เธอ ผู้ให้กำเนิดฉัน ในวันที่ราตรีมืดมัว ประกายฟ้าสลัวๆ มืดมัวในราตรี เธอขับเพลงอุดมการณ์แห่งฟ้า เธอบีบคลอดพี่น้องฉันนับพันเม็ด ทุกเม็ดร่วงจากผืนฟ้า ค่อยๆตกสู่พื้นดิน ฉันคิด มันคงจะเจ็บน่าดู ถ้าตกในแนวดิ่งอย่างนี้ ฉันมองดูเธออีกครั้ง เธอไม่มีแม้กระทั่งคำสั่งลา เธอคลอดฉันมา แล้วก็ทิ้งฉันไป เธอไม่มีน้ำตาสักหยด กับการสูญเสียลูกๆนับพัน เธอยังคงมืดครึ้ม เธอยังออดอ้อนกับเสียงฟ้าแลบ แต่ฉัน ก็รัก เธอ แม่ฟ้า สวนแห่งนี้ คงเป็นสวนอีเดนของพระเจ้าใช่หรือไม่ ฉันคงตายอย่างมีคุณค่าแล้ว ฉันคิด หลังจากคิดอยู่นาน ฉันก็เห็นพี่น้องนับพันหยด ตกอยู่บนใบหญ้า ใบไม้ มันสวยงาม สวยงามกว่าแสงแดดที่ทอประกายเสียอีก แต่ มันก็เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของความสวยงามในสวนแห่งนี้ ฉันก็เป็นเสี้ยวเล็กๆของความงาม ความงามที่ไร้ค่า ไม่มีจุดยืนให้แก่คนไร้ค่าอย่างฉันอีกแล้ว อีกสัก2ชั่วโมง หลังกระทบไอแดด ฉันก็คงจะกลับคืนสู่ฟ้า บ้านเกิดฉันอีกที เพื่อให้โลกนี้ ได้มีส่วนหนึ่งของความสวยงาม ฉันก็ยอม ฉันอยากบอกว่า ฉันก็เป็นเสี้ยวหนึ่งที่รักความงามบนโลกใบนี้ แล้วคุณล่ะ รักฉันมั่งหรือเปล่า?
ปากกาดอกไม้(2) 18 เม.ย. 2548 21:35 น. - ID 74671 
946
7
0
18 เมษายน 2548 23:03 น. - comment id 455544
ไม่มีใครขาดน้ำได้ ฉะนั้นไม่มีใครไม่รักน้ำหรอกค่ะ จริงไหมค่ะ อิอิ
19 เมษายน 2548 06:35 น. - comment id 455643
อิอิ ไม่เจอซะนานนะฮะ ว่าแต่ ไม่ชอบกวีมั่งหรอคับ
19 เมษายน 2548 07:15 น. - comment id 455683
แวะมาเป็นกำลังใจให้นะ
19 เมษายน 2548 17:49 น. - comment id 455995
แต่แรกนึกว่า ...ดอกไม้ไฟนะคะ อ่านไปอ่านมา อ่อ..น้ำค้างนี่เอง เขียนน่ารักดีค่ะ
19 เมษายน 2548 20:09 น. - comment id 456078
สื่อความหมาย..จากอารมณ์และความรู้สึกได้ดีค่ะ....จากน้ำฝน..เป็นน้ำค้าง...แล้วก็กลายเป็นน้ำฟ้า....น่ารักมากค่ะ..
19 เมษายน 2548 22:02 น. - comment id 456170
อิอิ ขอบคุณ คุณผลิใบฯ คุณทิกิ และคุณราชิกาที่เข้ามาเยี่ยมชมกานงับ จากน้ำฟ้าก็กลายเป็นน้ำใจชาวไทยpoemเลย อิอิ
20 เมษายน 2548 15:20 น. - comment id 456687
บทกวี ชุ่มฉ่ำดีครับ อ่านแล้วเย็นใจ ทุกหยดซ่า โซดาสิงห์
21 เมษายน 2548 18:19 น. - comment id 457650
อืม...เขียนได้ดีคะ พรพระจันทร์เองก็ชอบงานเขียนแบบนี้ เป็นกำลังใจให้แล้วจะคอยติดตามผลงานน่ะคะ ^_^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
