นานมาแล้วมีคนหนึ่งคน
คนที่ซึ่งทำตัวไร้จุดหมาย
จนกระทั่งวันเวลาได้ผ่านไป
เกือบถึงวันสุดท้ายของวันเวลา
เขาได้พบกับคนอีกคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งเปรียบเสมือนเช่นนางฟ้า
ที่ได้ทำจำแลงแปลงร่างลงมา
เพื่อแสวงหาซึ่งรักแท้ในใจคน
เขาและเธอได้มาพบกัน
บังเกิดความเงียบงันขึ้นในจิต
เหมือนชะตาฟ้าจะลิขิต
ขีดเส้นชีวิตให้เขาและเธอได้คู่กัน
วันเวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ปานสายลมพายุจะก็หาไม่
สองชีวิตมีหนึ่งต้องสูญเสียไป
เหตุฉะนั้นจึงทำให้เหลือเพียง..คนหนึ่งคน...ที่อยู่อย่างทรมาน
27 เมษายน 2546 16:43 น. - comment id 132020
หากความรักจบลงด้วยความว่างเปล่า เหมือนที่ใครคนหนึ่งบอกกล่าวให้ฟังไว้ หากใครหนึ่งคนต้องอยู่อย่างทรมานใจ คนหนึ่งคนนั้น...เป็นฉันได้ไหม...ขอรับแทน เขียน ๆ ไป เหมือนกำลังเล่นโรมิโอกับจูเลียต ยังไงยังงั้นเลยอ่ะ....

28 เมษายน 2546 08:40 น. - comment id 132264
ไม่ได้ฉันไม่ให้เป็นเธอ
