น้อมอารมณ์ดุจพรหมมาเนรมิต ภาวนาเจิมจิตอธิษฐาน บริกรรมจากปฐมบรมฌาน ตราบรุ่งลานละวางสว่างไสว สาลิกากล่อมป่าพณาสณฑ์ เหล่าอุบลชุบชื่นจิตตื่นใหม่ หอมวิเวกอุ่นอ่องละอองไพร คลายครรไลลับว่างอยู่วังเวง ทิ้งเกียรติศักดิ์จบไว้ใจกลางเมือง สารพัดราวเรื่องร้าวข่มเหง จิตรกเรื้อกิเลสรัดเส็งเคร็ง นำบรรเลงคีย์ชีวิตผิดทำนอง สู่วิมานใบไม้บรรณศาลา มณฑลรุกขเทวาพฤกษาสนอง กลางกลิ่นกรุ่นเสาวคันธ์วิรังรอง ฟังแซร่ซ้องสกุณีตราบตรีกาล อโณทัยจะแย้มแต้มลานโลก อุษาโยคทินกรซ้อนแสงศานต์ โกกิลาครวญเสียงจำเรียงกาล จิตฟุ้งซ่านกลับสงบภพอุรุ เงียบสงัดเพียงครู่ก่อนกรูเกรียว ในเถาวัลย์พันเกี่ยวเรียวไผ่ผุ ดุเหว่าแว่วกระจาบจรอ้อนวายุ เกลือกวาริพินทุน้ำดอกไม้ อิ่มอุดมสมบูรณ์เกื้อกูลผอง วังวัฏฏะครรลองของป่าใหญ่ ปรมัตถ์สัจจาสารัตถะใจ อสังขตธรรมอำไพไร้ปรุงแปลง เมื่อแดดสายพรายยิ้มปริ่มผิวน้ำ เรงเร้าพนารามอย่าย่ามแสง เงาไม่เที่ยงหดตรงรงค์จำแลง มิอาจแข่งไตรลักษณ์กฏจักรกาล รอนสายัณห์ผันแปรแท้เหนื่อยนัก หยุดพักริมฝั่งฟ้าอวสาน เอกอุบัติเคล้าคลอมรณานต์ ผ่องผิวธารส่องสรวงยวงเมฆสลาย จิรกาลสัทธรรมอันล้ำลึก ตกผลึกเงียบว่างกระจ่างหมาย ไม่มีบวกมิมีลบไม่มีตาย ยังกระแสวาวผกายนฤพาน วิศววนาลัยไพรพลันพลบ ราตรีสงบพบอรูปกรรมฐาน เนวสัญญานาสัญญายตนฌาน วิเศษซ่านพรหมนิมิตจิตประพุทธ์ มิอาจกลับไปเกี่ยวเกียรติศักดิ์ ดับไฟรักโลภโกรธหลงปลงจุด เพียรไปสู่ศิวโมกข์โลกวิมุตติ สิ้นสุดวัฏฏะพบพระนิรพาณ ------------------------------ วันเวลาแห่งชีวิตมนุษย์นั้นสั้นลงทุกขณะ มิเว้นแม้เวลาแห่งชีวิตผู้รจนาธรรมกวีอย่างเราๆ ท่านๆ ดังพระมิ่งมงกุฏพระประทีปแก้วตรัสไว้ว่า มรณะมีอยู่คู่ลมหายใจเข้าออก ภาพพระผู้แสวงหาวิมุตตินั่งบำเพ็ญเพียรภาวนา ซึ่งเหน็ดเหนื่อยจาริกรอนแรมมาจากชนบทแสนไกล มาภาวนาอยู่กลางธรรมชาติวิสุทธิ์ เพิงผา และม่านไทร ส่งเสริมให้เวไนยนิกรชนบทคามนิคม บังเกิดความศรัทธา หันหัวเรือชีวิตบ่ายหน้าสู่ธารพระธรรมกันจำนวนมาก เหมือนพุทธวนจะที่ว่า *ดั่งพระมาลัยมาโปรด* พยายามมีชีวิตงดงามอยู่ท่ามกลางความเสื่อมสลายทุนนิยม พระท่านเพียรปิดอบาย แล้วยังดวงจิตให้จุติ ณ อรูปาวจรภูมิ หรือ พรหมไม่มีรูป ซึ่งอาจแน่ใจได้ว่า กุศลกรรมอันอุกฤษ์นี้ จักไม่ชักนำไปบังเกิดในทุคติภูมิ ไม่ว่าในชาติหน้าหรือชาติไหน ยังแต่จะบ่ายหน้าไปสู่ปรินิพพาน อานิสงค์อันใดอันพึงมีจากการรจนาธรรมของข้าพเจ้านี้ ที่ยังจิตผู้อ่านให้สุขใจยามสดับกวีได้แม้เพียงเสี้ยววินาทีเดียว ขออธิษฐานจิตให้บังเกิดกุศลแก่บิดามารดาและตัวข้าพเจ้า พี่น้องร่วมท้องญาติสนิทมิตรสหายทางโลกและทางจิตวิญญาณ และเวไนยนิกรทุกผู้ทุกนาม ----------------------------------------------- ***เนวสัญญานาสัญญายตนฌาน*** คือ อรูปฌานชั้นสูงสุดที่ชักนำผู้สำเร็จไปจุติ ณ อรูปาวจรภูมิ บนพรหมโลกชั้นสูงสุด ลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์ วันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๖
