เนื้อหนังและมังสา

วิจิตรวาทะลักษณ์

               ..........คนถ่าย..........
          เนื้อของฉัน  หนังของฉัน  กายของฉัน
จะอวดองค์  ทรงชั้น  อันเลิศหรู
เอาตีแผ่  เรือนร่าง  อ้างคนดู
สิทธิ์ฉันอยู่  กับฉัน  มันทำไม
	          จะถ่ายแบบ  ของลับ  หรือไม่ลับ
ขอถามกลับ  ฉันทำลง  ผิดตรงไหน
ไม่ได้ถอด  เสื้อวาง  ข้างหัวใคร
อย่ามัวมา  ด่าใส่  ให้แค้นเคือง
	          ค่าตอบแทน  แสนคุ้ม  จึงรุมถ่าย
แค่เรือนกาย  ขายกิน  ก็สิ้นเรื่อง
เพราะทางบ้าน  ยากเข็น  เป็นฝืดเคือง
จึงยอมเปลื้อง  เครื่องกาย  หมายเงินทอง

               .........คนซื้อ..........
          ถ่ายกันเลย  ถ่ายเข้าไป  ถ่ายให้หมด
อายคงอด  ถ้าหมดวัย  ใครจะจ้อง
จะไปสน  ทำไม  ได้เงินทอง
ไว้เลี้ยงพี่  เลี้ยงน้อง  อยู่ท้องนา
	          ถอดหมดเลย  ใส่ทำไม  ให้เคืองขัด
อยากจะเห็น  ให้ชัดชัด  ชัดทั้งหน้า
มีของดี  อายทำไม  ให้เคืองตา
เอาออกมา  โชว์คน  ให้สนใจ
	          ท่านขายกาย  ขายร่าง  ทางภาพลักษณ์
เพื่อแลกหลัก  เงินหมื่น  มายื่นให้
เราเสียเงิน  ซื้อมา  อย่าว่าไร
ก็ได้ความ  สุขใจ  ไม่ต่างกัน

          ..........เรา..........
          อนิจจา  ค่าของเงิน  มันเกินนัก
เป็นแรงผลัก  เปลือยกาย  หมายแข่งขัน
แม้เรือนร่าง  ต่างต้อง  ของสำคัญ
ยังเอามัน  ขายสิ้น  กินราคา
	          วิถีทาง  สร้างตน  ล้นหลากนัก
จงรู้จัก  เข็มแข็ง  แสวงหา
อาจลำบาก  ไปบ้าง  บางเวลา
แต่คุ้มค่า  เมื่อทำตน  เป็นคนดี
	          เกิดแต่ตม  อาจต่ำต้อย  ด้อยค่านัก
แต่ให้เรา  รู้จัก  รักหน้าที่
เกิดแต่ตม  อาจต้อยต่ำ  ตามตนมี
แต่ศักดิ์ศรี  อย่าต้อยต่ำ  ไปตามตม