ชีวิตก็เหมือนความตาย มันเคียงข้างเราเสมอ จะหัวเราะ ร้องไห้ ก็ไม่มีอะไรแตกต่าง นอกจากการเสแสร้งคนละอารมณ์ ทะเลสงบ คลื่นหยุดกระทบฝั่งเมื่อใด จงดูไว้เถิด หายนะกำลังคืบคลาน คนสงบ ไม่มีการเสแสร้งเมื่อใด ก็จงดูไว้เถิด ละครฉากใหม่ของชีวิต กำลังจะเริ่มต้นอีกครั้ง คนนับร้อยเดินบนเส้นทางแห่งชีวิต ทุกๆที่ประดับไปด้วยหน้ากากมากมาย เพื่อให้เขาเหล่านั้น ได้เล่นละครบทใหม่กับทุกๆคน ปลายสุดของเส้นทางสายนี้ มีไว้กำหนด ฉากจบของละครเท่านั้น เห็นไหม ชีวิต และ ความตาย เคียงข้างเราเสมอ มันมองดูเราเล่น ละคร จาก 2 ฟาก ของ "ชีวิต"
ปากกาดอกไม้(2) 24 พ.ค. 2548 21:38 น. - ID 76414 
5639
2
0
24 พฤษภาคม 2548 23:18 น. - comment id 470576
พอดีพี่กำลังแต่งกลอนชุด ละครชีวิตพอดีเลยคับ แต่งได้หลายเรื่องแล้วหละ ยังไงก็แวะเข้าไปอ่านน่ะคับ บทกลอนชุดนี้ มันเป็นเรื่องจริง ที่กำลังเกิดขึ้นในสังคม เลยอยากจะสะท้องเรื่องราวพวกนี้ ออกมาตีแผ่ในมุมมองของพี่ดูอ่ะคับ ชื่นชมในผลงานของ โย น่ะคับ พี่ป๋อง คนน่ารัก
25 พฤษภาคม 2548 10:43 น. - comment id 470689
งามมากค่ะ ทั้งเรื่องราวสาระ และนามปากกา จะเข้ามาชื่นชมนานแล้ว คอมป่วยค่ะอิอิ
25 พฤษภาคม 2548 16:18 น. - comment id 470832
- - - - - - - - - หน้ากากหนาทาทาบกำซาบเนื้อ ฤๅจะเชื่อเยื่อบางบางพรางปัญหา มือถือสากปากขมิบขยิบตา ข้าก็ว่าสันดานข้ามาแต่นาน หน้ากากมัวหรือหัวโขนที่ทนใส่ ป้องกันภัยภายนอกหยอกสนาน หนึ่งปกชิดปิดหน้าเก็บอาการ อีกทนทานมารร้ายพอให้เกรง - - - - - - - - - ผมคงสวมหน้ากากจนกว่าความตายมันจะมาพรากมันไปพร้อมกับชีวิต ..ฉะโอ๊ว!! เสี่ยวเสวยเข้ามาทักทายครับ ฮี้ฮี้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