ลำน้ำน่าน 2 ก.ค. 2548 18:32 น. - ID 78060 
1786
6
0
2 กรกฎาคม 2548 19:26 น. - comment id 487494
...คำทุกคำมีความหมายยิ่งต่อเทพธิดาแห่งพงไพร...ท่านมีความสำคัญยิ่งมิว่าจะต้องแลก กับอะไรก็คงจะยอมปล่อยไปในวิบากนั้นมิได้ ...ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะคุณลำน้ำน่านคะ .ขอให้คุณแม่หายป่วยเจ็บอย่างรวดเร็วนะคะ ขอบุญกุศลที่ท่านได้ทำไว้ในอดีตชาติและ ปัจจุบันชาติได้ส่งให้ท่านดีขึ้นโดยเร็ววันค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ทิกิ
2 กรกฎาคม 2548 19:58 น. - comment id 487499
มรณัง นุสสติ หากบุคคลใดซึ้งถึง จับเป็นองค์ภาวนา พิจารณาอยู่เสมอๆย่อมนำสู่ฌานขั้นสูงได้ เมื่อละทิ้งสังขารจิตย่อมนำพาสู่พรหมได้ตามแต่วาระของฌานนั้นๆ แต่ทั้งนี้บุคคลนั้นต้องประกอบด้วยพรหมวิหารสี่เป็นที่ตั้งพิจารณาตามวาระ จิตก็จะถูกยกระดับขึ้นเรื่อยๆจนถึงวิมุตแห่งสังขารทั้งหลาย จนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายในกายสังขารด้วย ขออนุโมทนาในผลานิสงฆ์ของคุณเป็นอย่างยิ่งครับ
แก้วประเสริฐ.
2 กรกฎาคม 2548 23:15 น. - comment id 487559
รู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ ได้อ่านงานดีๆแบบนี้ ขอบคุณมากค่ะ
3 กรกฎาคม 2548 08:48 น. - comment id 487644
กลิ่นดอกโศกบานเศร้าเคล้าดวงใจในวันนี้ ดอกชีวีเทพีไพรกลางใจขวัญ ระริบหรี่รอลาลับกับตะวัน สอนสัจจะธรรมแห่งชีพนี้หนีมิพ้น ตื่นและดับกับเดือนปีเพียงนี้หรือ หลงยึดถือหลงโลกย์โศกทุกหน ลืมมรณานุสติหลงลืมตน ให้ปีพ้นเดือนผ่านอย่างรานใจ เมื่อนาทีสุดท้ายหมายตรงหน้า ลมหายใจไร้ค่าริบหรี่ไหว ไม่รู้เลยเส้นทางธรรมนำทางไป จิตไสวลอยเหนือโลกย์พรหมโบกรับ ยึดมั่นศีลภาวนาสมาธิ ให้คิดดีคิดได้ก่อนกายดับ ละสังขารผ่านปรโลกย์อย่าโศกนับ จมอยู่กับเล่ห์ลวงบ่วงพันธนารัก ตายที่นี่และเดี่ยวนี้จะดีไหม อย่าท้อใจเพียรฝึกทรมานหนัก ร่างจะแหลกหากจิตใสแววประภัสส์ พบปรมัตถ์วิมุตติหลุดพ้นซึ่งมายา เกิดและดับดับและเกิดใช่ตัวเรา ธรรมชาติเงาปรุงปลอมหลอมเสน่หา ไม่มีเรามิใช่เราตามรู้ทันทุกเวลา วิปัสสนาพบชาตินี้พลีรอพบ ชายผ้าเหลืองรำไรเกาะเกี่ยวไว้ พระอริยเจ้าผู้นำทางสว่างนบ ทางสายงามสายสีขาวสว่างสงบ รอบรรจบพบเธอฉัน..ในวันนี้...นาทีนี้!
