยากเอาเชิญฟ้องร้อง ชายผู้รอดตายจากท้ายรถ แววตาสลดสะกดจ้อง ภาพฝันมันพาน้ำตานอง ผมจะไปฟ้องให้ได้อะไร เป็นเรื่องเล่า.. มีชายขี้เมาเฝ้าร่ำไห้ ปากพร่ำใจเพ้อละเมอนิยาย ปุจฉาทิ้งไว้ให้คนสลด (หนึ่งคนสองชีวิตคิดห้าหมื่น ปล่อยเด็กวานซืนฝืนขับรถ หรือค่าสังคมแค่ลมตด อนาคตสะกดไว้ให้คนรวย)???
ตะวัน 12 ก.พ. 2545 23:45 น. - ID 10596 
1017
2
0
13 กุมภาพันธ์ 2545 01:16 น. - comment id 35206
เออ เล่นเอาอึ้งค่ะ... นี่ตะวันทำหนังสือทำมือหรือเปล่าคะเนี่ย
13 กุมภาพันธ์ 2545 08:35 น. - comment id 35215
ตะวันกลางใจ..ที่รัก.. ดีใจจังที่ได้เข้ามาอ่านบทกลอนสุดยอดบทนี้..อยากเขียนแบบนิ้บ้างจัง..เป็นกำลังใจและติดตามอ่านเสมอ..คุณเป็นหนึ่งในดวงใจอีกคนในนี้ที่จดจำค่ะ รักและปรารถนาดี.
13 กุมภาพันธ์ 2545 10:34 น. - comment id 35229
อ่านแล้วหดหู่นะคะ แต่นี่แหล่ะ..คือ..โลก
13 กุมภาพันธ์ 2545 13:23 น. - comment id 35252
ตะวันยังแต่งกลอนปรัชญาได้กินใจเสมอ...เศร้าเนอะ
13 กุมภาพันธ์ 2545 22:15 น. - comment id 35317
คล้ายหัวใจโดนบีบ แต่ก็เป็นเรื่องของโลกเนอะ
13 กุมภาพันธ์ 2545 23:25 น. - comment id 35329
หลายๆบทกลอนของคุณ ใช้ภาษาและวิธีที่นำเสนอได้แปลกมาก ผมยังไม่กล้าชมคุณเต็มปาก แต่อยากบอกว่างานของคุณเป็นงานที่ขายได้ งานแบบนี้เป็นที่ท้าทายนักอ่าน ลองส่งไปที่สำนักพิมพ์สิครับ รู้ไหมครับ..บางช่วงของกลอนบทนี้ทำให้ผมนึกถึงแม่
14 กุมภาพันธ์ 2545 21:29 น. - comment id 35457
เศร้ามาก ๆ เลยล่ะ..... ชื่นชมผลงานของตะวันนะ
14 กุมภาพันธ์ 2545 21:55 น. - comment id 35468
(:_:) เศร้าจัง...อ่านแล้วสะเทือนใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
