ความรักที่หมุนโลก (Love will never Die)

ลำน้ำน่าน

ฉันหลับใหลอยู่ในความเงียบงัน
อยู่กลางความโศกศัลย์ร่วมสมัย
อยู่กับรสขื่นขมลมหายใจ
อยู่กับความศิวิไลซ์อนัญสาธารณ์
ขอฉันเขียนเรื่องราวแห่งความรัก
อันจำหลักปักใจแสนอ่อนหวาน
เขียนถึงอารยธรรมและตำนาน
อนันตกาลขอรำพึงถึงความรัก
หาใช่รักอย่างมนุษยชาติ
อันดื่นดาษแสวงหาค่าประจักษ์
รักของฉันละมุนกรุ่นความภักดิ์
สัญลักษณ์ความหมายอันนิรันดร์
ฉันรักวทัญญุตาแห่งป่าไม้
เอื้อน้ำใจสู่มนุษย์ทุกภพฝัน
ปรุงอากาศธาตุชีวิตนิมิตชีวัน
เพื่อกำนัลชาวโลกผู้โชคดี
สุนทรียภาพรักใดในแคว้นหล้า
มิอาจเทียบรักป่าอรัญวาสี
ผู้รังสรรค์ทิพยธาตุหยาดชีวี
ผู้นิมิตสุนทรีย์ศรีแผ่นดิน
รักฉันอยู่ในอณูลมหายใจ
บนเรียวหญ้าไม้ใบนกไพรผิน
ในกระแสลมล่องธาราริน
อยู่ในอกธรณินอันจาบัลย์
ธรณินเปล่งลมใจให้สรรพชีพ
ให้ดอกไม้กลายกลีบสยายฝัน
เก็บตำนานครรลองของคืนวัน
เจียระไนเพชรสุวรรณประเพณี
ฉันรักมหาสมุทรรัตนากร
เกลียวคลื่นสีทันดรคีรีศรี
ผู้การุณย์จุนเจือเอื้ออารีย์
หยาดปฐวีวารีวรุณ
ฉันรักแสงตะวันเช้าวันใหม่
รักละมุนอุ่นไอเมื่อโลกหมุน
รักแสงจันทร์ผันค่ำบอกวันบุญ
รักธรรมคุณธรรมชาติวาดมรรคา
ฉันขอมอบกลิ่นหอมแห่งรักนี้
พร้อมไมตรีอบอวลหวนลมป่า
เป็นสื่อใจใยบางกาลเวลา
ตราบฟากฟ้าอวสานนิพพานไป
ความรักฉันรำฟ้อนอ้อนทุ่งข้าว
ยามหน้าหนาวลมริ้วพลิวไสว
ข้าวขุนโลกด้วยชีวินสิ้นวันวัย
เกิดแล้วดับทับรอยไถทุกฤดู
ฉันมิอาจรักมนุษยชาติ
ผู้ผงาดเหนือกฎน่าอดสู
หลงบทบาทขาดธาตุกตัญญู
เติบตนอยู่หาเลี้ยงเพียงแค่กาย
ฉันเฝ้ามองอยู่กลางความเงียบงัน
เห็นมนุษย์เห็นฝันอันหลากหลาย
เห็นผู้คนทดท้อรอความตาย
เห็นจุดหมายวัฒนาป่าเทคโนฯ
ฉันเดินมาบนทางสร้างขนาน
กับผู้คนหลายล้านบ้านอักโข
ความรักฉันงามอะคร้าวราวมโน
จิตภิญโญระลึกรู้อยู่ภายใน
ความฝันใดในแคว้นแดนมนุษย์
จักโชนจุดอารยธรรมนำสมัย
ปราศจากธาตุบ่มลมหายใจ
ความสำเร็จนั้นไซร้ได้เท่านั้น
ดุษณีเถิดหนอต่อธรรมชาติ
เพื่อดินน้ำอากาศธาตุรังสรรค์
เป็นรักแท้หมุนโลกอยู่นิรันดร์
เป็นอากาศไฟฝันก่อนอันตรธาน

-----------------------------
ท่ามกลางความเป็นไปแห่งความวัฒนาของมนุษยชาติ เราอาจหลงลืมไปว่าวิกฤตการณ์ด้านสิ่งแวดล้อมนั้นกำลังรุนแรง ทั้งดิน น้ำ ลม ไฟ และอากาศธาตุกำลังป่วยหนัก เราอาจลืมไปว่าดิน น้ำ ลม ไฟ และธรรมชาติเหล่านี้ คือต้นธาตุแห่งการมีชีวิตอยู่ของโลกและมนุษย์
น้ำมัน ก๊าซธรรมชาติ เชื้อเพลิง น้ำบาดาล ออกซิเจน ที่ขับเคลื่อนโลกมนุษย์ก็ล้วนเกิดจากธรรมชาติ เพราะอัศจรรย์แห่งการสร้างของธรรมชาติมิใช่หรือที่เอื้ออำนวยในการพัฒนาทุกๆ ด้านของมนุษย์ จะมีประโยชน์อันใดหากปราศจากต้นไม้ผู้กลั่นอากาศให้ลมหายใจ ปราศจากสายน้ำไหลไร้สารเคมีให้ผลิตน้ำประปา ปราศจากฝนรินให้เกษตรธัญพืชงอกงามไสว และหากปราศจากสิ่งเหล่านี้ก็คงจะปราศจากชีวิตเมื่อวันดอกฝันผลิบาน
ความรักในมิติของข้าพเจ้าจึงอยู่ที่การรักษาทรัพยากรธรรมชาติให้คงอยู่กับเรานานนิรันดร์ เป็นความรักที่ขับเคลื่อนชีวิตและพลโลกให้ผาสุก หาใช่รักในการที่พัฒนาแต่ด้านวัตถุแต่เพียงฝ่ายเดียว
ลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์
วันที่  ๗ เมษายน พ.ศ. ๒๕๔๘