3 กรกฎาคม 2548 08:55 น. - comment id 487648
หน้าส่วนตัว
เป็นบทกลอน .. และข้อความ..
.. ที่เรนอ่านแล้ว..ให้ความรู้สึกดีจัง..
อ่อนโยน .. และให้ข้อคิดมากมาย ..
เรนไม่รู้ว่า .. พี่นิว .. เขียนแบบนี้ได้อย่างไรนะคะ .. บางทีเรนก็อยากจะถาม.. พี่ๆเค้านะคะ..
เรนเคยคิดอยากเขียน.. เรื่องที่เรนอยากจะสื่อ .. เรนพยายาม .. ที่จะเลียนแบบพี่ๆเค้า.. แบบเรน .. มัยเขียนได้ .. เฉพาะเรื่องเท่านั้น ..
เรนอ่าน .. ทุกเรื่อง .. ที่พี่ๆเค้าเขียน .. และเรนก็ชอบ .. อยากทำแบบนั้น..ด้วยดิคะ..
เรน.. อยากเขียน ..สื่อความรู้สึก ..
คนที่ทำไม่ดี .. ที่ภาคใต้ ..
พอเรน..เริ่ม .. เขียน ..
อันนั้น .. เป็นความรู้สึก.. ของเรน.. จริงๆ.. แต่มัย.. เรนเขียนไม่ออก.. ไม่รู้ดิคะ.. เฮ้อ!..
บทกลอน ..และข้อความ..ของพี่นิว .. ทำให้เรน.. รู้สึกดี.. ด้วยดิคะ ..
เรน.. ขอบคุณ .. พี่นิว .. นะคะ ..
3 กรกฎาคม 2548 11:09 น. - comment id 487677
งดงามค่ะ การปฏิบัติธรรม..ครั้งนี้..ขออนุโมทนา..
3 กรกฎาคม 2548 14:57 น. - comment id 487759
สวัสดีครับ งดงาม จรรโลงดีครับ
3 กรกฎาคม 2548 15:38 น. - comment id 487776
งดงาม และให้ความรู้สึกที่สงบ พยายามหล่อหลอมจิตด้วยงานแนวธรรมมะนี้ ขอบคุณงานงามค่ะ สวัสดีนะคะ
3 กรกฎาคม 2548 19:02 น. - comment id 487825
ในฌานหนึ่งซึ่งระงับจิตวิตก อารมณ์ยกเข้าวิจารคำขานไข สู่ปิติซ่านซึมดื่มด่ำใจ ดิ่งลึกไปอุเบกขาเจิดจ้าใจ ทั้งรูปฌานและอรูปฌาน ต่างก็ไปถึงนิพพานได้ครับ อยู่ในกรอบของโพธิปักขิยธรรม คือทางตรงที่ถูกต้องที่สุดตามพระไตรปิฎก.. มาชื่นชมงานสร้างสรรค์ดีๆ ของคุณลำน้ำน่าน..ครับ..
4 กรกฎาคม 2548 13:08 น. - comment id 488088
มาศึกษาแนวธรรมของคุณลำน้ำน่านค่ะ ............................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
6 กรกฎาคม 2548 21:18 น. - comment id 488953
ทำไม ? ทำไมต้องลบกลอนเก่า ๆ ทิ้งด้วยล่ะคะ ? ไม่รู้บ้างเลยหรือว่า คนที่ย้อนกลับมาอ่าน งานเก่าที่งดงามจะ ... เสียใจ ..................................
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
