..ครูตู้..

กะลาสีเบจ

      ณ โรงเรียนบ้านไพรไกลปืนเที่ยง
ฟุ้งเจรียงกลิ่นกันดารสถานสอน
การศึกษาล้าหลังวังตะกอน
แน่นิ่งนอนก่อผลึกก่อตรึกตรา
ผู้ใจบุญหนุน"ครูตู้"ผู้อุทิศ
สิงสถิตในกรอบรอบเหลี่ยมหนา
มีหน้าต่างบางใสไว้ตรวจตรา
ชุบชีวาก็แค่เสียบเรียบหายใจ
สื่อการสอนวอนเทคโนโลยีที่ก้าวล้ำ
โลกาภิวัฒน์เปิดตาดำนำสมัย
ตัวครูตู้ความรู้รอบครอบแดนไกล
นักเรียนใช้ศึกษาค้นคว้าเอง
เด็กนักเรียนปลื้มปลอบชอบครูตู้
เพราะตัวครูไม่เคยว่าด่าข่มเหง
ไม่เคยใช้ไม้เรียวเฟี้ยว!!กางเกง
เป็นนักเลงอันธพาลไม่ขานปราม
ส่วน"ครูชอล์ก"ลอกการบ้านผสานหวด
เจ็บแสบปวดยาวแดงเป็นแผงสาม
แต่เด็กกลับสำนึกระลึกตาม
คุณธรรมย้ำเกรียวไม้เรียวรอย
ในไม่ช้า..เวลานั้นอาจพลันถึง
เกียรติศักดิ์ศรีครูถูกดึงจึงถดถอย
วิญญาณครูจางหายมลายรอย
เด็กรุ่นใหม่ไม่สืบสอยตามจรรยา
กอปรกับเทคโนโลยีที่ล้ำเลิศ
ประตูเปิดให้ครูตู้ผู้ก้าวขา
มาสอนสั่งในห้องทุกช่องเวลา
เพราะเทคโนโลยีนำพาเกินความจริง
กลิ่นไอชอล์กอาจเจือจางเลือนลางหาย
ถ้ากลิ่นอายชนรุ่นหลังยังไม่สิง
ไม่ซาบซึ้งถึงเรือจ้างแม้ร้างพิง
ผอออ(ผอ.)ตู้อาจเสียบวิ่งเข้าชิงธง..
....กะลาสีเบจ (๑๔ ธันวาคม ๒๕๕๐)