ถึงเธอ...ความเป็นจริงของนักฝัน ( บทกวี )
หนึ่ง
ปรารถนาเห็นความงามในยามดึก
อาจร้าวลึกยามดาวล่วงเวหา
ปรารถนาเห็นเก็จแก้วแพรวธารา
อาจเป็นเพียงเกล็ดปลาที่หลุดลอย
ปรารถนาในฝันมิสิ้นสุด
อาจถึงจุดที่ฝันนั้นสุดสอย
ปรารถนาในรักที่เฝ้าคอย
อาจเหลือรอยร้าวรานจากการลา
ปรารถนาหาศรัทธาในทุกสิ่ง
แต่ความจริงศรัทธาไร้ที่หา
ปรารถนาสังคมสวยโสภา
แต่คนดีอ่อนล้าเกินก้าวไป
ปรารถนาเห็นงานที่เธอสร้าง
จากคืนวันอ้างว้างสิ้นแสงไข
มีผู้คนยล - ยินทุกถิ่นไกล
ความจริงไซร้เพียงใบไม้ที่ลับลา
เธอจงรู้แล้วระลึกไว้ทุกก้าว
บนทางที่ทอดยาว - เธอมุ่งหา
ภาพที่เห็นย่อมเหลื่อมด้วยมายา
อาจลวงตาพาใจหลงนิรันดร์
สอง
ปรารถนา ,ใช่ ฉันรู้เธอปรารถนา
ทุกสิ่งที่แสวงหาบนทางฝัน
มีชัย , ใช่ ฉันรู้เธอหวังมัน
แต่อย่าหลงยึดมั่นกลืนความจริง
จงระลึกว่าชีวิตของมุนษย์
จุดสูงสุดใช่ครองในทุกสิ่ง
คนฤๅก็คือหนึ่งธุลีดิน
พอร่างม้วยจบสิ้นเพียงฝุ่นควัญฯ
21 มิถุนายน 2545 19:14 น. - comment id 56962
ตามหาความจริงของนักฝัน ครับ แสงศรัทธา

21 มิถุนายน 2545 21:38 น. - comment id 57004
ตามต้อยๆ...อิอิ

22 มิถุนายน 2545 00:44 น. - comment id 57055
เพราะจังค่ะ อ่านเพลินเลย

22 มิถุนายน 2545 21:57 น. - comment id 57163
ไม่เคยฝันจะมีชัยมีใครในโลกอินเตอร์เนต มีโลกเท็จโลกจริงซ่อนเหลื่อมล้ำ ถึงฝากรักแค่ครึ่งจริงครึ่งน้ำคำ ถึงระกำใช่ระกำใจใครจะรู้.. แค่ระบายบทเรียนรักผ่านจอในยามเหงา หลงในเงาในใจใช่หวังคู่ เพราะโลกจริงมีจริงใจใจรับรู้ ลองตรองดูแค่ความฝันจินตนาการ... ฝากดอกไม้หวานบานพราวให้โลกสวย ฝากดวงใจด้วยความดีวันคืนผ่าน ฝากศรัทธา แสงศรัทธาส่องตระการ ฝากน้ำตาลเคลือบปลายลิ้น..สิ้นทั้งใจ.. รักแค่ไหนแค่ในจอในใจหมอง รักจับต้องแค่ฝันแค่หวั่นไหว รักให้ตายหากไม่ได้พิสูจน์ใจ รักให้โง่รักทำไมรักไม่จริง.. จึงบอกว่ามีสติรู้ดีชั่ว ใช่หมองมัวตามคำไปทุกสิ่ง ใจดวงงามยังคงงามในโลกจริง และสัญญาจะไม่ทิ้งถนนสายฝันสายดอกไม้ให้เศร้าใจ!
